اعلمیت امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از [[شرایط امام]] و [[حاکم مسلمین]] و کسی که می‌خواهد [[رهبری]] [[معنوی]] و [[مرجعیت دینی]] [[جامعه]] را عهده‌دار شود این است که باید داناترین و عالم‌ترین [[خلق]] باشد و مقدم داشتن غیر [[اعلم]] بر اعلم هم عقلاً [[قبیح]] است و هم نقلاً جایز نیست، [[دلایل]] بسیاری داریم که علی {{ع}} اعلم ناس بوده است؛ زیرا روایاتی که در [[اعلمیت]] علی آمده و روایاتی که فرمود: موقع [[رحلت رسول خدا]] حضرت به گوشم [[هزار باب علم]] آموخت که از هر بابی هزار باب گشوده شد<ref>ر. ک: ابن عساکر، تاریخ دمشق، ترجمه امام علی {{ع}}، ج۲، ص۴۸۴؛ اصول کافی، ج۱، ص۲۹۷؛ شیخ مفید، الارشاد فصل اول از باب ۲؛ صدوق، خصال، ج۲، ص۶۴۴؛ بحارالأنوار، ج۴۰، ص۱۲۷.</ref>. علاوه بر این [[روایات]]، علی {{ع}} دارای [[فکر]] و [[اندیشه]] سرشار بود و بر یاد گرفتن، [[حرص]] می‌ورزید و از طرفی همیشه همراه [[پیامبر]] بود و او هم [[معلم]] کامل و مربی علی الاطلاق بود و خود دانای بما کان و ما یکون بود. قهراً به علی آموخت و علی هم فراگرفت، از این رو، همه [[اصحاب]] و بزرگان [[دین]] به علی مراجعه می‌کردند و از او می‌آموختند لذا [[ابن عباس]] گفت: «[[علم]] من نسبت به علی مثل قطره‌ای است در مقابل دریا»<ref>ر.ک: امینی، الغدیر، ج۲، ص۴۵؛ ج۳، ص۹۹؛ بحارالأنوار، ج۴۰، ص۱۴۷.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[تجلی امامت (کتاب)|تجلی امامت]]، ص ۵۹.</ref>