بقیع: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
=== بقیع مصلی === | === بقیع مصلی === | ||
موضعی است در [[مدینه]] که طبق نقل [[رسول خدا]] لله در آنجا [[نماز عید]] به جا آوردند<ref>فرهنگ اصطلاحات حج، حریری، ص۳۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص۱۸۸ ـ ۱۹۷.</ref> | موضعی است در [[مدینه]] که طبق نقل [[رسول خدا]] لله در آنجا [[نماز عید]] به جا آوردند<ref>فرهنگ اصطلاحات حج، حریری، ص۳۱.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص۱۸۸ ـ ۱۹۷.</ref> | ||
==[[امامان بقیع]]{{عم}}== | |||
چهار [[امام]] [[معصوم]] در [[بقیع]] [[دفن]] شده‌اند که ترتیب دفن و [[قبر]] آنان چنین است: [[امام حسن]]، [[امام سجاد]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}}. اکنون [[زندگی]] و [[شخصیت]] هر کدام از آن بزرگواران را به صورت گذرا مرور می‌کنیم. | |||
۱. '''[[امام حسن بن علی]] بن [[ابی طالب]]{{ع}}''': [[دومین امام]] [[شیعه]] است. آن [[امام همام]] در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] متولد شد و [[پیامبر]]{{صل}} او را حسن نامید. آن [[مظلوم]] با [[توطئه]] [[معاویه]] توسط [[همسر]] خود «[[جعده بنت اشعث]]» [[مسموم]] و پس از چهل [[روز]] در هشتم ماه صفر [[سال پنجاه هجری]] درگذشت. از [[نوفل بن فرات]] نقل شده است که [[حسن بن علی]]{{ع}} وقتی در [[حال]] [[احتضار]] بود، [[برادر]] گرامی خود حسین{{ع}} را فراخواند و به او فرمود: من [[تمایل]] دارم که اگر [[وفات]] یافتم کنار قبر جدم [[رسول خدا]]{{صل}} دفن شوم؛ نمی‌دانم آیا چنین خواهد شد؟ آیا [[بنی امیه]] [[اجازه]] خواهند داد؟ اگر تو را منع کردند مرا در بقیع دفن کن. | |||
هنگامی که امام حسن{{ع}} وفات یافتند، خبر [[تشییع]] و تصمیم به [[خاکسپاری]] ایشان کنار [[قبر پیامبر]]{{صل}} به [[گوش]] [[مروان]] رسید. وی دست به [[سلاح]] برد و [[امام حسین]]{{ع}} نیز دست به سلاح بردند. مروان گفت نمی‌گذارم [[فرزند علی]]{{ع}} را جایی دفن کنند که فرزند [[عفان]] را نگذاشتند. امام حسین{{ع}} نیز بر اساس [[وصیت]] برادر از این امر گذشته و ایشان را در بقیع و در مقابر [[بنی هاشم]] دفن کردند<ref>تاریخ المدینه المنوره، ابن شبد، ج۱، ص۱۱۰-۱۱۱؛ مروج الذهب، مسعودی، ج۳، ص۱۰.</ref>. بعضی می‌گویند [[بنی‌امیه]] به سوی تشییع کنندگان [[تیراندازی]] کردند که بعضی از تیرها به [[تابوت]] امام اصابت کرد<ref>سیرة الائمه اثنی عشر، هاشم معروف الحسینی، ج۱، ص۵۶۴.</ref>. | |||
قبر [[شریف]] آن حضرت در ابتدای بقیع و نزدیک قبر «[[عباس بن عبدالمطلب]]» است که سه امام دیگر نیز بعدها کنار ایشان به خاک سپرده شدند. | |||
۲. '''امام سجاد{{ع}}''': [[چهارمین امام]] شیعه در سال ۳۸ [[قمری]] در [[مدینه]] متولد شد و دوران [[رشد]] خود را در [[عهد]] [[امامت امام مجتبی]]{{ع}} و پدر خود [[حسین بن علی]]{{ع}} سپری کرد. آن حضرت در [[کربلا]] حضور داشت، اما به دلیل [[بیماری]] در [[جنگ]] شرکت نکرد. پس از آن نزدیک به ۳۴ سال یعنی تا سال ۹۴ [[قمری]] [[رهبری]] [[شیعه]] را بر عهده داشت. این دوره، دوره‌ای سخت بود و [[شیعیان]] به شدت تحت فشار [[امویان]] قرار داشتند. آن حضرت از راه‌های گوناگونی توانست شیعیان [[خالص]] را در اطراف خویش گرد آورد و راه را برای فرزندش [[امام باقر]]{{ع}} باز کند. از مهم‌ترین یادگارهای [[امام سجاد]]{{ع}} دعاهای آن حضرت است که سرشار از مفاهیم عالی [[اخلاقی]]، [[عبادی]] و [[سیاسی]] است. | |||
بخشی از آنها در [[صحیفه سجادیه]] است که پس از [[قرآن]] و [[نهج البلاغه]]، یکی از مهم‌ترین [[متون دینی]] ما به شمار می‌آید. به [[گواه]] [[منابع تاریخی]]، امام سجاد{{ع}} در سال ۹۴ قمری در ۵۷ سالگی به تحریک [[ولید بن عبدالملک]] [[مسموم]] شد و به [[شهادت]] رسید و در کنار [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} در [[بقیع]] [[دفن]] شد<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۳۳۷.</ref>. | |||
۳. '''امام باقر{{ع}}''': [[پنجمین امام]] شیعه در سال ۵۸ قمری به [[دنیا]] آمد و تا سال ۹۴ قمری در کنار پدرش در [[مدینه]] [[زندگی]] می‌کرد. پس از [[رحلت]] پدر، رهبری شیعه را در دست گرفت. آن [[امام]] مشغول [[حفظ عقاید دینی]] از [[تحریف]] شد و کوشید تا با ترتیب شاگردان معروف، [[معارف]] اصیل [[اسلام]] را از تحریف امویان [[حفظ]] کند. امام باقر را به [[دلیل علم]] و [[دانش]] بسیارش، [[باقرالعلوم]] [[شکافنده علوم]] [[لقب]] داده‌اند. [[جابر انصاری]] از آخرین [[صحابه]] بر جای مانده، [[سلام]] [[رسول خدا]]{{صل}} را به او رساند و امام را بوسید. امام در اوج نزاع‌هایی که میان [[عالمان]] مدینه بر سر [[مسائل اعتقادی]] و [[احکام فقهی]] در گرفته بود، خطوط روشنی را در [[فقه]] و [[تفسیر]] و [[سیره نبوی]] تبیین کرد که تکیه‌گاه شیعیان در [[مذهب]] اصیل شیعه است. امام باقر{{ع}} در سال ۱۱۴ یا ۱۱۷ [[قمری]] به تحریک [[هشام بن عبدالملک]] به [[شهادت]] رسید و در کنار پدرش [[امام سجاد]]{{ع}} در [[بقیع]] [[دفن]] شد. | |||
۴. '''[[امام صادق]]{{ع}}''': [[ششمین امام]] [[معصوم]] است و [[مذهب شیعه]] با نام او به عنوان [[مذهب جعفری]] شناخته می‌شود. در سال ۸۰ یا ۸۳ قمری در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد و پس از [[رحلت]] پدر، [[رهبری فکری]] و [[سیاسی]] [[شیعیان]] اصیل پیرو [[مذهب امامیه]] را بر عهده گرفت. آن حضرت تا سال ۱۴۸ قمری در قید [[حیات]] بود. در این مدت نزدیک به چهار هزار نفر [[شاگرد]] در محفل درسش حاضر شدند و از [[دانش]] آن حضرت بهره بردند. امام صادق{{ع}} مورد [[ستایش]] تمامی [[عالمان]] عصر خویش بود. در [[متون دینی]] [[شیعه]]، چندین هزار [[روایت]] از آن حضرت در [[تفسیر]]، [[اخلاق]] و به ویژه [[فقه]]، رسیده که باعث [[عظمت]] [[حدیث]] شیعه و موجب تقویت بنیه [[علمی]] آن است. | |||
امام صادق{{ع}} کوشید تا شیعیان را در برابر دیگران، [[مسلح]] به [[دانش حدیث]] و فقه کند و با انحرافاتی که ممکن بود در میان شیعه به وجود آید، به [[مبارزه]] برخیزد. در دوره این [[امام]] نیز جز در چند سال نخست [[دولت عباسی]]، فشاری سخت بر شیعیان وجود داشت. منصور دومین [[خلیفه عباسی]] نسبت به امام صادق{{ع}} و سخت [[کینه]] داشت و [[عاقبت]] نیز به نوشته [[مورخان]]، در ۲۵ [[شوال]] [[سال ۱۴۸ هجری]]، آن حضرت به تحریک وی [[مسموم]] شد و به شهادت رسید. امام صادق{{ع}} در کنار جد و پدرش در بقیع به خاک سپرده شد<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، ص۳۳۸.</ref>. | |||
در آن [[زمان]] بر [[قبور]] این [[ائمه]] [[بزرگوار]] سنگ مرمری بود که بر آن این جمله دیده می‌شد: {{عربی|بسم الله الرحمن الرحيم الحمد لله مبيد الأمم و محيي الرمم هذا قبر فاطمة بنت رسول الله سيدة نساء العالمين و قبر الحسن بن علي{{ع}} و علي بن الحسين{{ع}} و [[قبر]] محمد بن علي{{ع}} و [[جعفر بن محمد]]{{ع}}}}. | |||
[[مسعودی]] این سنگ [[قبر]] را در سال ۳۳۲ ق. دیده است<ref>مروج الذهب، مسعودی، ج۲، ص۲۲۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۲۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||