قیام‌های پیش از ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

روایاتی که برای [[مشروع]] نبودن [[تلاش]] در راه [[ایجاد حکومت اسلامی]] در دوره [[غیبت]]، بدان‏ها استناد شده است. این [[روایات]]، [[مردم]] را به [[سکوت]] و سکون فرامی‌‏خواند و از مشارکت در هر [[قیام]] و مبارزه‏ای پیش از تحقق نشانه‏‌های [[ظهور]] باز می‌‏دارد. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "ای [[سدیر]]! در خانه بنشین و به زندگی بچسب. [[آرامش]] داشته باش، تا آن هنگام که شب و روز آرام هستند؛ اما هنگامی که خبر رسید که [[سفیانی]] [[خروج]] کرده به سوی ما بیا، اگرچه با پای پیاده باشد"<ref> {{عربی|" يَا سَدِيرُ، الْزَمْ‏ بَيْتَكَ‏، وَ كُنْ‏ حِلْساً مِنْ‏ أَحْلَاسِهِ‏، وَ اسْكُنْ‏ مَا سَكَنَ‏ اللَّيْلُ‏ وَ النَّهَارُ، فَإِذَا بَلَغَكَ‏ أَنَ‏ السُّفْيَانِيَ‏ قَدْ خَرَجَ‏، فَارْحَلْ‏ إِلَيْنَا وَ لَوْ عَلى‏ رِجْلِك‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}، محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۸، ص ۲۶۴، ح ۳۸۳</ref>.

از دیدگاه برخی، مقتضای این [[روایات]] به سدیر منحصر نیست؛ بلکه بر همه [[واجب]] است تا [[خروج سفیانی]] و دیگر نشانه‌‏ها و سرانجام تا [[قیام]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}}، [[سکوت]] کرده و از [[قیام]] و [[خروج]] خودداری کنند.

در پاسخ گفتنی است تعمیم [[حکم]] به همه افراد، در همه زمان‏‌ها متوقف بر این است که [[آگاه]] باشیم شخص خاص یا مورد خاصی، مورد نظر [[امام]] نبوده است. در [[روایات]] یاد شده و مانند آن، نه فقط چنین علمی نداریم که خلاف آن برای ما ثابت است<ref>ر. ک: [[محمد]] بن [[یعقوب]] کلینی، الکافی، ج ۲، ص ۲۴۲.</ref>.