نفی خشونت گفتاری در معارف و سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

== [[خشونت گفتاری]] ==

آزار دادن یکدیگر در [[خانواده]] با زبان، به هر نحوی که باشد، در آموزه‌های [[نبوی]] و [[اهل بیت]] پاکش به شدت [[نفی]] شده است، چنان که پیامبر اکرم{{صل}} می‌فرمایند: «هر زنی که شوهرش را با زبان بیازارد، اگر روزها را [[روزه]] بگیرد و شب‌ها به [[عبادت]] بپردازد و بنده‌ها را [[آزاد]] کند و مال‌ها در [[راه خدا]] [[انفاق]] نماید، [[خداوند]] هیچ چیزی را در ازای بدزبانی‌اش نپذیرد و هیچ کار [[نیکی]] را از او قبول نکند تا آن‌گاه که شوهرش را از خود [[خشنود]] سازد، و گرنه آن زن نخستین کسی است که به [[دوزخ]] می‌رود؛ و مرد نیز اگر درباره همسرش خود بدزبانی و [[ستم]] روا دارد، چنین [[گناه]] و عذابی خواهد داشت»<ref>{{متن حدیث|أَيُّمَا امْرَأَةٍ آذَتْ زَوْجَهَا بِلِسَانِهَا لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْهَا صَرْفاً وَ لَا عَدْلًا وَ لَا حَسَنَةً مِنْ عَمَلِهَا حَتَّى تُرْضِيَهُ وَ إِنْ صَامَتْ نَهَارَهَا وَ قَامَتْ لَيْلَهَا وَ أَعْتَقَتِ الرِّقَابَ وَ حَمَلَتْ عَلَى جِيَادِ الْخَيْلِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ كَانَتْ فِي أَوَّلِ مَنْ يَرِدُ النَّارَ وَ كَذَلِكَ الرَّجُلُ إِذَا كَانَ لَهَا ظَالِماً}}؛ الفقیه، ج۴، ص۱۵؛ وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۲۱۱، ح۲۵۴۵۵.</ref>.