پرش به محتوا

بیت المعمور: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:


==مقدمه==
==مقدمه==
این کلمه مرکب فقط یک بار در [[آیه]] ۴ [[سوره طور]] ذکر شده است: {{متن قرآن|وَالطُّورِ وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ}}<ref>«سوگند به طور و به کتابی نگاشته در نازک‌پوستی برگشاده و سوگند به آن خانه آبادان و به بام برافراشته (آسمان) و به دریای برافروخته که عذاب پروردگارت روی‌دادنی است بازدارنده‌ای ندارد» سوره طور، آیه ۱-۸.</ref>. در این [[آیات]] ضمن [[سوگند]] به [[طور]] و کتاب نگاشته شده و ورق سرگشاده و سقف [[آسمان]] و دریای جوشان به «بیت معمور» هم سوگند یاد شده است که حاکی از [[قداست]]، [[احترام]] و [[عظمت]] چنین خانه‌ای است. در [[سوره تین]] نیز شبیه این [[سوگندها]] یاد شده است: {{متن قرآن|وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ وَطُورِ سِينِينَ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ}}<ref>«سوگند به انجیر و زیتون، و به کوه سینا و به این شهر امن و آرام (مکّه)، که ما انسان را در نیکوترین ساختار آفریده‌ایم» سوره تین، آیه ۱-۴.</ref>.
این کلمه مرکب فقط یک بار در [[آیه]] ۴ [[سوره طور]] ذکر شده است: {{متن قرآن|وَالطُّورِ وَكِتَابٍ مَسْطُورٍ فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ وَالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ لَوَاقِعٌ مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ}}<ref>«سوگند به طور و به کتابی نگاشته در نازک‌پوستی برگشاده و سوگند به آن خانه آبادان و به بام برافراشته (آسمان) و به دریای برافروخته که عذاب پروردگارت روی‌دادنی است بازدارنده‌ای ندارد» سوره طور، آیه ۱-۸.</ref>. در این [[آیات]] ضمن [[سوگند]] به [[طور]] و کتاب نگاشته شده و ورق سرگشاده و سقف [[آسمان]] و دریای جوشان به «بیت معمور» هم سوگند یاد شده است که حاکی از [[قداست]]، [[احترام]] و عظمت چنین خانه‌ای است. در [[سوره تین]] نیز شبیه این [[سوگندها]] یاد شده است: {{متن قرآن|وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ وَطُورِ سِينِينَ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ}}<ref>«سوگند به انجیر و زیتون، و به کوه سینا و به این شهر امن و آرام (مکّه)، که ما انسان را در نیکوترین ساختار آفریده‌ایم» سوره تین، آیه ۱-۴.</ref>.


روشن است که سوگند یاد کردن [[خداوند]] به [[کوه طور]] و [[مکه]] و [[کعبه]] به خاطر قداست آنها در نزد [[خدا]] است. در آیات پیشین «کعبه» به نام «البیت المعمور» خوانده شده است، چون به وسیله زائرانش معمور و آباد است و در این آیات، مکه به نام «[[البلد الامین]]» خوانده شده، چون محل [[امن]] است: {{متن قرآن|وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}<ref>«و هر که در آن در آید در امان است» سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref>. کعبه به نام «[[البیت الحرام]]» نیز خوانده شده، چون [[حرمت]] خاصی برای آن مقرر گشته است: {{متن قرآن|جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِلنَّاسِ}}<ref>«خداوند، خانه محترم کعبه را (وسیله) برپایی (امور) مردم کرده است و (نیز) ماه حرام و قربانی (بی‌نشان) و قربانی‌های دارای گردن‌بند را؛ چنین است تا بدانید خداوند آنچه را در آسمان‌ها و زمین است می‌داند و خداوند به هر چیز داناست» سوره مائده، آیه ۹۷.</ref>. به نام {{متن قرآن|بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ}}<ref>«و خانه دیرین (کعبه) را طواف کنند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref> هم نامیده شده است، چون [[قدمت]] [[تاریخی]] دارد. {{متن قرآن|وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ}}<ref>«سپس باید آلایش‌های خود را بپیرایند و نذرهاشان را بجای آورند و خانه دیرین (کعبه) را طواف کنند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref>. پس «البیت المعمور» و «[[البیت الحرام]]» و «البیت العتیق» هر سه به معنای [[خانه کعبه]] است<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[بیت المعمور - کوشا (مقاله)|مقاله «بیت المعمور»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۳۸۵.</ref>.
روشن است که سوگند یاد کردن [[خداوند]] به [[کوه طور]] و [[مکه]] و [[کعبه]] به خاطر قداست آنها در نزد [[خدا]] است. در آیات پیشین «کعبه» به نام «البیت المعمور» خوانده شده است، چون به وسیله زائرانش معمور و آباد است و در این آیات، مکه به نام «البلد الامین» خوانده شده، چون محل [[امن]] است: {{متن قرآن|وَمَنْ دَخَلَهُ كَانَ آمِنًا}}<ref>«و هر که در آن در آید در امان است» سوره آل عمران، آیه ۹۷.</ref>. کعبه به نام «[[البیت الحرام]]» نیز خوانده شده، چون [[حرمت]] خاصی برای آن مقرر گشته است: {{متن قرآن|جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِلنَّاسِ}}<ref>«خداوند، خانه محترم کعبه را (وسیله) برپایی (امور) مردم کرده است و (نیز) ماه حرام و قربانی (بی‌نشان) و قربانی‌های دارای گردن‌بند را؛ چنین است تا بدانید خداوند آنچه را در آسمان‌ها و زمین است می‌داند و خداوند به هر چیز داناست» سوره مائده، آیه ۹۷.</ref>. به نام {{متن قرآن|بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ}}<ref>«و خانه دیرین (کعبه) را طواف کنند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref> هم نامیده شده است، چون قدمت [[تاریخی]] دارد. {{متن قرآن|وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ}}<ref>«سپس باید آلایش‌های خود را بپیرایند و نذرهاشان را بجای آورند و خانه دیرین (کعبه) را طواف کنند» سوره حج، آیه ۲۹.</ref>. پس «البیت المعمور» و «[[البیت الحرام]]» و «البیت العتیق» هر سه به معنای [[خانه کعبه]] است<ref>[[محمد علی کوشا|کوشا، محمد علی]]، [[بیت المعمور - کوشا (مقاله)|مقاله «بیت المعمور»]]، [[دانشنامه معاصر قرآن کریم (کتاب)|دانشنامه معاصر قرآن کریم]]، ص ۳۸۵.</ref>.


[[حرمت]] بیت‌‌المعمور در [[آسمانها]] همانند [[حرمت]] کعبه در [[زمین]] است<ref>جامع البیان، مج ۱۳، ج ۲۷، ص۲۳؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص‌‌۲۵۶؛ کشف‌‌الاسرار، ج ۹، ص۳۳۳.</ref>. این [[خانه]] با [[عبادت]] [[فرشتگان]] معمور و آباد است<ref>روض‌‌الجنان، ج ۱۸، ص‌‌۱۲۳ ـ ۱۲۴؛ رحمة من الرحمن، ج ۴، ص۲۰۰؛ کشف‌‌الاسرار، ج ۱، ص۳۶۶.</ref> و براساس [[روایات]] هر [[روز]] ۷۰۰۰۰ [[فرشته]] به [[زیارت]] آن می‌‌آیند و هرگز به آن باز نمی‌‌گردند<ref>جامع‌‌البیان، مج ۹، ج ۱۷، ص۱۹؛ ج ۱۳، ص۲۲ ـ ۲۴؛ مجمع‌‌البیان، ج ۹، ص۲۴۷؛ الدرالمنثور، ج ۷، ص۶۲۷ ـ ۶۲۹.</ref>.
[[حرمت]] بیت‌‌المعمور در [[آسمانها]] همانند [[حرمت]] کعبه در [[زمین]] است<ref>جامع البیان، مج ۱۳، ج ۲۷، ص۲۳؛ تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص‌‌۲۵۶؛ کشف‌‌الاسرار، ج ۹، ص۳۳۳.</ref>. این [[خانه]] با [[عبادت]] [[فرشتگان]] معمور و آباد است<ref>روض‌‌الجنان، ج ۱۸، ص‌‌۱۲۳ ـ ۱۲۴؛ رحمة من الرحمن، ج ۴، ص۲۰۰؛ کشف‌‌الاسرار، ج ۱، ص۳۶۶.</ref> و براساس [[روایات]] هر [[روز]] ۷۰۰۰۰ [[فرشته]] به [[زیارت]] آن می‌‌آیند و هرگز به آن باز نمی‌‌گردند<ref>جامع‌‌البیان، مج ۹، ج ۱۷، ص۱۹؛ ج ۱۳، ص۲۲ ـ ۲۴؛ مجمع‌‌البیان، ج ۹، ص۲۴۷؛ الدرالمنثور، ج ۷، ص۶۲۷ ـ ۶۲۹.</ref>.


براساس برخی از [[روایات]] و نیز نظر برخی از [[مفسران]]، بیت‌‌المعمور همان [[مسجدالأقصی]] است<ref>بحارالانوار، ج ۳۷، ص۳۱۷؛ اطیب‌‌البیان، ج ۸‌‌، ص۲۱۹.</ref> که در [[آیه]] {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> ‌‌ذکر شده و [[پیامبر]] {{صل}} در آنجا با [[ملائکه]] و [[پیامبران الهی]] [[نماز]] خوانده<ref>بحارالانوار، ج ۳۷، ص۳۱۷؛ ج ۲۶، ص۳۰۷.</ref> و با [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} به گفتگو پرداخته است<ref>جامع‌‌البیان، مج ۹، ج ۱۷، ص۱۹؛ بحارالانوار، ج ۱۸، ص۳۲۶.</ref>. البته بنابر اصل تطابق عالم کبیر کیانی و عالم صغیر [[انسانی]]، آنچه در عالم کبیر موجود است در عالم صغیر انسانی نیز وجود دارد و بیت‌‌المعمور عالم صغیر انسانی [[قلب]] [[انسان]] است، از این رو برخی از اقوال که بیت‌‌المعمور را به قلب [[انسان کامل]] [[تفسیر]] کرده<ref>بیان السعاده، ج ۴، ص۱۱۷.</ref> می‌‌تواند اشاره به این مطلب باشد.
براساس برخی از [[روایات]] و نیز نظر برخی از [[مفسران]]، بیت‌‌المعمور همان [[مسجد الاقصی]] است<ref>بحارالانوار، ج ۳۷، ص۳۱۷؛ اطیب‌‌البیان، ج ۸‌‌، ص۲۱۹.</ref> که در [[آیه]] {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref> ‌‌ذکر شده و [[پیامبر]] {{صل}} در آنجا با [[ملائکه]] و [[پیامبران الهی]] [[نماز]] خوانده<ref>بحارالانوار، ج ۳۷، ص۳۱۷؛ ج ۲۶، ص۳۰۷.</ref> و با [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} به گفتگو پرداخته است<ref>جامع‌‌البیان، مج ۹، ج ۱۷، ص۱۹؛ بحارالانوار، ج ۱۸، ص۳۲۶.</ref>. البته بنابر اصل تطابق عالم کبیر کیانی و عالم صغیر [[انسانی]]، آنچه در عالم کبیر موجود است در عالم صغیر انسانی نیز وجود دارد و بیت‌‌المعمور عالم صغیر انسانی [[قلب]] [[انسان]] است، از این رو برخی از اقوال که بیت‌‌المعمور را به قلب [[انسان کامل]] [[تفسیر]] کرده<ref>بیان السعاده، ج ۴، ص۱۱۷.</ref> می‌‌تواند اشاره به این مطلب باشد.


در روایات ویژگی‌های دیگری برای بیت‌‌المعمور ذکر شده است که برخی از آنها عبارت است از:
در روایات ویژگی‌های دیگری برای بیت‌‌المعمور ذکر شده است که برخی از آنها عبارت است از:
خط ۱۷: خط ۱۷:
# بیت‌‌المعمور ۵۰۰۰۰ سال پیش از [[آفرینش]] [[آسمانها]] و زمین [[آفریده]] شده است<ref>بحارالانوار، ج ۲۶، ص۳۰۷.</ref>.
# بیت‌‌المعمور ۵۰۰۰۰ سال پیش از [[آفرینش]] [[آسمانها]] و زمین [[آفریده]] شده است<ref>بحارالانوار، ج ۲۶، ص۳۰۷.</ref>.
# بر بیت‌‌المعمور نام خدای متعالی نوشته شده است: {{متن حدیث|وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ فِي الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ}}<ref>بحارالانوار، ج ۹۲، ص۳۷۲.</ref>.
# بر بیت‌‌المعمور نام خدای متعالی نوشته شده است: {{متن حدیث|وَ بِاسْمِكَ الْمَكْتُوبِ فِي الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ}}<ref>بحارالانوار، ج ۹۲، ص۳۷۲.</ref>.
# هر روز ۷۰۰۰۰ فرشته‌‌ بر بیت‌‌المعمور نازل شده، پس از [[طواف]] آن [[خانه]] به زمین می‌‌آیند و به طواف کعبه می‌‌پردازند، آنگاه به [[زیارت قبر]] رسول‌‌ خدا {{صل}} شتافته و سپس به زیارت قبر [[امیر‌‌مؤمنان]]{{ع}} می‌‌روند و از آنجا به [[کربلا]] رفته و پس از [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} به [[آسمان]] [[عروج]] می‌‌کنند<ref>بحارالانوار، ج ۹۷، ص۱۲۲.</ref>.
# هر روز ۷۰۰۰۰ فرشته‌‌ بر بیت‌‌المعمور نازل شده، پس از [[طواف]] آن [[خانه]] به زمین می‌‌آیند و به طواف کعبه می‌‌پردازند، آنگاه به [[زیارت قبر]] رسول‌‌ خدا {{صل}} شتافته و سپس به زیارت قبر [[امیر‌‌المؤمنین]]{{ع}} می‌‌روند و از آنجا به [[کربلا]] رفته و پس از [[زیارت قبر امام حسین]]{{ع}} به [[آسمان]] عروج می‌‌کنند<ref>بحارالانوار، ج ۹۷، ص۱۲۲.</ref>.
# [[فرشتگان]] به هنگام [[طواف]] بیت‌‌المعمور با خواندن دعای {{متن حدیث|يَا مَنْ أَظْهَرَ اَلْجَمِيلَ وَ سَتَرَ اَلْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ}} به [[نیایش]] می‌‌پردازند<ref>بحارالانوار، ج ۹۲، ص۳۵۳ ـ ۳۵۴.</ref>.
# [[فرشتگان]] به هنگام [[طواف]] بیت‌‌المعمور با خواندن دعای {{متن حدیث|يَا مَنْ أَظْهَرَ اَلْجَمِيلَ وَ سَتَرَ اَلْقَبِيحَ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ}} به [[نیایش]] می‌‌پردازند<ref>بحارالانوار، ج ۹۲، ص۳۵۳ ـ ۳۵۴.</ref>.
# نام [[محمد]]{{صل}}، [[علی]]، [[حسن]]، [[حسین]] و [[ائمه]]{{ع}} و شیعیانشان بر پوستی از [[نور]] و آویخته بر بیت‌‌المعمور نگاشته‌‌ است<ref>علل‌‌الشرایع، ج ۱، ص۷.</ref>.
# نام [[محمد]]{{صل}}، [[علی]]، [[حسن]]، [[حسین]] و [[ائمه]]{{ع}} و شیعیانشان بر پوستی از [[نور]] و آویخته بر بیت‌‌المعمور نگاشته‌‌ است<ref>علل‌‌الشرایع، ج ۱، ص۷.</ref>.
۱۱۳٬۲۵۵

ویرایش