کربلا در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[راستی]] قدرتمندان غاصبی که با درخشش [[خیره]] کننده [[شخصیت]] و [[مزار]] [[امام حسین|سیدالشهدا]] {{ع}}، حنای خود را رنگ باخته می‌دیدند و [[هویت]] [[مسخ]] شده خویش را در معرض افشا می‌یافتند، چه می‌اندیشیدند؟! آیا می‌پنداشتند که با سختگیری بر [[عاشقان]] [[امام حسین|حسین]] {{ع}}، می‌توانند [[محبت]] او را از [[دل‌ها]] بیرون کنند و با ویران کردن [[قبر]] [[امام حسین|اباعبدالله الحسین]] {{ع}} راه او و خط سرخ او و مکتبِ سازنده و بیدارگر کربلایش را می‌توانند نابود سازند؟ آیا با [[تخریب قبر]]، می‌توان [[الهام]] [[معنوی]] و [[روحی]] را از [[تربت]] [[امام حسین|سیدالشهدا]] {{ع}} گرفت؟ آیا با حمله و [[هجوم]] به مزارات [[معصومین]] {{عم}}، می‌توان [[عقیده]] و [[ایمان]] به آنان را از [[مردم]] سلب کرد؟ تجربه و [[تاریخ]] نشان داده است که [[حکام]] [[ستمگر]] در این مورد هرگز موفق نبوده اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۲۳۶-۲۴۱.</ref>.

[[سرزمین موعود]]، [[قبله]] [[دل‌ها]]، چشمه‌سار همیشه اشک‌ها، شطی از [[خون]] در [[وادی]] [[عشق]]، تجسم [[رنج]] همه [[انبیاء]]، [[امتحان]] سخت حسین [[برتر]] از امتحان [[آدم]] تا خاتم، [[عطش]]، ناله [[کودکان]]، [[ضجه]] [[زن‌ها]]، سرهای بالای نیزه، سینه‌های کوبیده، بی‌کسی، [[محنت]]، [[نماز شب]]، [[زینب]]،... اینجا کربلاست.

موکب [[امام]]{{ع}} از طرفی و [[حر بن یزید]] هم با [[سپاه]] خود از طرف دیگر راه می‌پیمودند، در اینجا [[زهیر]] به عرض رسانید یابن [[رسول الله]] بهتر آن است که ما در [[زمین]] کربلا فرود آییم و در کنار [[فرات]] توقف نماییم که به [[زحمت]] بی‌آبی گرفتار نشویم و اگر [[دشمن]] با ما [[جنگ]] کند ما هم به [[مبارزه]] و [[قتال]] پردازیم و از [[خدای متعال]] [[یاری]] بخواهیم. [[روز]] [[دوم محرم]] بود که [[سیدالشهداء]] به کربلا رسید، ناگاه موکب سواری امام از [[حرکت]] بازماند و هر چند که به او می‌زدند از جای حرکت نکرد و قدم از قدم برنداشت. امام{{ع}} فرمود تا اسب دیگر آوردند آن هم از جای خود تکان نخورد. [[ابی مخنف]] گوید تا هفت اسب آوردند هیچ کدام قدم از قدم برنداشتند.