نماز در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

حکمت جمع نمازها نیز برابر [[روایات]] همان ارفاق بر [[امت]] و [[راحتی]] آنها است که به خصوص در [[زمان]] حاضر امری بسیار لازم و ضروری است؛ بنابراین، نباید [[امت اسلام]] را از چنین [[آسایش]] [[محروم]] ساخت!!<ref>[[مهدی رستم‌نژاد|رستم‌نژاد، مهدی]]، [[پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه (کتاب)|پاسخ به شبهات وهابیان علیه شیعه]] ص ۶۲۵-۶۳۳.</ref>.

چرا [[شیعیان]] بر خلاف سایر [[مسلمانان]]، نسبت به [[نماز تراویح]] بی‌اعتنایند و در [[نماز جماعت]] آن، شرکت نمی‌کنند؟

===پاسخ===

پیشاپیش یادآور می‌شود [[اختلاف]] در مسائل [[فقهی]] نه تنها بین [[شیعه]] و [[اهل سنت]] امری عادی و طبیعی است، بلکه بین [[مذاهب چهارگانه اهل سنت]] نیز این‌گونه [[اختلافات]] در زمینه‌های گوناگون فقهی، امری انکارناپذیر است.

'''نکته نخست''': «تراویح» در لغت جمع «ترویحه» از «راحة» به معنای [[آسایش]] و [[آرامش]] مشتق شده است. ترویحه در اصل به معنای راحت نشستن است؛ ولی برای جلسه استراحتی که بعد از چهار رکعت [[نوافل]] شب‌های [[ماه رمضان]] قرار دارد، به کار می‌رود؛ زیرا [[نمازگزاران]] پس از چهار رکعت [[نافله]]، مقداری [[استراحت]] می‌کنند. مجموع این [[نمازها]] را که به بیست رکعت می‌رسد، تراویح می‌گویند.