حدیث غدیر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بلکه می‌گویند: پیامبر [[شاعری]] است که انتظار مرگ او را می‌کشیم، بگو [[انتظار]] بکشید، من نیز مانند شما در انتظار بسر می‌برم، آیا [[افکار]] خام آنان، آنها را به این [[فکر]] وادار کرده است، یا اینکه آنان گروه سرکشند؟ بد نیست از برخی از کارشکنی‌های گروه بت پرست و پیکارهای ناجوانمردانه آنان با صاحب رسالت [[آگاه]] شوید و ما از میان آنها فقط به آخرین اتکاء آنان اشاره می‌کنیم<ref>برای آگاهی از این نقشه‌ها به کتاب رهبری امت مراجعه شود.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۱۵.</ref>

۱- [[رشد فکری]] و [[عقلی]] [[امت اسلامی]] به حدی برسد که بتوانند پس از [[درگذشت پیامبر]] گرامی [[نهضت]] نو بنیاد اسلام را بسان [[عهد]] [[رسالت]] [[رهبری]] کنند و نهضت را از هر نوع [[گرایش]] به [[چپ و راست]] [[حفاظت]] نموده و [[امت]] و نسل‌های [[آینده]] را به [[صراط مستقیم]] سوق دهند.

اهمیت [[منطق]] [[تشیع]] در این است که وی [[انتخاب الهی]] را معادل و هم سنگ با انتخاب [[امت]] که کانون [[اختلافات]] و [[تمایلات نفسانی]] است، نمی‌داند و [[معتقد]] است که تنها به وسیله انتخاب الهی، پایگاه عالی [[هدایت]] از رسوبات [[افکار]] [[جاهلی]] و چشم داشت مقاصد [[هوس]] انگیز مصون می‌نماید. امر دائر است که [[سرنوشت]] [[امت]] را به دست خدای [[آگاه]] و [[بینا]] و [[پیامبر]] آشنا به وضع امت و حال [[تربیت]] یافتگان خود، بدهیم تا با [[روشن بینی]] [[الهی]] و تشخیص بی‌شائبه مادی به این [[وظیفه]] خطیر [[قیام]] کند و [[شایسته‌ترین]] افراد را برای [[رهبری]] کاروان [[بشریت]] [[انتخاب]] نماید و [[افکار]] توده‌های مختلف را به [[هدف]] واحدی متوجه سازد و یا اینکه زمام و سرنوشت [[جامعه]] را به دست یک گروه متشتت [[بیمار]]، که هر فرقه‌ای هوائی در مغز و سودائی در سر دارد، بسپاریم. گروهی که بخواهند دومی را هم پایه اولی قرار دهند و یا نعوذ بالله آن را بر [[انتخاب الهی]] ترجیح دهند با [[حکم]] [[وجدان]] خود به [[نبرد]] برخاسته‌اند<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۱۶.</ref>.

مرحوم [[طبرسی]] در کتاب [[احتجاج]] خطبه مشروحی از [[پیامبر]] نقل کرده که علاقمندان می‌توانند به آن کتاب، مراجعه کنند<ref>احتجاج طبرسی، ج۱، ص۷۱-۸۴ طبع نجف.</ref>.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۱۹-۲۲۳.</ref>.

[[زید بن ارقم]] می‌گوید: از مهاجر، [[ابوبکر]] و [[عمر]] و [[عثمان]] و [[طلحه]] و [[زبیر]]، نخستین کسانی بودند که با علی دست [[بیعت]] دادند و [[مراسم]] تبریک و بیعت تا [[مغرب]] ادامه داشت<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۲۸.</ref>.

گروهی تنها به نقل این حدیث اکتفاء نکرده، بلکه پیرامون [[اسناد]] و مفاد آن مستقلاً کتاب‌هایی نوشته‌اند. [[مورخ]] بزرگ [[اسلامی]]، [[طبری]] کتابی به نام الولایة فی طرق [[حدیث]] [[الغدیر]] نوشته و این حدیث را از هفتاد و پنج طریق از [[پیامبر]] نقل کرده است. [[ابن عقده کوفی]]، در رساله [[ولایت]] این حدیث را از صد و [[پنج تن]] نقل کرده است<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۲۹.</ref>.

هم اکنون به بیان قرائن و شواهدی می‌پردازیم که به روشنی ثابت می‌کند که مقصود از مولی در حدیث، جز همان اولی به تصرف در تمام [[شؤون]]، چیز دیگری نیست<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۳۲.</ref>.

# [[مأمون]]، [[خلیفۀ عباسی]] با حدیث غدیر، بر فقهای [[زمان]] خود استدلال می‌کند.<ref>[[جعفر سبحانی|سبحانی، جعفر]]، [[پیشوائی از نظر اسلام (کتاب)|پیشوائی از نظر اسلام]] ص ۲۳۴.</ref>.