|
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| '''[[شب قدر| شب قدر]]'''، شب [[نزول قرآن]] بر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است که در [[ماه رمضان]] اتفاق افتاده است. از لیلة القدر به عنوان شب اندازه‌گیری امور و عمرها نیز یاد می‌شود. شبی که در تعیین آن [[اختلاف]] وجود دارد و یکی از شب‌های دهه آخر [[ماه مبارک رمضان]] است که نزد [[شیعیان]] یکی از سه شب نوزدهم، بیست و یکم و بیست و سوم و نزد اکثر [[اهل سنت]]، احتمالاً شب بیست و هفتم است. به هرحال، شب قدر، از شب‌های متبرک [[اسلامی]] است که در [[سوره قدر]] بزرگی و اهمیت آن یادآوری شده و به عنوان شبی که از هزار ماه بهتر است معرفی گردیده است که [[فرشتگان]] و [[روح]] در آن شب به [[اذن پروردگار]] خویش فرود می‌آیند. [[قرآن کریم]] درباره شب قدر می‌فرماید: {{متن قرآن|لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ * تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ * سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ}}. | | '''[[شهادت امام علی| شهادت امام علی]] {{ع}}''' به ماجرای [[ترور امیرالمومنین]] {{ع}} به‌دست [[ابن ملجم]] از [[خوارج]] [[نهروان]] در سال چهلم هجری در شهر [[کوفه]] اشاره دارد. امام علی {{ع}} در سحرگاه ۱۹ ماه [[رمضان]] در [[مسجد کوفه]] و در حال [[سجده]] به‌دست ابن ملجم ضربت شمشیری زهرآلود خورد و دو روز بعد در ۲۱ ماه رمضان در اثر این ضربت به شهادت رسید. |
|
| |
|
| در روایتی از [[امام صادق]] {{ع}} نقل شده که: «تقدیر مقدرات، در شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم و امضاء آن در شب بیست و سوم است».
| | بعد از [[جنگ نهروان]] و کشته شدن بسیاری از خوارج به دست امیرالمؤمنین {{ع}}، [[ابن ملجم]] که از بازماندگان آنها بود به این نتیجه رسید که [[حضرت علی]] {{ع}} را به [[قتل]] برساند و به فرموده [[پیامبر اسلام]] در زمره اشقی الاولین و الآخرین قرار بگیرد. |
|
| |
|
| دلیل [[فضیلت]] این شب بر شب‌های دیگر به اعتبار اموری است که در این شب برآورده می‌شود که بر اساس [[آموزه‌های دینی]] مهمترین آنها عبارت‌اند از:
| | مهمترین [[دلیل]] این تصمیم نابخردانه این است که ابن ملجم در جنگ نهروان با خوارج بود و نُه نفر در جنگ نهروان از خوارج سالم ماندند و کشته نشدند، یکی از آنها ابن ملجم بود؛ او به [[مکه]] فرار کرد و طرح [[قتل]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را با دو نفر دیگر از خوارج پی‌ریزی کرد، بدین صورت که در سال چهلم هجری، سه نفر از خوارج به نام‌های [[عبدالرحمان بن ملجم]]، [[برک بن عبدالله]]، [[عمرو بن بکر تمیمی]] در [[مکه]] توافق کردند علی{{ع}} را در [[کوفه]]، [[معاویه]] را در [[شام]] و [[عمرو بن عاص]] را در [[مصر]] بکشند. |
| # '''شب نزول قرآن:''' از [[آیات قرآن]] به‌خوبی استفاده می‌شود که این کتاب در [[ماه مبارک رمضان]] نازل شده است. [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ}}؛ ظاهر [[آیه]] آن است که تمام [[قرآن]] در این ماه نازل گردید و در نخستین آیۀ [[سوره قدر]] نیز می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ}}.
| |
| # '''شب تقدیر امور:''' [[قرآن کریم]] علت دیگر [[فضیلت]] این شب بزرگ را تعیین [[مقدرات]] [[انسان]] قلمداد کرده و می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ}}.
| |
| # '''شب نزول فرشتگان:''' [[قرآن کریم]] شب قدر را شب نزول فرشتگان و [[روح]] بر [[زمین]]، برای تقدیر و تعیین سرنوشت بندگان و آوردن هر خیر و برکتی معرفی می‌کند: {{متن قرآن|تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ}}.
| |
| # '''شب [[مغفرت]] و [[آمرزش گناهان]]''': از فضیلت‌های شب قدر این است که هر مؤمنی آن را احیا بدارد، گناهانش آمرزیده می‌شود.
| |
| # '''شب مخصوص [[امام زمان]]{{ع}}:''' از دیگر ویژگی‌های شب قدر این است که [[خداوند متعال]]، کامل‌ترین و شایسته‌ترین و برترین [[انسان]] را از [[برنامه‌ریزی]] و [[حکم]] خود [[آگاه]] می‌کند؛ چراکه [[قرآن کریم]] از استمرار تنزل [[فرشتگان]] و [[روح]] از جانب [[خدای متعال]] خبر می‌دهد و این امر یک ولی می‌خواهد که متولی آن باشد و آن همان [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} است.
| |
|
| |
|
| برخی از آداب و اعمال در شب قدر [[مستحب]] است به جا آورده شوند؛ از جمله: [[غسل]] کردن در آغاز شب‌های نوزده، بیست و یک و بیست و سوم و نیز در آخر شب بیست و سوم؛ احیای شب به [[ذکر]] و [[دعا]] و [[شب‌زنده‌داری]] به [[عبادت]] و [[تلاوت قرآن]]؛ [[زیارت امام حسین]] {{ع}} و غیره.
| | [[ابن ملجم]] شب نوزده [[ماه مبارک رمضان]] فرق [[مبارک]] [[مولای متقیان]] [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} را در حال نماز صبح در [[مسجد کوفه]] با [[شمشیر]] زهر آلود شکافت و [[حضرت علی]] {{ع}} در شب ۲۱ همان سال [[روح]] بلندش به [[ملکوت]] اعلا پیوست و همان‌طوری که منادی حق در بین [[زمین]] و [[آسمان]] ندا داد: {{متن حدیث|تَهَدَّمَتْ وَ اللَّهِ أَرْكَانُ الْهُدَى... قُتِلَ ابْنُ عَمِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى، قُتِلَ عَلِيٌّ الْمُرْتَضَى، قَتَلَهُ أَشْقَى الْأَشْقِيَاءِ...}}. |
|
| |
|
| <div class="mainpage_box_more">[[شب قدر|ادامه]]</div> | | زخم سر امام به دلیل سمی بودن شمشیر ابن ملجم چنان عمیق بود که وقتی طبیب بالای سر آن حضرت آمد و معاینه کرد، اعلام نمود که کار تمام شده و امام [[وصیت]] خود را بگوید. امام پس از وصیت خود، در [[روز]] ۲۱ [[ماه رمضان]]، به [[شهادت]] رسید و [[امام حسن]]{{ع}} بدن مطهر آن حضرت را تجهیز و پس از [[نماز]]، بنا به وصیت آن حضرت در [[غریین]] ([[نجف]]) [[دفن]] شد و برای اینکه [[امویان]] و یا [[خوارج]] به [[قبر]] آن حضرت جسارت نکنند چهار صورت قبر درست کردند و قبر آن حضرت مخفی ماند. |
| | |
| | <div class="mainpage_box_more">[[شهادت امام علی|ادامه]]</div> |
