پرش به محتوا

توسل در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

 
خط ۱۱: خط ۱۱:
[[معصومین]] و [[اولیاء الله]] به خاطر [[مقام قرب]] و منزلتشان نزد [[خدای متعال]]، [[حق]] [[شفاعت]] دارند و کسانی که با وسیله قرار دادن آنان نزد [[خدای بزرگ]]، [[حاجت]] خود را از [[خداوند]] می‌طلبند، [[امید]] بیشتری برای [[استجابت دعا]] دارند. این [[توسّل]]، به صورت [[زیارت]]، [[دعا]]، [[عزاداری]]، [[گریستن]]، [[ولایت]] با [[اولیاء]] [[خدا]] و [[برائت]] از [[دشمنان]] [[حق]] فراهم می‌گردد.
[[معصومین]] و [[اولیاء الله]] به خاطر [[مقام قرب]] و منزلتشان نزد [[خدای متعال]]، [[حق]] [[شفاعت]] دارند و کسانی که با وسیله قرار دادن آنان نزد [[خدای بزرگ]]، [[حاجت]] خود را از [[خداوند]] می‌طلبند، [[امید]] بیشتری برای [[استجابت دعا]] دارند. این [[توسّل]]، به صورت [[زیارت]]، [[دعا]]، [[عزاداری]]، [[گریستن]]، [[ولایت]] با [[اولیاء]] [[خدا]] و [[برائت]] از [[دشمنان]] [[حق]] فراهم می‌گردد.


نسبت به [[حسین بن علی]] {{ع}} هم [[زیارت]]، به عنوان وسیله جویی به سوی خداست. در دعای بعد از [[زیارت عاشورا]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَتَيْتُكُمَا زَائِراً وَ مُتَوَسِّلًا إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمَا}}. [[دعای توسل]] نیز، واسطه قرار دادن [[چهارده معصوم]] {{عم}} در پیشگاه [[خداوند متعال]] است. [[امام حسین]] {{ع}} و [[شهدای کربلا]] و أئمّه [[معصومین]] همه باب الحوائج‌اند، لکن هر کدام به نحوی و با عشقی خاصّ. [[عزاداری]] ما نیز نوعی [[توسّل]] جستن به این [[خاندان]] است، تا هم ابراز [[محبّت]] شود و هم جلب [[لطف]] و [[کرم]]. هیئت‌های متوسّلین به [[شهدای کربلا]] و [[سید الشهدا]] نیز از همین راه برای [[تقرّب]] به [[خدا]] و بر آمدن حاجت‌ها بهره می‌جویند و خود را به آن معدن [[حیات]] و روشنی وصل می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج۹۱، ص۱ تا ۴۷ باب توسّل و استشفاع به محمد و آل محمد.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۳۱.</ref>
نسبت به [[حسین بن علی]] {{ع}} هم [[زیارت]]، به عنوان وسیله جویی به سوی خداست. در دعای بعد از [[زیارت عاشورا]] می‌خوانیم: {{متن حدیث|يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَتَيْتُكُمَا زَائِراً وَ مُتَوَسِّلًا إِلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمَا}}. دعای توسل نیز، واسطه قرار دادن [[چهارده معصوم]] {{عم}} در پیشگاه [[خداوند متعال]] است. [[امام حسین]] {{ع}} و [[شهدای کربلا]] و أئمّه [[معصومین]] همه باب الحوائج‌اند، لکن هر کدام به نحوی و با عشقی خاصّ. [[عزاداری]] ما نیز نوعی [[توسّل]] جستن به این [[خاندان]] است، تا هم ابراز [[محبّت]] شود و هم جلب [[لطف]] و [[کرم]]. هیئت‌های متوسّلین به [[شهدای کربلا]] و [[سید الشهدا]] نیز از همین راه برای [[تقرّب]] به [[خدا]] و بر آمدن حاجت‌ها بهره می‌جویند و خود را به آن معدن [[حیات]] و روشنی وصل می‌کنند<ref>بحار الانوار، ج۹۱، ص۱ تا ۴۷ باب توسّل و استشفاع به محمد و آل محمد.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۳۱.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۱۱۱٬۷۱۲

ویرایش