پرش به محتوا

عیادت در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۰: خط ۲۰:
[[پیامبر گرامی اسلام]] در آخرین روزهای عمر خود، در آخرین خطابه‌ای که در [[مدینه]] ایراد کرد، پس از [[دعوت]] همه [[مردم]] به [[مسجد]]، بر فراز [[منبر]] قرار گرفت. ایشان در [[موعظه]] و پیامی رسا که اشک‌ها را جاری ساخت، فرمود: «کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند، او را با ابراهیم خلیل {{ع}} محشور می‌کند. پس همچون درخشش برقی از صراط می‌گذرد و کسی که در برطرف کردن نیازهای بیمار تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می‌شود»<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَامَ عَلَى مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ {{ع}} فَجَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ اللَّامِعِ وَ مَنْ سَعَى لِمَرِيضٍ فِي حَاجَةٍ فَقَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ}}؛ بحارالانوار، ج۷۶، ص۳۶۸.</ref>.
[[پیامبر گرامی اسلام]] در آخرین روزهای عمر خود، در آخرین خطابه‌ای که در [[مدینه]] ایراد کرد، پس از [[دعوت]] همه [[مردم]] به [[مسجد]]، بر فراز [[منبر]] قرار گرفت. ایشان در [[موعظه]] و پیامی رسا که اشک‌ها را جاری ساخت، فرمود: «کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند، او را با ابراهیم خلیل {{ع}} محشور می‌کند. پس همچون درخشش برقی از صراط می‌گذرد و کسی که در برطرف کردن نیازهای بیمار تلاش کند و نیاز او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می‌شود»<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَامَ عَلَى مَرِيضٍ يَوْماً وَ لَيْلَةً بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ إِبْرَاهِيمَ الْخَلِيلِ {{ع}} فَجَازَ عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ اللَّامِعِ وَ مَنْ سَعَى لِمَرِيضٍ فِي حَاجَةٍ فَقَضَاهَا خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ}}؛ بحارالانوار، ج۷۶، ص۳۶۸.</ref>.


ایشان علاوه بر یادآوری [[پاداش‌ها]] و آثار [[معنوی]] [[پرستاری]]، خود نیز به این عمل [[ارزشمند]] [[اقدام]] می‌کرد. [[علامه مجلسی]] از [[حضرت علی]] {{ع}} نقل کرده است: «شبی تب وجودم را فرا گرفت و [[خواب]] را از من ربود. بدین جهت [[رسول خدا]] {{صل}} نیز تا صبح بیدار بود و شب را بین من و [[نماز]] تقسیم می‌کرد. پس از نماز نزد من می‌آمد و جویای حال من می‌شد و با نگاه کردن به من از وضعیت بیماری‌ام اطلاع می‌یافت. پس از آنکه حضرت با [[اصحاب]] نماز گزارد، در [[حق]] من [[دعا]] کرد که: خدایا علی را [[شفا]] ده و [[سلامتی]] بخش که به خاطر بیماری‌اش تا صبح نخوابیدم»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۳.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۵۹؛ [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۴۹.</ref>
ایشان علاوه بر یادآوری [[پاداش‌ها]] و آثار [[معنوی]] پرستاری، خود نیز به این عمل ارزشمند [[اقدام]] می‌کرد. [[علامه مجلسی]] از [[حضرت علی]] {{ع}} نقل کرده است: «شبی تب وجودم را فرا گرفت و [[خواب]] را از من ربود. بدین جهت [[رسول خدا]] {{صل}} نیز تا صبح بیدار بود و شب را بین من و [[نماز]] تقسیم می‌کرد. پس از نماز نزد من می‌آمد و جویای حال من می‌شد و با نگاه کردن به من از وضعیت بیماری‌ام اطلاع می‌یافت. پس از آنکه حضرت با [[اصحاب]] نماز گزارد، در [[حق]] من [[دعا]] کرد که: خدایا علی را [[شفا]] ده و [[سلامتی]] بخش که به خاطر بیماری‌اش تا صبح نخوابیدم»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷۳.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[کانون محبت (کتاب)|کانون محبت]] ص ۵۹؛ [[اقبال حسینی‌نیا|حسینی‌نیا، اقبال]]، [[زمزم هدایت (کتاب)|زمزم هدایت]]، ص ۴۹.</ref>


== آداب عیادت ==
== آداب عیادت ==
۱۱۲٬۳۴۹

ویرایش