الله در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

اسم‌های خدا توقیفی است، از این رو، خواندن خدا به نام‌هایی که در [[شرع]] رخصتی برای خواندن خدا بدانها نرسیده، جایز نیست. <ref>الرسالة السعدیة، ص۴۶؛ الحبل المتین، ص۳۹۶؛ مرآة العقول، ج ۲، ص۷۷.</ref> [[احترام]] به [[اسمای الهی]] [[واجب]] است؛ از این رو مسّ نام‌های [[خداوند]] بدون طهارت ([[وضو]]، [[غسل]] یا تیمّم) [[حرام]] است و استنجا با دستی که انگشتر منقوش به اسمی از اسم‌های خدا در آن است، در صورت [[علم]] به نجس شدن آن، حرام و در غیر این صورت، [[مکروه]] است<ref>الحدائق الناضرة، ج ۲، ص۷۶؛ جواهر الکلام، ج ۲، ص۷۱ ـ ۷۲؛ مصباح الهدی، ج ۳، ص۱۵۲ ـ ۱۵۵؛ کشف اللثام، ج ۱، ص۲۴۱.</ref>.

قسم<ref>جواهر الکلام، ج ۳۵، ص۲۲۷</ref> [[نذر]]<ref>جواهر الکلام، ج ۳۵، ص۳۷۳.</ref> و [[عهد]]<ref>جواهر الکلام، ج ۳۵، ص۴۴۵.</ref> تنها با نام‌های مختص به [[خدا]] منعقد می‌‏شوند؛ چنان که تغلیظ در لعان و قسم با نام‌های بیانگر [[انتقام]] و سطوت ذات [[حقّ]] حاصل می‏‌شود<ref>جواهر الکلام، ج ۳۴، ص۶۱؛ مستند الشیعة، ج ۱۷، ص۴۷۸؛ المبسوط، ج ۸، ص۲۰۳.</ref>. [[جدال]] نیز که از [[محرّمات]] [[احرام]] به شمار می‌‏رود، بنابر مشهور تنها با نام جلاله «اللّه‏» ـ نه دیگر [[اسمای الهی]] ـ تحقق می‌‏یابد<ref>جواهر الکلام، ج ۱۸، ص۳۵۹.</ref>.