سیره اخلاقی امام علی: تفاوت میان نسخهها
←جمع بین اضداد
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در کتاب [[فضائل الصحابة (کتاب)|فضائل الصحابة]]، [[ابن حنبل]] به [[نقل]] از زادان آمده است: "[[علی بن ابی طالب]] را دیدم که بند کفشهایی در دست میگرفت، در بازارها قدم میزد و به افراد [ی که بند کفششان پاره شده بود]، بند میداد<ref>در متن حدیث، «شسع» آمده که مراد، بندی است که قسمت رویه نعلهای عربی را تشکیل میداد وظاهراً امر متعارفی بوده که بندها پاره و کفشها غیر قابل استفاده میشدهاند. (م)</ref>، راه گم کرده را [[راهنمایی]] میکرد و باربر را در حمل بار، [[یاری]] میرساند و این [[آیه]] [[قرآن]] را میخواند: "آن سرای [[آخرت]] را برای کسانی قرار میدهیم که در [[زمین]]، خواستار [[برتری]] و [[فساد]] نیستند، و فرجام [خوش]، از آنِ [[پرهیزگاران]] است" و میفرمود: "این [[آیه]] درباره [[حاکمان]] و [[مردمان]] صاحب [[قدرت]]، نازل شده است"<ref>فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۶۲۱، ح ۱۰۶۴.</ref>. | در کتاب [[فضائل الصحابة (کتاب)|فضائل الصحابة]]، [[ابن حنبل]] به [[نقل]] از زادان آمده است: "[[علی بن ابی طالب]] را دیدم که بند کفشهایی در دست میگرفت، در بازارها قدم میزد و به افراد [ی که بند کفششان پاره شده بود]، بند میداد<ref>در متن حدیث، «شسع» آمده که مراد، بندی است که قسمت رویه نعلهای عربی را تشکیل میداد وظاهراً امر متعارفی بوده که بندها پاره و کفشها غیر قابل استفاده میشدهاند. (م)</ref>، راه گم کرده را [[راهنمایی]] میکرد و باربر را در حمل بار، [[یاری]] میرساند و این [[آیه]] [[قرآن]] را میخواند: "آن سرای [[آخرت]] را برای کسانی قرار میدهیم که در [[زمین]]، خواستار [[برتری]] و [[فساد]] نیستند، و فرجام [خوش]، از آنِ [[پرهیزگاران]] است" و میفرمود: "این [[آیه]] درباره [[حاکمان]] و [[مردمان]] صاحب [[قدرت]]، نازل شده است"<ref>فضائل الصحابة، ابن حنبل، ج ۲، ص ۶۲۱، ح ۱۰۶۴.</ref>. | ||
=== | === جمع بین اضداد === | ||
در کتاب [[نهج البلاغة]] درباره [[امام علی]] {{ع}} آمده است: "از شگفتیهای وی که منحصر به اوست و کسی در آن مشارکت ندارد، سخنان وی درباره [[زهد]] و [[پند]] و [[تذکر]] و [[موعظه]] است. اگر شخصِ دقیق در آنها دقت کند و متفکری در آنها بیندیشد و فارغ از این باشد که این [[کلام]]، سخن فردی چون اوست که از عظمتِ [[قدر]] و | در کتاب [[نهج البلاغة]] درباره [[امام علی]] {{ع}} آمده است: "از شگفتیهای وی که منحصر به اوست و کسی در آن مشارکت ندارد، سخنان وی درباره [[زهد]] و [[پند]] و [[تذکر]] و [[موعظه]] است. اگر شخصِ دقیق در آنها دقت کند و متفکری در آنها بیندیشد و فارغ از این باشد که این [[کلام]]، سخن فردی چون اوست که از عظمتِ [[قدر]] و نفوذ [[فرمان]] و [[فرمانروایی]] برخوردار است، [[تردید]] نخواهد کرد که [[کلام]]، از آنِ فردی است که جز از [[زهد]]، بهرهای ندارد و به غیر از [[عبادت]]، به کاری نمیپردازد، به گوشه خانهای خزیده و یا به دلِ کوهها [[پناه]] بُرده و جز ناله خویش را نمیشنود و غیر از خودش را نمیبیند و بعید است [[باور]] کند این [[کلام]]، سخن کسی است که با [[شمشیر]] آهیخته در میدان [[جنگ]] گام مینهد، سرها را از تن جدا میکند و با دلیران درگیر میشود، و در حالی که از شمشیرش خونْ روان است و [[خون]] کشتهشدگان از آن میچکد، از میدان بر میگردد و با این حال، زاهدِ زاهدان و عارفِ [[عارفان]] است. و این از فضیلتهای شگفت و ویژگیهای ظریف اوست که ویژگیهای متضاد را در خویشتن جمع میکند و خصایص پراکنده را گِرد میآورد<ref>نهج البلاغة، مقدمه، ص ۳۵.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۶۹۲-۶۹۷.</ref> | ||
== مکتب اخلاقی امیرالمؤمنین {{ع}} == | == مکتب اخلاقی امیرالمؤمنین {{ع}} == |