ایام الله: تفاوت میان نسخهها
←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
ایام الله یعنی روزهای بزرگ [[تاریخی]]، هنگام پیدایش رحمتها یا بلاهای ویژه. ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده است ـ اعم از [[نعمتها]] و | ایام الله یعنی روزهای بزرگ [[تاریخی]]، هنگام پیدایش رحمتها یا بلاهای ویژه. ایام جمع یوم، به معنای روز است و برای بزرگداشت حوادثی که در روزهایی خاص رخ داده است ـ اعم از [[نعمتها]] و بلاهای الهی ـ و ایام [[ظهور]] آنها به [[خدا]] نسبت داده میشود. گرچه همه روزها روز [[خداوند]] است، امّا گاهی [[قدرت]] و [[اراده خداوند]]، در بعضی از اوقات آشکارتر است. از این رو به آن مناسبتها [[یوم الله]] و [[ایّام الله]] میگویند. اینگونه روزهای مهمّ، یا مظهر [[نعمت خداوند]] است، یا نشانی از قهر خدا بر [[ستمکاران]] و طاغوتهاست. در [[قرآن کریم]] و [[احادیث]] نیز از این موضوع یاد شده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۱۰۲ ـ ۱۰۴؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۳۹.</ref>. | ||
این واژه ترکیبی فقط دو بار در [[قرآن کریم]] به صراحت آمده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ }}<ref> و به راستی موسی را با نشانههای خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگیها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بیگمان در آن نشانههایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه ۵.</ref> و {{متن قرآن|قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref> به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که میکردهاند کیفر دهد؛ سوره جاثیه، آیه۱۴.</ref>. | این واژه ترکیبی فقط دو بار در [[قرآن کریم]] به صراحت آمده است: {{متن قرآن|وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ }}<ref> و به راستی موسی را با نشانههای خویش فرستادیم (و گفتیم) که قومت را به سوی روشنایی از تیرگیها بیرون بر و روزهای خداوند را به آنان گوشزد کن، بیگمان در آن نشانههایی برای هر شکیبای سپاسگزاری است؛ سوره ابراهیم، آیه ۵.</ref> و {{متن قرآن|قُل لِّلَّذِينَ آمَنُوا يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لا يَرْجُون أَيَّامَ اللَّهِ لِيَجْزِيَ قَوْمًا بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ}}<ref> به مؤمنان بگو، از کسانی که به «روزهای خداوند» امیدی ندارند درگذرند تا (خداوند، هر) قومی را برابر با کارهایی که میکردهاند کیفر دهد؛ سوره جاثیه، آیه۱۴.</ref>. |