هدیه دادن به فرزندان: تفاوت میان نسخه‌ها
←مقدمه
(←پانویس) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[پیامبر اکرم]] {{صل}} در رفتار اجتماعی خود نیز این روحیه را می‌آموخت. از [[ابوهریره]] نقل شده است که [[مردم]] چون میوه نوبر می‌دیدند آن را به حضور [[پیامبر]] می‌آوردند و چون آن حضرت میوه را می‌گرفت چنین می‌گفت: {{متن حدیث|اللّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي ثَمَرِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي مَدِينَتِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي صَاعِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي مُدِّنَا...}}<ref>.خداوندا، به میوه‌های ما و شهر ما برکت ارزانی فرما، و به پیمانه‌های ما برکت ده...</ref>. | [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در رفتار اجتماعی خود نیز این روحیه را می‌آموخت. از [[ابوهریره]] نقل شده است که [[مردم]] چون میوه نوبر می‌دیدند آن را به حضور [[پیامبر]] می‌آوردند و چون آن حضرت میوه را می‌گرفت چنین می‌گفت: {{متن حدیث|اللّهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي ثَمَرِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي مَدِينَتِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي صَاعِنَا، وَبَارِكْ لَنَا فِي مُدِّنَا...}}<ref>.خداوندا، به میوه‌های ما و شهر ما برکت ارزانی فرما، و به پیمانه‌های ما برکت ده...</ref>. | ||
آن‌گاه کوچک‌ترین | آن‌گاه کوچک‌ترین کودکان را فرامی‌خواند و آن میوه را به آنان [[هدیه]] می‌داد<ref>صحیح مسلم، ج۹، ص۱۴۶؛ سنن ابن ماجة، ج۲، ص۱۱۰۵؛ الشمائل النبویة، ص۸۹؛ سنن الترمذی، ج۵، ص۴۷۲؛ صحیح ابن حبان، ج۹، ص۶۲.</ref>. [[هدیه دادن]] و [[بخشش]] صورت لطیفی برای ابراز علاقه و [[دوستی]]، و به یاد بودن و نزدیکی است. | ||
[[امام صادق]] {{ع}} سفارش فرموده است: {{متن حدیث|إِذَا سَافَرَ أَحَدُكُمْ فَقَدِمَ مِنْ سَفَرِهِ فَلْيَأْتِ أَهْلَهُ بِمَا تَيَسَّرَ وَ لَوْ بِحَجَرٍ}}<ref>«هرگاه کسی از شما به سفر می‌رود هنگامی که نزد خانواده‌اش برمی‌گردد باید هدیه‌ای برای آنان بیاورد اگرچه چیز کم‌ارزشی همچون سنگی باشد». تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۷۷؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۳۷؛ بحارالانوار، ج۱۲، ص۱۱، ج۷۶، ص۲۸۲؛ السید محمد کاظم بن عبد العظیم الطباطبائی الیزدی، العروة الوثقی، الطبعة الاولی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۲۰ ق. ج۴، ص۳۳۴.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی ج۴]]، ص ۲۲۸.</ref> | [[امام صادق]] {{ع}} سفارش فرموده است: {{متن حدیث|إِذَا سَافَرَ أَحَدُكُمْ فَقَدِمَ مِنْ سَفَرِهِ فَلْيَأْتِ أَهْلَهُ بِمَا تَيَسَّرَ وَ لَوْ بِحَجَرٍ}}<ref>«هرگاه کسی از شما به سفر می‌رود هنگامی که نزد خانواده‌اش برمی‌گردد باید هدیه‌ای برای آنان بیاورد اگرچه چیز کم‌ارزشی همچون سنگی باشد». تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۷۷؛ وسائل الشیعة، ج۸، ص۳۳۷؛ بحارالانوار، ج۱۲، ص۱۱، ج۷۶، ص۲۸۲؛ السید محمد کاظم بن عبد العظیم الطباطبائی الیزدی، العروة الوثقی، الطبعة الاولی، مؤسسة النشر الاسلامی، قم، ۱۴۲۰ ق. ج۴، ص۳۳۴.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی ج۴]]، ص ۲۲۸.</ref> | ||