نام امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

هنگامی که [[امام]] {{ع}} متولد شد، مادرش [[فاطمه بنت اسد]]، از سرِ [[خجسته]] داشتن نام پدرش اسد، او را "حیدرة"<ref>اسد و حیدره، دو گونه شیر هستند.</ref> نامید. سپس او و [[ابوطالب]]، به [[الهام الهی]] توافق کردند که وی را "[[علی]]" بنامند<ref>آن گونه که متون تاریخی نشان می‌دهند، این تغییر در اوان ولادت حضرت رخ داده است. از این رو، آنچه از عطا نقل شده است که چون از دوش پیامبر {{صل}} بالا رفت و بت‌ها را شکست، به جهت هم خانواده بودن علی و علو، علی نام گرفت، فاقد اعتبار تاریخی است و امری ذوقی بیش نیست.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷.</ref>

«[[حیدر]]» به معنای شیر، از نام‌های مشهور امیرالمؤمنین علی{{ع}} است که معمولاً با پسوند «کرّار» به کار می‌رود<ref>طبری، محب الدین، الریاض النضره، ج۳، ص۹۲، باب ۴، فصل ۲. جابر جعفی در معنای حیدر گفته است: {{عربی|"هو الحازم النظار في دقائق الأشياء و قيل: هو الاسد..."}}. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۶۰. ابن منظور در لسان العرب، ج۴، ص۱۷۴ ذیل واژه «حدر» می‌گوید: راویان در اینکه این اشعار از علی بن ابی‌طالب{{ع}} است، هیچ اختلاف نظری ندارند؛ سپس به رد نظر کسانی می‌پردازد که گفته‌اند: نام علی{{ع}} اسد بود و به دلیل ضرورت شعری، حضرت معنای آن را که «حیدره» است به کار برد. وی اثبات می‌کند که «اسد» نیز با قافیه شعری منافاتی نداشته است.</ref>.

در رجزهای [[امام]]، در پاسخ به [[رجزخوانی]] مرحب خیبری و دیگران، آمده است: {{متن حدیث|أَنَا الَّذِي سَمَّتْنِي أُمِّي حَيْدَرَةً *** ضَرْغَامُ آجَامٍ وَ لَيْثٌ قَسْوَرَةٌ}}.

اضافه «ه» به حیدر، برای رعایت تناسب با [[شعر]] و رجزِ مرحب [[یهودی]] است که در آغاز می‌گفت: {{عربی|"إِنَّا أُنَاسٌ وَلَدَتْنَا عَبْهَرَةٌ *** لِبَاسُنَا الْوَشَى وَ رَيْطٌ حِبَرَةٌ أَبْنَاءُ حَرْبٍ لَيْسَ فِينَا غَدَرَةٌ"}}<ref>کیدری نیشابوری، قطب الدین بیهقی، دیوان امام علی{{ع}}، ص۲۸۴ - ۲۸۷؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۶۰.</ref>.<ref>[[علی مختاری|مختاری، علی]]، [[نام‌ها و لقب‌های امام علی (مقاله)| مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]]، ص ۳۳۱.</ref>.

=== زید ===

روزی امام بر [[منبر]] [[بصره]]، خود را زید، فرزند "عبدمناف"، فرزند "عامر بن عمرو بن مغیره"، فرزند "زید بن کلاب" معرفی می‌کرد. ناگهان [[ابن کواء]]، از [[خوارج]] ماجراجو، برخاست و گفت: فلانی! ما برایت نَسَبی جز علی فرزند [[ابو طالب]] نمی‌شناسیم. حضرت فرمود: پدرم مرا به تناسب نام جدش، قُصی، زید نامید...<ref>ر.ک: شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص۱۲۰ - ۱۲۱؛ همو، الامالی، ص۷۰۰، ح۹۵۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۵۲؛ سیدرضی، خصائص امیر المؤمنین{{ع}}، ص۵۲ - ۵۳؛ جوینی، ابراهیم بن محمد، فرائد السمطین، ج۱، ص۴۲۴، ح۳۵۳؛ هیثمی، نورالدین، مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۲۰، ح۱۴۵۸۴.</ref>.<ref>[[علی مختاری|مختاری، علی]]، [[نام‌ها و لقب‌های امام علی (مقاله)| مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]]، ص ۳۳۲.</ref>

علی، شناخته‌شده‌ترین نام [[امیرمؤمنان]]{{ع}} است که [[خداوند]] آن را برای ایشان برگزیده است. حضرت، بارها در رجزها و [[نامه‌ها]]، خود را علی نامیده است<ref>ر.ک: مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۶۰؛ کیدری نیشابوری، قطب الدین بیهقی، دیوان امام علی{{ع}}، ص۵۵۸، ش۴۲۵ و ص۳۰۶، ش۲۲۸.</ref>. علی{{ع}} نام نخستین [[پیشوای معصوم]] [[شیعه]]، [[امیر المؤمنین]] است. این نام که به معنای والا و بلندمرتبه است، از نام [[خدای متعال]] برگرفته شده است {{متن حدیث|علیّ اشتقّ من العلیّ}}.

[[امام صادق]]{{ع}} از زبان [[فاطمه بنت اسد]] می‌فرماید: پس از میلاد فرزندم، از ندا دهنده‌ای شنیدم که می‌گفت: ای [[فاطمه]]، نام «علی» را بر او بِنِه؛ زیرا او علی است و من علیِ اعلا هستم و او [[امام]] پس از حبیب من، محمد [[رسول الله]] است و او [[ولیّ]] من است و نامش را از نامم برگرفتم<ref>راوندی، قطب الدین، القاب الرسول و عترته، ص۳۲؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ص۱۳۶، ح۳؛ همو، معانی الاخبار، ص۶۲، ح۱۰؛ همو، الامالی، ص۱۹۵، ح۲۰۶؛ شیخ طوسی، الامالی، ص۷۰۷، ح۱۵۱۱؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۳۷، ح۳۷؛ ص۳۳ - ۳۴، ح۳۱.</ref>.

در خطبه‌ای طولانی که امیرالمؤمنین پس از بازگشت از [[نهروان]] ایراد فرمود، ضمن برشمردن شماری از [[فضایل]] و ویژگی‌های خویش، نام‌های خود را در [[کتاب‌های آسمانی]] و [[اقوام]] و [[طوایف]] دیگر هم برشمرد، از جمله فرمود: نام من در [[انجیل]] "[[ایلیا]]" و در [[تورات]] "برئ" است و در [[زبور]] "اریّ" و نزد [[هندیان]] "کبکر" و پیش [[رومیان]] "بطریسا" و نزد [[ایرانیان]] "جبتر" و پیش [[قوم]] ترک "بثیر" است، زنگیان مرا "حیتر" و [[کاهنان]] "بویئ" می‌دانند و [[اهل]] [[حبشه]] "بثریک"، مادرم مرا "حیدره" می‌داند، دایه‌ام "میمون" می‌نامد، نزد [[عرب]] "علیّ" هستم و پیش ارمنیان "[[فریق]]" و نزد پدرم "[[ظهیر]]"... آنگاه [[جابر جعفی]] که راوی حدیث از [[امام باقر]]{{ع}} است، معنای یکایک این واژه‌ها را توضیح می‌دهد<ref>معانی الأخبار، ص۵۶، سنن الامام علی، ص۵۹</ref>. نام ایلیا نزدیکترین نام‌های یاد شده به نام [[حضرت علی]]{{ع}} است که در برخی [[روایات]] و متون آمده است. برخی پژوهش‌های نو نشان می‌دهد که این نام و نام‌های [[اهل بیت]]{{ع}} به صورت رمزی یا عبارات مختلف در [[کتاب مقدس]] یا آثار یافت شده وجود دارد. نوشته‌ای از [[حکیم]] سیالکوتی وجود دارد که نام امیر المؤمنین{{ع}} را به صورت ایلیا و ایلی (که همان علی است) در لوحی به نام [[لوح]] سلیمانی نشان می‌دهد، یا تخته‌پاره‌ای از بقایای [[کشتی نوح]] که نام [[پنج تن]] به زبان [[عبرانی]] (محمّد، ایلیا، [[شبر]]، [[شبیر]]، [[فاطمه]]) بر آن نگاشته شده است<ref> تفصیل آن در جزوه‌ای به نام «علی و پیامبران» ترجمه و تحقیق سید محمد مختاری آمده است</ref>. نیز براساس پژوهش‌های انجام شده، نام [[اهل بیت]] و [[ائمه اثنی عشر]] به لفظ [[عبرانی]] در [[کتاب مقدس]] آمده است<ref>ر. ک: «اهل البیت فی الکتاب المقدس»، احمد الواسطی، نشر در سال ۱۹۹۷م</ref>. اینها تأییدی بر [[درستی]] سخنانی است که در [[روایات شیعه]] نیز آمده است.  

"حماد عبدی"، [[شاعر]] قرن چهارم، در وجه تسمیه حضرت چنین سروده است:

{{عربی|يا سائلي عن «حيدر» أعييتني أنا لست في هذا الجواب خليقا

الله سماه عليا باسمه فسما علوا في العلا و سموقا}}<ref>علامه امینی، الغدیر، ج۴، ص۲۰۷، غدیریه ابن حمادی.</ref>. «ای که از شناخت شخصیت [[حیدر]] می‌پرسی، مرا خستی و فرسودی؛ زیرا من شایسته پاسخ‌گویی به این [[پرسش]] نیستم. خداوند طبق نام خودش، او را علی نامید، و او در بلندای اوج قرار گرفت».

[[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرماید: روزی [[پیامبر خدا]]{{صل}} نشسته بود و علی و فاطمه و حسن وحسین نیز نزد او بودند. [[پیامبر]] فرمود: [[سوگند]] به خدایی که مرا [[بشارت دهنده]] برانگیخت. بر روی [[زمین]]، آفریده‌ای محبوب‌تر و گرامی‌تر از ما نزد [[خدا]] نیست؛ زیرا خدای بلندمرتبه، نامی از نام‌هایش را برایم مشتق کرد. او محمود است و من محمدم و برای تو ای علی، نامی از نام‌های خود را مشتق کرد؛ او علی اعلا است و تو علی هستی...<ref>الإمام زین العابدین {{ع}}: {{متن حدیث|کانَ رَسولُ اللهِ {{صل}} ذاتَ یومٍ جالِساً وعِندَهُ عَلِی وفاطِمَةُ وَالحَسَنُ وَالحُسَینُ {{عم}}، فَقالَ: وَالذی بَعَثَنی بِالحَق بَشیراً، ما عَلی‌ وَجهِ الأَرضِ خَلقٌ أحَب إلَی اللهِ عز وجَل ولا أکرَمَ عَلَیهِ مِنا. إن اللهَ تَبارَک وتَعالی‌ شَق لِی اسماً مِن أسمائِهِ؛ فَهُوَ مَحمودٌ وأنَا مُحَمدٌ، وشَق لَک یا عَلِی اسماً مِن أسمائِهِ؛ فَهُوَ العَلِی الأَعلی‌ وأنتَ عَلِی...}}، معانی الأخبار، ص ۵۵، ح ۳؛ قندوزی، سلیمان، ینابیع الموده، ج۲، ص۳۰۵، ح۸۷۳؛ ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۲، ص۱۷۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۳۳ – ۳۴، ح۳۱؛ تستری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۵، ص۱۱ و ۷۵.</ref>.

[[ابن سنان]] از [[امام رضا]]{{ع}} نقل می‌کند: نخستین نامی که خدا برای خودش [[اختیار]] فرمود، «العلی العظیم» است؛ زیرا او عالی و [[برتر]] از همه چیز است<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص٢، ح۲؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۳، باب ۳۷.</ref>.<ref>[[علی مختاری|مختاری، علی]]، [[نام‌ها و لقب‌های امام علی (مقاله)| مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]]، ص ۳۳۲؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۶.</ref>.

==== وجوه نام‌گذاری به علی{{ع}} ====

# در روایتی آمده است: {{متن حدیث|أَنَا اسْمِي فِي الْإِنْجِيلِ إِلْيَا}}؛ «نام من در [[انجیل]]، به زبان عبری، الیا بوده است»<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۴۵ - ۴۷؛ شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص۶۱ – ۶۴.</ref>. و گفته‌اند الیا، به عربی همان علی است.

# [[جابر جعفی]] گفته است: اهل معرفت در وجه نام‌گذاری علی چند نظر دارند؛ گروهی گفته‌اند: از [[زمان]] [[حضرت آدم]] تا پیش از [[حضرت امیر]]، هیچ فردی در [[عرب]] و [[عجم]]، علی نامیده نشده است و اگر مردی در تازی می‌گفت این فرزندم علی است، منظورش [[برتری]] و عُلو فرزندش بود نه نام فرزند و بهره‌گیری از این اسم در نامگذاری‌ها از عصر امیرمؤمنان{{ع}} آغاز شد<ref>ر.ک: تستری، قاضی نور الله، احقاق الحق، ج۵، ص۷؛ ج۲۱، ص۶۷۳.</ref>.

# به این دلیل او را علی نامیدند که [[خانه]] بهشتی‌اش عالی و بلند و روبه‌روی منزل‌های [[پیامبران]] است، و خانه هیچ [[پیامبری]] بالاتر از [[منزل]] علی نیست<ref>شیخ صدوق، معانی الاخبار، ص۶۱ – ۶۴؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳، ص۴۸ – ۴۹.</ref>.

# او علی نام گرفت؛ زیرا برای شکستن بت‌های بالای [[کعبه]] و در راه [[اطاعت خدا]]، بر دوش پیامبر پا نهاد و بالا رفت، و جز او، هیچ‌کس بر دوش پیامبر بالا نرفته است<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۴۹.</ref>.

# وجه تسمیه علی آن است که او در [[آسمان]] و [[عوالم غیب]] [[تزویج]] شد و چنین تزویجی نصیب هیچ‌کس نشد<ref>ر.ک: ری شهری، محمد، موسوعة الامام علی بن ابی‌طالب{{ع}}، ج۱، ص١٠١ - ١۰٨.</ref>.

# برخی علت نام‌گذاری علی را آن دانسته‌اند که پس از [[پیامبر]] در [[دانش]] از همگان عالی‌تر بود<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۴۸ – ۴۹.</ref>.

# آن حضرت، علی نام گرفت؛ زیرا هر که در مصاف با او به میدان [[جنگ]] آمد، [[شکست]] خورد و علی بر او برتری یافت<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۵، ص۴۸.</ref>.

# در متن حدیث یکم، [[اضطراب]] یا بی‌دقتی در ضبط وجود دارد. در ادامه این [[حدیث]] نام‌ها و [[لقب‌های امام علی]]{{ع}} آمده است: {{متن حدیث|... أَلَا وَ إِنِّي مَخْصُوصٌ فِي الْقُرْآنِ بِأَسْمَاءٍ احْذَرُوا أَنْ تَغْلِبُوا عَلَيْهَا فَتَضِلُّوا فِي دِينِكُمْ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّادِقِينَ أَنَا ذَلِكَ الصَّادِقُ}}؛ در حالی که در [[قرآن]] چنین تعبیری وجود ندارد، مگر این‌گونه توجیه شود که اقتباسی از {{متن قرآن|وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! از خداوند پروا کنید و با راستگویان باشید!» سوره توبه، آیه ۱۱۹.</ref> است؛ یا بگوییم در متن اصلی، {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ}}<ref>«خداوند با شکیبایان است» سوره بقره، آیه ۱۵۳.</ref> و در ادامه {{عربی|"أنا ذلك الصابر"}} بوده و راوی یا [[ناسخ]]، آن را [[اشتباه]] ضبط کرده است. افزون بر این، بعضی از این‌گونه نام‌ها امروزه در کتاب‌های این [[فرقه‌ها]] دیده نمی‌شود.

# بندهای دیگر نیز شامل [[فضایل]] [[امام]] می‌شود که مدتی پس از تولد و نام‌گذاری رخ داده است؛ زیرا یا اکتسابی است و یا مربوط به حوادث بعد؛ مانند [[ازدواج]]، خانه‌های بهشتی، بت‌شکنی، برتری در علم، [[اسلام]]، [[زهد]]، [[سخا]]، [[جود]] و [[جهاد]]. روشن است که وجه تسمیه، در زنجیره علت‌های نامگذاری است نه در ردیف نتایج و معلول‌ها که رتبه‌ای پسینی دارند. از سوی دیگر، تعدد وجوه تسمیه، خود به خود نافی و ناقض یکدیگر است. به هر حال، این فضایل [[قطعی]] است؛ ولی به وجه تسمیه ربطی ندارد<ref>[[علی مختاری|مختاری، علی]]، [[نام‌ها و لقب‌های امام علی (مقاله)| مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]]، ص ۳۳۳.</ref>.

==== جایگاه‌های نام علی{{ع}} ====

# در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ}}<ref>«آنگاه آدم از پروردگارش کلماتی فرا گرفت» سوره بقره، آیه ۳۷.</ref>، روایاتی چند به این مضمون آمده است: کلماتی که [[آدم]]{{ع}} از [[خدا]] دریافت کرد و خدا را به [[حق]] آنان [[سوگند]] داد تا توبه‌اش را پذیرفت، این بود: {{متن حدیث|يَا رَبِّ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍّ وَ فَاطِمَةَ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ إِلَّا تُبْتَ عَلَيَّ}}؛ «پروردگارا، به حق محمد و علی و [[فاطمه]] و حسن و حسین، از تو می‌خواهم توبه‌ام را بپذیری»<ref>ابن مغازلی، مناقب الامام علی بن أبی‌طالب، ص۱۰۵، ح۸۹؛ عروسی حویزی، عبدعلی، تفسیر نور الثقلین، ج۱، ص۶۷ – ۶۹، ح۱۴۸؛ عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ص۱۹۰، ذیل آیه ۳۷ بقره، ح۱۳۱؛ سید ابن طاووس، علی، الیقین، ص۱۷۵؛ تستری، قاضی نور الله، احقاق الحق، ج۵، ص۱۱.</ref>.

# [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} فرمود: هنگامی که خدای بلندمرتبه آدم را آفرید و از روحش به او دمید و به او [[جان]] بخشید، بدو [[وحی]] کرد: بنده‌ام، [[حمد]] و [[سپاس]] مرا به جای آوردی. به [[عزت]] و جلالم سوگند! اگر نبودند آن دو بنده‌ای که می‌خواهم آنان را در [[دنیا]] بیافرینم، تو را نمی‌آفریدم. پرسید: پروردگارا آیا آن دو، از من هستند؟ خدا فرمود: آری، ای آدم، سر فرا دار و بنگر؛ پس آدم سر برداشت و نگریست و دید بر [[عرش خدا]] نوشته شده است: {{متن حدیث|«لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» مُحَمَّدٌ نَبِيُّ الرَّحْمَةِ وَ عَلِيٌ مُقِيمُ الْحُجَّةِ...}}. هر که حق علی را به رسمیت بشناسد، [[پاک]] و [[پاکیزه]] است، و هر که منکر حق او شود، [[ملعون]] و زیان‌بار است. به عزتم سوگند! هر کس را که پیرو او باشد، وارد [[بهشت]] می‌کنم؛ هر چند گناهی نیز کرده باشد؛ و به عزتم قسم! هر که در برابر او [[سرکشی]] کند، به [[آتش]] اندازم؛ گرچه برایم طاعتی نیز بیاورد<ref>علامه حلی، کشف الیقین، ص۸؛ همو، نهج الحق، ص۲۳۲؛ خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۳۱۹؛ مظفر، محمدحسین، دلائل الصدق، ج۲، ص۵۰۴؛ حسینی میلانی، علی، نفحات الازهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج۵، ص۲۲۸، ۲۳۲، ۲۴۰.</ref>.

# در [[قیامت]]، [[علی بن ابی‌طالب]]{{ع}} را با هفت نام فرا می‌خوانند و می‌گویند: یا صدیق، یا دال، یا [[عابد]]، یا [[هادی]]، یا [[مهدی]]، یا فتی، [[یا علی]]، تو و شیعیانت بی‌درنگ به [[بهشت]] درآیید<ref>ابن شاذان، مأة منقبه، ص۱۵۰، ح۸۳؛ خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، ص۳۱۹، فصل ۱۹؛ تستری، قاضی نورالله، احقاق الحق، ج۴، ص۲۹۹؛ ج۷، ص۱۷۴؛ ج۸، ص۶۰۵.</ref>.

# [[ابن عباس]] از [[پیامبر]] [[روایت]] می‌کند که حضرت فرمود: حلقه دروازه بهشت از یاقوت سرخ‌فام است که با کوبیدن حلقه بر صفحه طلایی، صدای «یا علی» طنین‌انداز می‌شود<ref>شیخ صدوق، الامالی، ح۹۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۳۹، ص۲۳۵، ح۱۸.</ref>.<ref>[[علی مختاری|مختاری، علی]]، [[نام‌ها و لقب‌های امام علی (مقاله)| مقاله «نام‌ها و لقب‌های امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]]، ص ۳۳۵.</ref>

 

 

 

امّا اگر اسم [[حضرت علی]] {{ع}} به عنوان [[امام]] و [[خلیفه]] بلافصل در [[قرآن]] ذکر می‌شد برای این تلقی و [[قرائت]] از "[[امامت]]" مجالی باقی نمی‌ماند؛ چراکه منکر [[امامت حضرت علی]] {{ع}} مانند منکر اصل [[نبوت]] یا نماز تلقّی و بر وی حکم مرتد جاری می‌شد.  پس [[خداوند]] از باب لطف و خیرخواهی [[مسلمانان]] نام [[حضرت علی]] {{ع}} را در [[قرآن]] به عنوان فوق ذکر نکرده است<ref>[[محمد حسن قدردان قراملکی|قدردان قراملکی، محمد حسن]]، [[امامت ۲ (کتاب)|امامت]]، ص۲۲۲ ـ ۲۲۸.</ref>.