خواب: تفاوت میان نسخه‌ها

خواب عبارت است از حالتی که در آن سطح هوشیاری کاهش یابد و فرد با تعلیق نسبی [[ادراک]]، غیرفعال شدن تقریبی عضلات و حرکات ارادی و حواس به‌دلیل ضعیف‌شدن پیوند [[نفس]] و جسم روبه‌رو شود. در [[قرآن کریم]] ذیل آیاتی چند به این موضوع اشاره شده است: [[خدا]] [[جان‌ها]] را به هنگام مردنشان می‌گیرد و نیز [[جان]] کسانی را که در خواب خود نمرده‌اند. جان‌هایی را که [[حکم]] [[مرگ]] بر آن‌ها [[رانده شده]] نگه می‌دارد و دیگران را تا زمانی که معین است بازمی‌فرستد. در این امر عبرت‌هاست برای آن‌ها که می‌اندیشند<ref>{{متن قرآن|اللَّهُ يَتَوَفَّى الأَنفُسَ حِينَ مَوْتِهَا وَالَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنَامِهَا فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضَى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَيُرْسِلُ الأُخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ }}؛ سوره زمر، آیه۴۲؛ نیز نک: {{متن قرآن| وَهُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُم بِاللَّيْلِ وَيَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ يَبْعَثُكُمْ فِيهِ لِيُقْضَى أَجَلٌ مُّسَمًّى ثُمَّ إِلَيْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ يُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ }}؛ سوره انعام، آیه ۶۰</ref>. مطابق با [[آیه]] فوق، خواب در [[حقیقت]] حالتی است که [[خداوند]] [[نفوس]] [[آدمیان]] را می‌گیرد. بنابراین بین [[مرگ]] و خواب مشابهت وجود دارد. از این‌رو در روایتی منسوب به [[امام علی]] {{ع}} و [[پیامبر]] {{صل}}، از خواب تعبیر به برادر [[مرگ]] شده است. هم‌چنین خواب را همانند [[مرگ]] دانسته و [[مرگ]] را به خوابی طولانی [[تشبیه]] کرده‌اند که [[بیداری]] آن در [[روز قیامت]] میسر می‌شود. [[امام علی]] {{ع}} پس از ضربت‌خوردن به گزارش خوابی می‌پردازد که در آن با [[رسول خدا]] {{صل}} [[ملاقات]] داشته است: نشسته بودم که به خواب رفتم. [[رسول الله]] بر من گذر کرد...<ref>نهج البلاغه، خطبه ۶۹: {{متن حدیث|"مَلَكَتْنِي عَيْنِي وَ أَنَا جَالِسٌ فَسَنَحَ لِي رَسُولُ اللَّهِ"}}</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)| دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص ۳۷۳- ۳۷۴.</ref>

== [[زمان]] [[خواب]] و استراحت ==

تعیین زمان مناسب برای خواب، آثار جسمی و [[روحی]] بسیاری در پی دارد. آنان که همچون [[پیامبر اعظم]]{{صل}} بخشی از شب را به [[عبادت]] و [[شب‌زنده‌داری]] اهتمام می‌ورزند، تلاش دارند که زمان خواب خود را به تأخیر نیندازند تا جسمشان قوت و [[نشاط]] لازم را برای [[بیداری]] در بخشی از شب داشته باشند. این مهم در [[سیره پیامبر اعظم]]{{صل}} آشکارا دیده می‌شود. بنا بر [[روایات]] نقل شده از برخی [[همسران پیامبر]]، آن حضرت اول شب را برای خواب و استراحت خود برمی‌گزید و پس از مقداری استراحت برمی‌خاست و به [[تهجد]] مشغول می‌شد<ref>{{عربی|"عن الأسود بن يزيد، قال: سألت عايشة عن صلاة رسول الله{{صل}} بالليل، فقالت: كان ينام اول الليل ثم يقوم..."}}؛ الترمذی، الشمائل المحمدیة، ص۲۲۳؛ الطیالسی، مسند، ص۱۹۸؛ الجواهری، مسند ابن جعد، ص۳۷۳؛ النسائی، السن الکبری، ج۱، ص۴۱۳؛ ابن راهویه، مسند، ج۳، ص۸۵۲.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی پیامبر اعظم - جباری (کتاب)|سیره اخلاقی پیامبر اعظم]]، ص ۹۳.</ref>

== مکان [[خواب]] و استراحت ==

[[رسول خدا]]{{صل}} نه بر تخت‌ها و بالش‌های نرم و زربفت، بلکه بر ساده‌ترین ابزاری که در آن [[زمان]] مورد استفاده [[مردم]] بود، استراحت می‌کرد. بنا بر برخی [[روایات]]، [[پیامبر اکرم]]{{صل}} بر روی [[حصیر]] می‌خوابید و چیز دیگری به جز آن در زیر خود پهن نمی‌کرد<ref>{{متن حدیث|كَانَ يَنَامُ عَلَى الْحَصِيرِ لَيْسَ تَحْتَهُ شَيْ‌ءٌ غَيْرُهُ}}؛ کان ینام علی الحصیر لیس تحته شیء غیره. (الطبرسی، مکارم الأخلاق، ص۳۸).</ref>؛ تا جایی که گاه برآمدگی‌های حصیر بر [[جسم]] حضرت اثر می‌گذاشت. حضرت در برابر درخواست برخی یارانش مبنی بر تهیه زیراندازی نرم‌تر می‌فرمود: مرا با [[دنیا]] چه کار؟! [[مَثَل]] من و دنیا مَثَل سواره مسافری است که در روزی گرم به زیر یک درخت، ساعتی استراحت کرده و راه خود را در پیش گیرد و آنجا را ترک گوید<ref>{{متن حدیث|عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صدَخَلَ عَلَيْهِ عُمَرُ وَ هُوَ عَلَى حَصِيرٍ قَدْ أَثَّرَ فِي جَنْبَيْهِ فَقَالَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ لَوِ اتَّخَذْتَ فِرَاشاً فَقَالَ{{صل}} مَا لِي وَ لِلدُّنْيَا وَ مَا مَثَلِي وَ مَثَلُ الدُّنْيَا إِلَّا كَرَاكِبٍ سَارَ فِي يَوْمٍ صَائِفٍ فَاسْتَظَلَ تَحْتَ شَجَرَةٍ سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ ثُمَّ رَاحَ وَ تَرَكَهَا}}؛ (الطبرسی، مکارم الأخلاق، ص۲۵؛ ابن حنبل، مسند احمد، ج۱، ص۳۰۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۱۶، ص۲۵۳ و ج۷۰، ص۱۲۳)</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی پیامبر اعظم - جباری (کتاب)|سیره اخلاقی پیامبر اعظم]]، ص ۹۷.</ref>

== [[آداب]] قبل از خواب و استراحت ==

پیامبر اکرم{{صل}} پیش از خواب و استراحت، آدابی را رعایت می‌کرد: مسواک، [[وضو]]، تهیه مقدمات [[عبادت]] شبانه و در آخر نیز [[دعا]] و [[اذکار]] قبل از خواب. [[حال]] بدین‌ها می‌پردازیم.

#'''[[وضو]]''': در [[روایت]] [[حسن بن علی علوی]] آمده است که [[امام هادی]]{{ع}} درباره [[آداب]] خواب [[اهل بیت]]{{عم}} به ده مورد اشاره فرمود که از جمله آنها وضوی قبل از خواب است<ref>{{متن حدیث|... سَمِعْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ الْعَلَوِيَّ يَقُولُ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا{{ع}} يَقُولُ لَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ عِنْدَ نَوْمِنَا عَشْرُ خِصَالٍ الطَّهَارَةُ وَ تَوَسُّدُ الْيَمِينِ وَ تَسْبِيحُ اللَّهِ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِينَ وَ تَحْمِيدُهُ ثَلَاثاً وَ ثَلَاثِينَ وَ تَكْبِيرُهُ أَرْبَعاً وَ ثَلَاثِينَ وَ نَسْتَقْبِلُ الْقِبْلَةَ بِوُجُوهِنَا وَ نَقْرَأُ فَاتِحَةَ الْكِتَابِ وَ آيَةَ الْكُرْسِيِّ وَ شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ إِلَى آخِرِهَا فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَقَدْ أَخَذَ بِحَظِّهِ مِنْ لَيْلَتِهِ}}. (ابن طاووس، فلاح السائل، ص۲۸۰).</ref>.

#'''دعا و اذکار قبل از خواب''': بنا بر روایت [[امام هادی]]{{ع}} اهل بیت{{عم}} قبل از خواب مقیّد بودند که [[فاتحة الکتاب]]، [[آیة الکرسی]]، [[آیه]] {{متن قرآن|شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَالْمَلَائِكَةُ...}}<ref>«خداوند - که به دادگری ایستاده است - و فرشتگان و دانشوران گواهی می‌دهند که: هیچ خدایی نیست جز او که پیروزمند فرزانه است» سوره آل عمران، آیه ۱۸.</ref> و ۳۳ مرتبه [[سبحان الله]]، ۳۳ مرتبه الحمدلله و ۳۴ مرتبه [[الله اکبر]] را قرائت کنند<ref>ابن طاووس، فلاح السائل، ص۲۸۰.</ref>. پیامبر اکرم{{صل}} پس از [[قرائت]] آیة الکرسی می‌فرمود: [[به نام خدا]]، به [[خدا]] [[ایمان]] آوردم و به [[طاغوت]] [[کافر]] شدم. خدایا! در خواب و بیداری مرا [[حفظ]] فرما<ref>{{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ كَفَرْتُ بِالطَّاغُوتِ اللَّهُمَّ احْفَظْنِي فِي مَنَامِي وَ فِي يَقَظَتِي}}. (الکلینی، الکافی، ج۲، ص۵۳۶، ح۴).</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} پیش از خواب سه [[سوره]] {{متن قرآن|قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ}}<ref>«بگو او خداوند یگانه است» سوره اخلاص، آیه ۱.</ref>، {{متن قرآن|قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ}}<ref>«بگو: به پروردگار سپیده‌دم پناه می‌برم» سوره فلق، آیه ۱.</ref> و {{متن قرآن|قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ}}<ref>«بگو: به پروردگار آدمیان پناه می‌برم» سوره ناس، آیه ۱.</ref> را نیز قرائت می‌کرد و بر کف هر دو دست می‌دمید و به اعضای مختلف بدن خود می‌مالید؛ بدین‌گونه که از سر [[مبارک]] شروع می‌کرد و سپس به صورت و دیگر قسمت‌های بدن می‌کشید و این کار را سه بار تکرار می‌نمود<ref>{{متن حدیث|أَنَّ النَّبِيَّ{{صل}} كَانَ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ كُلَّ لَيْلَةٍ جَمَعَ كَفَّيْهِ ثُمَّ نَفَثَ فِيهِمَا فَقَرَأَ فِيهِمَا قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ وَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ وَ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ثُمَّ يَمْسَحُ بِهِمَا مَا اسْتَطَاعَ مِنْ جَسَدِهِ يَبْدَأُ بِهِمَا عَلَى رَأْسِهِ وَ وَجْهِهِ وَ مَا أَقْبَلَ مِنْ جَسَدِهِ يَفْعَلُ ذَلِكَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ}}؛ (الترمذی، الشمائل المحمدیة، ص۲۱۸؛ ابن نصر، منتخب مسند عبد بن حمید، ص۴۳۱).</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی پیامبر اعظم - جباری (کتاب)|سیره اخلاقی پیامبر اعظم]]، ص ۹۹.</ref>

== چگونگی [[خواب]] و استراحت ==

#'''رو به [[قبله]] و بر پهلوی راست''': [[حیات]] [[توحیدی]] انسان‌های [[الهی]] به گونه‌ای است که در همه لحظات رو به خدایند. آنان افزون بر آنکه [[قلب]] و جانشان همواره رو به خداست<ref>{{متن قرآن|إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِيفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ}} «من با درستی آیین روی خویش به سوی کسی آورده‌ام که آسمان‌ها و زمین را آفریده است و من از مشرکان نیستم» سوره انعام، آیه ۷۹.</ref>، سعی دارند که با رو به قبله کردن [[جسم]] خود در حالات مختلف نیز [[کمال توحید]] را در حرکات خود جلوه‌گر سازند. در [[روایات]] [[سیره]] چنین نقل شده که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} هماره رو به [[قبله]] می‌نشست<ref>{{عربی|و كان{{صل}} له اكثر ما يجلس مستقبل القبلة}}. (ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ج۱، ص۱۲۷)</ref> و [[اهل بیت]]{{عم}} نیز به هنگام [[خواب]] رو به قبله می‌خوابیدند<ref>ابن طاووس، فلاح السائل، ص۲۸۰.</ref>.

#'''پرهیز از خواب مداوم و پیوسته''': از برخی روایات چنین برمی‌آید که پیامبر اکرم{{صل}} از خواب مداوم و پیوسته در شب اجتناب داشت. در روایتی نقل شده که [[امام صادق]]{{ع}} درباره حالات پیامبر اکرم{{صل}} به وقت خواب و پس از [[بیداری]] چنین فرمود: آب [[وضو]] نزد سرش و مسواکش زیر جای خوابش نهاده می‌شد. سپس به قدری که [[خدا]] می‌خواست، می‌خوابید و چون برمی‌خاست، ابتدا می‌نشست و سپس نگاه به [[آسمان]] کرده و آیاتی از [[سوره آل عمران]] [۱۹۰ به بعد] را [[تلاوت]] می‌کرد. سپس مسواک کرده و وضو ساخته و به [[مسجد]] [= سجده‌گاه] می‌رفت و چهار رکعت [[نماز]] می‌گزارد که [[رکوع]] آنها به مقدار قرائتشان و سجود آنها نیز به قدر رکوعشان بود و آن‌قدر رکوع و سجود را طول می‌داد که بیننده می‌پرسید چه وقت برمی‌خیزد؟ سپس برمی‌خاست و به جای [[خواب]] خویش رفته و به مقداری که [[خدا]] می‌خواست، می‌خوابید. سپس برمی‌خاست و با نگاه به [[آسمان]] [[آیات]] [[سوره آل عمران]] را [[تلاوت]] می‌کرد و [[مسواک]] کرده و [[وضو]] ساخته و به [[مسجد]] [= سجده‌گاه] می‌رفت و همچون نوبت قبل چهار رکعت نماز می‌گزارد و سپس به محل خواب خویش رفته و به قدری که خدا می‌خواست، می‌خوابید و سپس برمی‌خاست و می‌نشست و آیات سوره آل عمران را با نظر به آسمان تلاوت می‌کرد و پس از مسواک کردن و وضو ساختن به مسجد رفته و [[نماز وتر]] و دو رکعت [شفع] را به جای آورده و برای [[اقامه نماز]] [صبح به سوی مسجد] خارج می‌شد<ref>شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج۲، ص۳۳۴، ح۱۳۷۷.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی پیامبر اعظم - جباری (کتاب)|سیره اخلاقی پیامبر اعظم]]، ص ۱۰۴.</ref>

== [[آداب]] بعد از خواب و استراحت ==

#'''[[حمد]] و [[سپاس]] [[الهی]]''': آن حضرت پس از برخاستن از خواب نیز همچون قبل از خواب، زبان به حمد و سپاس الهی می‌گشود و خدای را به خاطر بازگرداندن [[روح]] به بدن بدین‌گونه سپاس می‌گفت: حمد خدایی را که مرا پس از [[مرگ]] زنده کرد. همانا پروردگارم بسیار [[بخشاینده]] و قدردان است<ref>{{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَحْيَانِي بَعْدَ مَوْتِي إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ شَكُورٌ}}. (الطبرسی، مکارم الأخلاق، ص۳۹)</ref>. خداوندا! از تو خیر این [[روز]] و [[نور]] و [[هدایت]] و [[برکت]] و [[پاکی]] و بخشودگی‌اش را خواستارم. خدایا! از تو خیر این روز را و خیر آنچه در آن است، می‌طلبم و از [[شر]] این روز و شر آنچه در آن است، به تو پناه می‌برم<ref>{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَ هَذَا الْيَوْمِ وَ نُورَهُ وَ هُدَاهُ وَ بَرَكَتَهُ وَ طَهُورَهُ وَ مُعَافَاتَهُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهُ وَ خَيْرَ مَا فِيهِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهِ وَ شَرِّ مَا بَعْدَهُ}}. (الطبرسی، مکارم الأخلاق، ص۳۹).</ref>.

#'''مسواک کردن''': پیش‌تر گفته شد که [[رسول خدا]]{{صل}} در طول یک شب چندین بار مسواک می‌کرد: قبل از خواب و پس از برخاستن از [[خواب]]. در هر نوبت از شب نیز که برمی‌خاست، مسواک می‌نمود و سپس [[وضو]] می‌ساخت. بنا بر برخی [[روایات]]، ایشان بین هر دو رکعت [[نماز]] و نیز قبل از خروج برای [[نماز صبح]] نیز به این کار اقدام می‌کرد<ref>بنگرید به: الکلینی، الکافی،ج۳، ص۴۴۵، ح۱۳؛ ابن ابی‌شیبة، المصنف، ج۱، ص۱۹۵، ح۷ و ص۱۹۶، ح۱۷؛ الطبرسی، مکارم الأخلاق، ص۳۹؛ مجلسی، بحار الانوار، ج۶ ۱، ص۲۵۳.</ref>.

#'''وضو و نماز''': در [[آداب]] پیش از خوابِ [[رسول خدا]]{{صل}} گفته شد که آبِ وضو بالای سرِ آن حضرت نهاده می‌شد<ref>شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۲، ص۳۳۴، ح۱۳۷۷.</ref> تا پس از برخاستن، وضو گرفتن آسان باشد؛ به ویژه آنکه حضرت به کرّات از خواب برمی‌خاست و برای نماز به وضو نیاز پیدا می‌کرد. بنا بر روایتی آن حضرت می‌فرمود: آن‌گاه که یکی از شما به هنگام شب از خواب برخاست، نمازش را با دو رکعت نماز سبک آغاز کند<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ أَحَدُكُمْ مِنَ اللَّيْلِ فَلْيَفْتَتِحْ صَلَاتَهُ بِرَكْعَتَيْنِ خَفِيفَتَيْنِ}}. (التمیمی المغربی، دعائم الاسلام، ج۱، ص۲۱۲ به نقل از امیرالمؤمنین{{ع}}؛ ابن حنبل، مسند احمد، ج۲، ص۳۹۹؛ ابن الحجاج النیشابوری، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۸۴؛ الترمذی، الشمائل المحمدیة، ص۱۵۰ و۱۵۱، به نقل از ابی‌هریره).</ref>. خود [[پیامبر]]{{صل}} نیز چنین می‌کرد و سپس سه نماز دو رکعتی طولانی به جای می‌آورد و رکعات بعدی را خفیف‌تر می‌خواند<ref>الترمذی، الشمائل المحمدیة، ص۱۵۰ و ۱۵۱.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی پیامبر اعظم - جباری (کتاب)|سیره اخلاقی پیامبر اعظم]]، ص ۱۰۶.</ref>