ایمان ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف]]، عمو و حامی [[پیامبر]] {{صل}} و پدر [[حضرت علی]] {{ع}}، حدود هشتاد و چند سال [[قبل از هجرت]] متولد شد. نام وی [[عبدمناف]] و به [[نقلی]] [[عمران]]، و به [[جهت]] فرزند بزرگش طالب به "[[ابوطالب]]" مشهور شد. ابوطالب [[رئیس]] [[خاندان]] [[بنی هاشم]] و [[وارث]] دو [[منصب]] مهم رفادت (مهمانداری [[حاجیان]]) و سقایت (آب رساندن به حاجیان) بود.

ابوطالب در میان قریش مشهور به [[سخاوت]] بود و به سبب [[درایت]] و [[عدالت]] و نفوذ [[کلام]]، [[قبایل عرب]] در [[مکه]] وی را به [[داوری]] [[اختیار]] می‌‌کردند<ref>سیره ابن هشام، ج۲، ص ۳۰؛ طبقات ابن سعد، ج۱و۲، ص ۱۲.</ref>. در [[عصر جاهلیت]] نخستین کسی بود که [[سوگند]] در [[شهادت]] برای اولیای دم را بنا نهاد و بعدها [[اسلام]] نیز این امر را [[امضا]] کرد<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص ۲۱۹؛ سنن نسائی، ج۸، ص ۲ـ۴.</ref>. وی در عصر جاهلیت از [[پلیدی‌ها]] دوری می‌‌گزید و به شیوه پدرش شراب را بر خود [[حرام]] کرده بود<ref>شرح نهج البلاغه، ج۱۵، ص ۲۱۹.</ref>. در حمایت‌های بی‌دریغ ابوطالب از [[پیامبر گرامی اسلام]] {{صل}} تردیدی نیست، ولی در [[ایمان آوردن]] او به [[آیین اسلام]] [[اختلاف]] شده است<ref>اسماعیل آذری‌نژاد|آذری‌نژاد، اسماعیل]]، [[ایمان ابوطالب (مقاله)|مقاله «ایمان ابوطالب»]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی ج۱]]، ص ۵۸۵.</ref>.