خسف دجال: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مهدویت}}

* یکی از [[نشانه‌‌های حتمی ظهور]]، [[خسف سرزمین بیداء]] است.<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟ ؟؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۳۰</ref> واژه [[خسف]] به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸</ref> [[بیداء]] در لغت به معنای دشت هموار، پهناور و خالی از سکنه و [[آب]] و علف است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج ۱، ص ۵۴۸</ref>.<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدی‌پور|مهدی‌پور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟ ؟</ref> و نام سرزمینی است بین [[مکه]] و [[مدینه]]<ref>ابن منظور، لسان العرب، ماده خسف و بیداء </ref>.<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۱۱ ـ ۲۱۲؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۹۸</ref> [[بیداء]] را ذات الجیش هم می‌گویند.<ref>ر. ک. [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref> بر اساس فرمایش [[امام صادق]] {{ع}} در مسیر [[مکه]] به [[مدینه]] [[نماز]] در سه مکان مکروه است: ذات الجیش، ذات‌السلاسل و وادی ضَجنان<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج 3، ص 389: «الصَّلَاةُ تُكْرَهُ فِي‏ ثَلَاثَةِ مَوَاطِنَ مِنَ الطَّرِيقِ الْبَيْدَاءِ وَ هِيَ ذَاتُ الْجَيْشِ وَ ذَاتِ الصَّلَاصِلِ وَ ضَجْنَان‏»</ref>. وادی ضجنان معروف است و درگیری‌هایی در آن جا وجود داشته است. هر سه وادی محل [[خسف]] [[دجال]] است؛ و مکروه بودن [[نماز]] در این مکان‌ها، یا بدان لحاظ است که این سه مکان محل نزولِ [[غضب]] و [[انتقام]] الهی هستند و یا ممکن است به لشکر [[دجال]] کاری نداشته و عده دیگری در این مکان‌ها فرو روند.<ref>ر. ک. [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[سفیانی (کتاب)|سفیانی]]، ص۱۰۹ـ۱۱۱</ref>

* منطقه [[بیداء]] و [[ذات الجیش]] دو [[خسف]] دارد؛ یکی: [[خسف سفیانی]] و دیگری: [[خسف دجال]].

* خسف<ref>ر. ک: آتش، باد، بصره، بغداد، بیداء.</ref> یکی [[خسف]] از عذاب‌هایی که در [[دوران آخرالزمان]] [[پیش بینی]] شده و به وقوع خواهد پیوست "[[خسف]]" است. [[خسف]] یعنی [[فرورفتن]] در [[زمین]]. در امت‌های پیشین این [[عذاب]] روی داده است و [[قرآن کریم]] نیز به آن اشاره می‌‌کند. [[قارون]] که یکی از [[ثروتمندان]] [[بنی‌اسرائیل]] بود و با [[حضرت موسی]] {{ع}} [[دشمنی]] می‌‌کرد، با تمام دارایی‌اش به [[زمین]] فرو رفت<ref>قصص / ۸۱.</ref>. در [[تفسیر]] [[آیه]] {{متن قرآن|لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ}}<ref>«که شما از حالی به حالی دیگرگون می‌شوید» سوره انشقاق، آیه ۱۹.</ref> آمده است: در [[امت]] [[آخرالزمان]] نیز مانند امت‌های پیشین، عذاب‌هایی که آنان گرفتار آمده‌اند رخ خواهد داد<ref>بحار الانوار: ج ۵۳، ص ۱۳۱.</ref>.  

[[رسول خدا]] {{صل}} [[سوگند]] یاد نمود و فرمود: به آن خدایی که مرا به [[حق]] بر شما [[مبعوث]] فرمود [[زندگی]] [[دنیا]] پایان نپذیرد مگر زمانی که گروهی از [[مردم]] به واسطه برخی [[گناهان]]) دچار [[خسف]] و [[مسخ]] و سنگباران از [[آسمان]] شوند<ref>یأتی: ص ۲۹۸.</ref>.  

* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']].

* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']].

[[رده:امام مهدی]]

[[رده:خسف دجال]]