شبهه: تفاوت میان نسخه‌ها

امیرالمؤمنین{{ع}} تمسّک به کتاب خدا را راه برون‌رفت از شبهه ذکر می‌کند و می‌کند و می‌فرماید: باید از کتاب خدا دستور گرفت و در موارد شبهه، بی‌دلیل کسی را متّهم نکرد و [[بندگان خدا]] در دادگاه [[عدل الهی]] بدانچه در سینه دارند محاکمه و [[مجازات]] شوند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۴: {{متن حدیث|وَ عَلَى كِتَابِ اللَّهِ تُعْرَضُ الْأَمْثَالُ وَ بِمَا فِي الصُّدُورِ تُجَازَى الْعِبَادُ}}.</ref>. دیگر راه برون‌رفت از [[شبهات]] و [[فتنه‌ها]]، تمسک به معصوم و [[اطاعت]] و [[فرمان‌بری]] اوست. امام{{ع}} در این مورد به [[مردمان]] هشدار می‌دهد: اگر مرا از دست دهید، درگیری‌ها و نابسامانی‌ها به شما هجوم آورد و [[مشکلات]] جان‌کاه شما را در منگنه قرار دهد و بسیاری از سؤال‌کنندگان سر به گریبان شوند و بسیاری از سؤال‌شوندگان در پاسخ فرومانند و نظام فکری خود را از دست دهند؛ و این به روزگاری است که جنگتان به درازا کشد و تمام توانتان در آن به کار رود و [[دنیا]] بر شما تنگ آید و روزهای [[مصیبت]] و [[بلا]] بر شما هم‌چنان ادامه یابد تا [[خداوند]] برای نیک‌مردانتان که باقی مانده‌اند [[فرج]] و فتحی دررسانَد. آری، آن‌گاه که [[فتنه‌ها]] روی آورند، [[حق و باطل]] درهم آمیزند و شبهه و سردرگمی ایجاد کنند، و هنگامی که پشت کردند و ضربه‌های خود را وارد آوردند، شناخته شوند که دیگر سودی نخواهد داشت. فتنه‌ها چون بادها در گردش‌اند، گاهی به شهری رسند و آنجا را مورد تاخت و تاز قرار دهند و زمانی به [[شهر]] دیگر هجوم آورند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۹۲: {{متن حدیث|لَوْ قَدْ فَقَدْتُمُونِيوَ نَزَلَتْ بِكُمْ كَرائِهُ الاْمُورِ وَ حَوازِبُ الْخُطُوبِ لاَمْرَقَ كَثِيرٌ مِنَ السّائِلِينَ وَ فَشِلَ كَثِيرٌ مِنَ الْمَسْؤُولِينَ. وَ ذلِكَإِذا قَلَّصَتْ حَرْبُكُمْ، وَ شَمَّرَتْ عَنْ ساقٍ، وَ ضاقَتِ الدُّنْيا عَلَيْكُمْ ضِيقًا تَسْتَطِيلُونَ أَيّامَ الْبَلاءِ عَلَيْكُمْ، حَتّييَفْتَحَ اللهُ لِبَقِيَّةِ الاْبْرارِ مِنْكُمْ}}.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۱]]، ص۴۸۱ ـ ۴۸۳.</ref>