نشانههای حتمی ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخهها
←نشانههای حتمی ظهور
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
# '''[[قیام یمانی]]:''' یکی دیگر از [[نشانههای حتمی ظهور]] حضرت مهدی{{ع}}، خروج سرداری از [[اهل یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] میکند. [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد مانند اینکه [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «[[خروج سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال و یک ماه و یک [[روز]] واقع خواهد شد؛ با [[نظام]] و ترتیبی همچون نظام یک رشته که به بند کشیده شده است. در میان [[پرچمها]] راهنماتر از [[پرچم یمانی]] نباشد که آن [[پرچم هدایت]] است؛ چون یمانی خروج کرد، به سوی او بشتاب که همانا [[پرچم]] او پرچم هدایت است. هیچ [[مسلمانی]] را روا نباشد که با آن پرچم مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل آتش است؛ زیرا او به سوی حق و [[راه مستقیم]] فرا میخواند»<ref>{{متن حدیث|خُرُوجُ السُّفْيَانِيِّ وَ الْيَمَانِيِّ وَ الْخُرَاسَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِي شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ نِظَامٌ كَنِظَامِ الْخَرَزِ يَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضاً فَيَكُونُ الْبَأْسُ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُمْ وَ لَيْسَ فِي الرَّايَاتِ رَايَةٌ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ الْيَمَانِيِّ هِيَ رَايَةُ هُدًى لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى صَاحِبِكُمْ فَإِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ السِّلَاحِ عَلَى النَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ فَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ}}، محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص۳۶۹، باب ۱۳، ح ۱۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷.</ref> | # '''[[قیام یمانی]]:''' یکی دیگر از [[نشانههای حتمی ظهور]] حضرت مهدی{{ع}}، خروج سرداری از [[اهل یمن]] است که [[مردم]] را به [[حق]] و [[عدل]] [[دعوت]] میکند. [[روایات]] فراوانی در این باره وجود دارد مانند اینکه [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: «[[خروج سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال و یک ماه و یک [[روز]] واقع خواهد شد؛ با [[نظام]] و ترتیبی همچون نظام یک رشته که به بند کشیده شده است. در میان [[پرچمها]] راهنماتر از [[پرچم یمانی]] نباشد که آن [[پرچم هدایت]] است؛ چون یمانی خروج کرد، به سوی او بشتاب که همانا [[پرچم]] او پرچم هدایت است. هیچ [[مسلمانی]] را روا نباشد که با آن پرچم مقابله کند. پس هر کس چنین کند او از اهل آتش است؛ زیرا او به سوی حق و [[راه مستقیم]] فرا میخواند»<ref>{{متن حدیث|خُرُوجُ السُّفْيَانِيِّ وَ الْيَمَانِيِّ وَ الْخُرَاسَانِيِّ فِي سَنَةٍ وَاحِدَةٍ فِي شَهْرٍ وَاحِدٍ فِي يَوْمٍ وَاحِدٍ نِظَامٌ كَنِظَامِ الْخَرَزِ يَتْبَعُ بَعْضُهُ بَعْضاً فَيَكُونُ الْبَأْسُ مِنْ كُلِّ وَجْهٍ وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُمْ وَ لَيْسَ فِي الرَّايَاتِ رَايَةٌ أَهْدَى مِنْ رَايَةِ الْيَمَانِيِّ هِيَ رَايَةُ هُدًى لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى صَاحِبِكُمْ فَإِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ حَرَّمَ بَيْعَ السِّلَاحِ عَلَى النَّاسِ وَ كُلِّ مُسْلِمٍ وَ إِذَا خَرَجَ الْيَمَانِيُّ فَانْهَضْ إِلَيْهِ فَإِنَّ رَايَتَهُ رَايَةُ هُدًى وَ لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يَلْتَوِيَ عَلَيْهِ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لِأَنَّهُ يَدْعُو إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ}}، محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص۳۶۹، باب ۱۳، ح ۱۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷.</ref> | ||
# '''[[قتل نفس زکیه]]:''' از روایات استفاده میشود در آستانه [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} در گیر و دار [[مبارزات]] زمینهساز [[انقلاب مهدی]]{{ع}}، فردی [[پاک]] باخته و [[مخلص]]، در راه [[امام]]{{ع}} میکوشد و مظلومانه کشته میشود. این رخداد عظیم، طبق بیان روایات بین [[رکن و مقام]]-در بهترین مکانهای [[زمین]]-اتفاق میافتد. فرد یادشده از [[اولاد]] [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص۳۳۰، ح ۱۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علیپور|علیپور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص۲۵۲-۲۶۲؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷.</ref> | # '''[[قتل نفس زکیه]]:''' از روایات استفاده میشود در آستانه [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} در گیر و دار [[مبارزات]] زمینهساز [[انقلاب مهدی]]{{ع}}، فردی [[پاک]] باخته و [[مخلص]]، در راه [[امام]]{{ع}} میکوشد و مظلومانه کشته میشود. این رخداد عظیم، طبق بیان روایات بین [[رکن و مقام]]-در بهترین مکانهای [[زمین]]-اتفاق میافتد. فرد یادشده از [[اولاد]] [[امام حسن مجتبی]]{{ع}} است<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص۳۳۰، ح ۱۶.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علیپور|علیپور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص۲۵۲-۲۶۲؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷.</ref> | ||
# '''[[ندای آسمانی]]:''' "ندا" در لغت به معنای بلند شدن صدا و ظهور آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق میشود.<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ماده ندا.</ref> در اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} از [[آسمان]] شنیده میشود و همه [[مردم]]، آن را میشنوند. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره میفرماید: «ندا کنندهای از آسمان، نام [[قائم]] را ندا میکند، پس هر که در شرق و غرب است، آن را میشنود، از [[وحشت]] این صدا، خوابیدهها | # '''[[ندای آسمانی]]:''' "ندا" در لغت به معنای بلند شدن صدا و ظهور آن است و گاهی فقط به صدا اطلاق میشود.<ref>راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات، ماده ندا.</ref> در اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} از [[آسمان]] شنیده میشود و همه [[مردم]]، آن را میشنوند. [[امام باقر]]{{ع}} در این باره میفرماید: «ندا کنندهای از آسمان، نام [[قائم]] را ندا میکند، پس هر که در شرق و غرب است، آن را میشنود، از [[وحشت]] این صدا، خوابیدهها بیدار، ایستادگان نشسته و نشستگان بر دو پای خویش میایستند. [[رحمت خدا]] بر کسی که از این [[صدا]] [[عبرت]] گیرد و آن را [[اجابت]] کند؛ زیرا صدای نخست، صدای [[جبرئیل]] روح الامین است»<ref>{{متن حدیث|يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ بِاسْمِ الْقَائِمِ{{ع}} فَيَسْمَعُ مَنْ بِالْمَشْرِقِ وَ مَنْ بِالْمَغْرِبِ لَا يَبْقَى رَاقِدٌ إِلَّا اسْتَيْقَظَ وَ لَا قَائِمٌ إِلَّا قَعَدَ وَ لَا قَاعِدٌ إِلَّا قَامَ عَلَى رِجْلَيْهِ فَزِعاً مِنْ ذَلِكَ الصَّوْتِ فَرَحِمَ اللَّهُ مَنِ اعْتَبَرَ بِذَلِكَ الصَّوْتِ فَأَجَابَ فَإِنَّ الصَّوْتَ الْأَوَّلَ هُوَ صَوْتُ جَبْرَئِيلَ الرُّوحِ الْأَمِين}}، محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبة، ص۲۳۵، ح ۱۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۲۲۶-۲۲۹؛ [[مهدی علیپور|علیپور، مهدی]]، [[ظهور (مقاله)|ظهور]]، ص۲۵۲-۲۶۲؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج ۱، ص۱۷۳-۱۷۷.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == |