نفی دشنام در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

 

[[امام سجاد]] {{ع}} در نیایش بیستم صحیفه سجادیه که درباره [[مکارم اخلاق]] است از خداوند چنین می‌خواهد: «پروردگارا هر [[ناسزا]] و لغوگویی و دشنام در [[آبرو]] یا [[شهادت]] [[باطل]] یا [[غیبت]] [[مؤمن]] [[غایب]] یا ناسزا به شخص حاضر، و از این‌گونه [[اعمال زشت]] را که شیطان می‌خواهد بر زبان من جاری کند، تو به [[حمد]] و [[سپاس]] خود و افزونی در ثناگویی‌ات و بیان [[مجد]] و [[عظمت]] و [[سپاسگزاری]] از نعمت‌هایت و اعتراف من به احسانت و شمارش نعمت‌هایت، تبدیل کن».

اما شیوه برخورد با فحاشی و انسان‌های بدزبان را [[قرآن]] چنین بیان کرده است: «و بندگان خدا کسانی هستند که بر روی [[زمین]] آرام و آهسته (بدون [[تکبر]]) [[راه]] می‌روند و چون [[جاهلان]] آنها را مورد خطاب (سخنان [[زشت]]) قرار دهند (به آنها) [[سلام]] می‌گویند»<ref>{{متن قرآن|وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلَامًا}} «و بندگان (خداوند) بخشنده آنانند که بر زمین فروتنانه گام برمی‌دارند و هرگاه نادانان با آنان سخن سر کنند پاسخی نرم گویند» سوره فرقان، آیه ۶۳.</ref> و [[سیره امام سجاد]] {{ع}} نیز عمل به این [[آیه شریفه]] بود. روزی مردی رو در روی [[امام]] {{ع}} ایستاد و در میان همه مردم به ایشان دشنام داد. امام {{ع}} به روی خود نیاورد و هیچ پاسخی نداد. وقتی آن مرد رفت امام به همراهانش فرمود: آنچه این مرد گفت شنیدید؟ حال دوست دارم با من بیایید تا جواب مرا بشنوید. همه گفتند؛ برویم! ما هم [[دوست]] داریم ببینیم شما به او چه می‌گویید و ما هم چیزهایی (بدگویی‌ها) به او خواهیم گفت! امام {{ع}} و همراهان رفتند تا به [[منزل]] آن مرد رسیدند و او را صدا زدند. وقتی فهمید امام {{ع}} در پشت در است مطمئن شد که آن حضرت با همراهان آمده تا جواب او را بدهد. پس با حالتی شرورانه خارج شد تا با [[امام]] {{ع}} مقابله کند. اما امام {{ع}} تا او را دید فرمود: «ای [[برادر]] اگر آنچه را که به من گفتی در من باشد از [[خداوند]] می‌خواهم مرا ببخشد و اگر در من نبوده خداوند تو را ببخشد!» آن مرد خجالت‌زده شد و میان دو چشم آن حضرت را بوسید و گفت: آنچه که گفتم در شما نیست و من خودم به آنها سزاوارترم. سپس امام فرمود: «ای [[جوان]] در پیش روی ما گذرگاهی بسیار ترسناک و خطرناک است که اگر از آن به [[سلامت]] عبور کنم به آنچه تو می‌گویی (ناسزاهایی که دادی) هیچ اهمیتی نمی‌دهم. اما اگر در آن سرگردان بمانم از آنچه به من می‌گویی بدترم!»<ref>کلمة الامام زین‌العابدین {{ع}}، ص۱۳۷.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، بیروت، دارالکتب العلیمة؛ صحیفه سجادیه، مترجم عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش؛ قرآن حکیم، مترجم ناصر مکارم شیرازی؛ و منتخب میزان الحکمه، محمد محمدی ری‌شهری، سیدحمید حسینی؛ موسوعة الکلمة، سیدحسن شیرازی، بیروت، دارالکتب العلمیه.</ref>.<ref>[[احمد برادری|برادری، احمد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «دشنام»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۱۳.</ref>