حکمت در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
←کلمات قصار پیرامون حکمت
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
#{{متن حدیث|زَيْنُ الْحِكْمَةِ الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا}}: [[زینت]] حکمت، بی رغبتی در دنیاست. | #{{متن حدیث|زَيْنُ الْحِكْمَةِ الزُّهْدُ فِي الدُّنْيَا}}: [[زینت]] حکمت، بی رغبتی در دنیاست. | ||
#{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْعَاقِلِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[عاقل]] است، پس او به آن سزاوارتر است، هر جا که باشد. | #{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْعَاقِلِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[عاقل]] است، پس او به آن سزاوارتر است، هر جا که باشد. | ||
#{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْحَكِيمِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[حکیم]]؛ یعنی صاحب | #{{متن حدیث|ضَالَّةُ الْحَكِيمِ الْحِكْمَةُ فَهُوَ أَحَقُّ بِهَا حَيْثُ كَانَتْ}}: حکمت، گمشده [[حکیم]]؛ یعنی صاحب راستین [[علم]] و عمل است. پس او آن را هر جا که باشد، طلب می‌نماید. | ||
#{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْحِكْمَةِ فَإِنَّهَا حِلْيَةٌ فَاخِرَةٌ}}: بر تو باد به حکمت که البته آن، [[زیور]] فاخری است. | #{{متن حدیث|عَلَيْكَ بِالْحِكْمَةِ فَإِنَّهَا حِلْيَةٌ فَاخِرَةٌ}}: بر تو باد به حکمت که البته آن، [[زیور]] فاخری است. | ||
#{{متن حدیث|قَدْ يَقُولُ الْحِكْمَةَ غَيْرُ الْحَكِيمِ}}: گاهی غیر حکیم حکمت می‌گوید. | #{{متن حدیث|قَدْ يَقُولُ الْحِكْمَةَ غَيْرُ الْحَكِيمِ}}: گاهی غیر حکیم حکمت می‌گوید. | ||
#{{متن حدیث|كُلَّمَا قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفَتِ الشَّهْوَةُ}}: هر اندازه حکمت [[قوی]] گردد، خواهش [[ضعیف]] شود. | #{{متن حدیث|كُلَّمَا قَوِيَتِ الْحِكْمَةُ ضَعُفَتِ الشَّهْوَةُ}}: هر اندازه حکمت [[قوی]] گردد، خواهش [[ضعیف]] شود. | ||
#{{متن حدیث|كَسْبُ الْحِكْمَةِ إِجْمَالُ النُّطْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الرِّفْقِ}}: تحصیل حکمت، در کوتاه نمودن و مختصر ساختن سخن، و به‌کارگیری [[مدارا]] و | #{{متن حدیث|كَسْبُ الْحِكْمَةِ إِجْمَالُ النُّطْقِ وَ اسْتِعْمَالُ الرِّفْقِ}}: تحصیل حکمت، در کوتاه نمودن و مختصر ساختن سخن، و به‌کارگیری [[مدارا]] و نرمش است. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ تَفَكَّهَ بِالْحِكَمِ لَمْ يَعْدَمِ اللَّذَّةَ}}: هر که از میوه حکمت‌ها بهره‌مند گردد، [[لذت]] در او معدوم نگردد. | #{{متن حدیث|مَنْ تَفَكَّهَ بِالْحِكَمِ لَمْ يَعْدَمِ اللَّذَّةَ}}: هر که از میوه حکمت‌ها بهره‌مند گردد، [[لذت]] در او معدوم نگردد. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ لَهِجَ بِالْحِكْمَةِ فَقَدْ شَرَّفَ نَفْسَهُ}}: هر که به حکمت، حریص باشد، پس در [[حقیقت]]، نفس خود را بلند مرتبه گردانیده است. | #{{متن حدیث|مَنْ لَهِجَ بِالْحِكْمَةِ فَقَدْ شَرَّفَ نَفْسَهُ}}: هر که به حکمت، حریص باشد، پس در [[حقیقت]]، نفس خود را بلند مرتبه گردانیده است. | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
#{{متن حدیث|لَا تَجْتَمِعُ الشَّهْوَةُ وَ الْحِكْمَةُ}}: [[شهوت]] و حکمت با هم جمع نمی‌شوند. | #{{متن حدیث|لَا تَجْتَمِعُ الشَّهْوَةُ وَ الْحِكْمَةُ}}: [[شهوت]] و حکمت با هم جمع نمی‌شوند. | ||
#{{متن حدیث|لَا تَسْكُنُ الْحِكْمَةُ قَلْباً مَعَ شَهْوَةٍ}}: حکمت در دلی که با شهوت باشد، ساکن نمی‌شود. | #{{متن حدیث|لَا تَسْكُنُ الْحِكْمَةُ قَلْباً مَعَ شَهْوَةٍ}}: حکمت در دلی که با شهوت باشد، ساکن نمی‌شود. | ||
#{{متن حدیث|مَنْ عُرِفَ بِالْحِكْمَةِ لَاحَظَتْهُ الْعُيُونُ بِالْوَقَارِ}}: هر که به حکمت شناخته شود، [[چشم‌ها]] او را به [[وقار]] بنگرند | #{{متن حدیث|مَنْ عُرِفَ بِالْحِكْمَةِ لَاحَظَتْهُ الْعُيُونُ بِالْوَقَارِ}}: هر که به حکمت شناخته شود، [[چشم‌ها]] او را به [[وقار]] بنگرند<ref>[[عبدالنبی امامی|امامی، عبدالنبی]]، [[فرهنگ قرآن ج۱ (کتاب)|فرهنگ قرآن ج۱]]، ص ۶۶۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||