بلوغ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بلوغ]] واژه‌‌ای [[عربی]] و به معنای رسیدن به مراد، رسیدن یا نزدیک شدن به انتهای امر یا پایان مقصد زمانی، مکانی یا جز اینها،<ref>مفردات، ص۱۴۴؛ القاموس المحیط، ص۱۰۴۲؛ مقاییس اللغه، ج ۱، ص۳۰۱ ـ ۳۰۲، «بلغ».</ref> کامل و رسیده شدن میوه، [[ادراک]] و رسیدن [[کودک]] به سن [[رشد]] و بالندگی است.<ref>لسان العرب، ج ۱، ص۴۸۶؛ المصباح، ص۶۱، «بلغ».</ref> در کاربرد رایج، مراد از بلوغ آغاز مرحله‌‌ای طبیعی در [[زندگی]] کودک است که در آن، با پیدایی و شکوفایی [[غریزه جنسی]] و پدید آمدن برخی دگرگونیهای جسمی و روانی و [[رشد عقلی]] * و ادراکی، وی به مرتبه مردان یا [[زنان]] نایل می‌‌شود.<ref>ر. ک: جواهرالکلام، ج ۲۶، ص۴ ـ ۵؛ المدخل الفقهی العام، ص۷۷۷؛ بلوغ دختران، ص۱۲۹ ـ ۱۳۰.</ref> به نظر برخی مراد از بلوغ در کاربرد [[فقها]] همان بلوغ طبیعی و جنسی است؛<ref>ر. ک: جواهرالکلام، ج ۲۶، ص۴ ـ ۵؛ بلوغ دختران، ص۲۵۷؛ الاحوال الشخصیة فی فقه اهل البیت{{ع}}، ص۱۶.</ref> ولی هرچند امارات و نشانه‌‌های طبیعیِ بلوغ [[شرعی]]، همان علامت‌های بلوغ طبیعی است،<ref>جواهر الکلام، ج ۲۶، ص۴ ـ ۵.</ref> با توجه به اینکه از میان نشانه‌‌های بلوغ طبیعی تنها برخی از آنها در [[فقه]] پذیرفته شده و سن بلوغ نیز در [[فقه اسلامی]] معین گردیده، باید گفت که واژه‌‌های بلوغ و بالغ در فقه و [[حقوق اسلامی]] به اصطلاحی خاص تبدیل شده و معنای آنها با مفهوم لغوی و [[عرفی]] آنها انطباق کامل ندارد.<ref>العناوین الفقهیه، ج ۲، ص۷۳۲.</ref> اهمیت بلوغ در فقه و [[حقوق]] از آن روست که این مقطع از زندگی [[انسان]] نقطه آغاز شمول [[تکالیف]] و بسیاری از [[احکام شرعی]] و حقوق نسبت به او به شمار می‌‌رود و به همین سبب گاه سن بلوغ «سن [[تکلیف]]»* نیز نامیده می‌‌شود.<ref>[[سید رضا هاشمی|هاشمی، سید رضا]]، [[بلوغ (مقاله)|مقاله «بلوغ»]]، [[دائرة المعارف قرآن کریم ج۶ (کتاب)|دائرة المعارف قرآن کریم]]، ج۶، ص.</ref>