سوره انسان در معارف و سیره رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس منابع [[فریقین]]، آیات ۵ الی ۲۲ این سوره در [[شأن]] [[امیر مؤمنان]] {{ع}}، [[حضرت فاطمه]]‌{{س}}، [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} و کنیز آنان نازل شده است که سه [[روز]] مستمر هنگام [[افطار]]، غذای خود را [[انفاق]] کرده و فقط با آب افطار می‌کردند<ref>تفسیر القمی، ج۲، ص۳۹۸، ۳۹۹؛ الأمالی، صدوق، ص۲۵۷-۲۶۲؛ روضة الواعظین، ج۱، ص۱۶۰- ۱۶۳، الکشاف، ج۴، ص۶۷۰.</ref>. به عنوان مثال، [[علامه امینی]] در [[الغدیر]]، ۳۴ نفر از علمای معروف اهل سنت را نام می‌برد که این قضیه را در کتاب‌های خود آورده‌اند<ref>الغدیر، ج۳، ص۱۰۷-۱۱۱.</ref>. برخی از مهم‌ترین مطالب این سوره بدین شرح است: اشاره به [[خلقت انسان]] و سپس نشان دادن راه به او و [[اختیار انسان]] در طی نمودن این راه، آماده بودن [[عذاب الهی]] برای [[کافران]]، تبیین انواع نعمت‌هایی که [[خداوند]] برای ابرار اعطا خواهد نمود. سفارش به [[رسول خدا]] {{صل}} که در برابر [[حکم خداوند]] [[صبر]] کرده و [[پروردگار]] خود را صبح و شام به یاد بیاورد و شب‌ها برای او [[سجده]] نموده، و [[تسبیح]] بگوید<ref>المیزان، ج۲۰، ص۱۲۰.</ref>.<ref>[[محمد کاظمی بنچناری|کاظمی بنچناری، محمد]]، [[سوره انسان - کاظمی بنچناری (مقاله)|مقاله «انسان»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۶۰۳.</ref>