برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خوش‌رویی در اخلاق اسلامی]] - [[خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات]] - [[خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} | | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = فضایل اخلاقی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[خوش‌رویی در اخلاق اسلامی]] - [[خوش‌رویی در معارف دعا و زیارات]] - [[خوش‌رویی در معارف و سیره سجادی]] | پرسش مرتبط = }} |
|
| |
| == مقدمه ==
| |
| [[خوش‌رویی]]، یعنی با روی گشاده و لبخندزنان ظاهر شدن؛ ویژگی [[ارزشمندی]] است که هزینه کم دارد و سود بسیار. از منظر منابع و [[متون دینی]] هم این ویژگی صفتی [[ممدوح]] و [[شایسته]] تلقی شده است. [[امام صادق]] {{ع}} فرموده است: «سه چیز است که هر کس یکی از آنها را نزد [[خدا]] برد، خدا [[بهشت]] را بر او [[واجب]] کند: [[انفاق]] در حال [[تنگدستی]]، خوش‌رویی برای همه [[مردم]] و [[انصاف]] دادن از خود (یعنی [[حق]] را بگوید اگرچه بر زیان او باشد)»<ref>اصول کافی، ج۳، ص۱۶۱.</ref>.
| |
|
| |
| به این ترتیب می‌توان خوش‌رویی را جزو [[محاسن]] [[ادب]] و [[خُلق]] نیکویی به شمار آورد که آموزه‌های ارجمند [[صحیفه]] [[انسان]] را به سوی آن [[دعوت]] می‌کند. در نیایش‌های [[صحیفه سجادیه]] در یک جا از کلمه بشاشت یا همان خوش‌رویی استفاده شده و آن در مورد افرادی است که علی‌رغم [[خبث]] [[باطن]]، چاپلوسانه با روی گشاده برخورد می‌کنند و در واقع خوش‌رویی را سپری برای ضربه زدن قرار داده‌اند: «ای [[خداوند]] من، چه بسا [[دشمن]] [[ستمگر]] که با مکاید خویش مرا بیازارد... و در همان حال که با [[گشاده‌رویی]] چابلوسی می‌کرد با نگاه خشم‌آلودش در من می‌نگریست»<ref>نیایش چهل‌و‌نهم.</ref>.<ref>اصول کافی، محمد بن‌یعقوب کلینی، ترجمه سیدجواد مصطفوی، کتاب‌فروشی علمیه اسلامیه، تهران، ۱۳۶۹، چاپ اول؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۹۴، چاپ نهم.</ref>.<ref>[[فضل‌الله خالقیان|خالقیان، فضل‌الله]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «خوش‌رویی»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۰۶.</ref>
| |
|
| |
|
| ==نقش [[گشاده‌رویی]] در ایجاد روابط کارآمد== | | ==نقش [[گشاده‌رویی]] در ایجاد روابط کارآمد== |
