مباهله در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

# {{متن قرآن|وَأَنْفُسَنَا وَأَنْفُسَكُمْ}} نفس [[پیغمبر]] فقط [[علی]] {{ع}} است زیرا خود [[پیامبر]] که نمی‌تواند مراد باشد زیرا او دعوت‌کننده است و معنی ندارد که [[انسان]] خود را [[دعوت]] کند و همیشه [[داعی]] غیر از مدعو است و دعوت‌کننده نمی‌تواند [[دعوت]] شده باشد پس حتماً مراد غیر از [[نبی اکرم]] شخص دیگری است و لذا حتماً اشاره به [[علی]] {{ع}} است زیرا هیچ‌کس نگفته که غیر از [[علی]] و [[فاطمه]] و حسنین کسی در [[مباهله]] شرکت داشته است و این مطلب (که در [[آیه]] [[علی]] نفس [[پیغمبر]] خوانده شده) دلالت دارد بر [[علو]] مکان وی و درجه‌ای که هیچ‌کس به آن راه نیافته بلکه به نزدیک آن هم نرسیده است و مؤید آن از [[روایات]] یکی [[حدیث شریف]] صحیح [[نبوی]] است که [[پیغمبر]] درباره یکی از [[صحابه]] پرسید کسی گفت [[علی]] {{ع}} حاضر است حضرت فرمود من از نفس خود نپرسیدم که [[علی]] را نفس خود خوانده. {{متن قرآن|وَأَنْفُسَكُمْ}} (یعنی هر که از مردانتان را که می‌خواهید بخوانید)<ref>ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۱۰۴.</ref>.

## پیشنهاد [[مباهله]] [[پیامبر]] از سوی [[خداوند]] بوده که با تعبیر به {{متن قرآن|قُلْ}} بوده، از این‌رو، [[فرمان خدا]] به [[احتجاج]] [[پیامبر]] با [[مسیحیان]] در ردّ الوهیت [[عیسی]] با [[دعوت]] به [[مباهله]] انجام گرفته است؛

## حضور امام [[علی]] در [[مباهله]] [[پیامبر]] با [[مسیحیان]] [[نجران]]، با عنوان [[جان]] [[پیامبر]]: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ... فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ... وَأَنْفُسَنَا}}؛

## حضور امام [[حسن]] و [[امام حسین]] در [[مباهله]] با [[مسیحیان]] [[نجران]]، با عنوان پسران آن حضرت: {{متن قرآن|فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا...}}؛