میراث امام کاظم: تفاوت میان نسخه‌ها
←منابع
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) |
||
| خط ۲۳۴: | خط ۲۳۴: | ||
سپس فرمود: {{متن حدیث|كُلُّ أَمْرٍ لِلْمُؤْمِنِ بَاطِلٌ إِلَّا فِي ثَلَاثٍ: فِي تَأْدِيبِهِ الْفَرَسَ، وَ رَمْيِهِ عَنْ قَوْسِهِ، وَ مُلَاعَبَتِهِ امْرَأَتَهُ، فَإِنَّهُنَّ حَقٌّ. إِنَّ اللَّهَ لَيُدْخِلُ بِالسَّهْمِ الْوَاحِدِ الثَّلَاثَةَ الْجَنَّةَ: عَامِلَ الْخَشَبِ، وَ الْمُقَوِّيَ بِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، وَ الرَّامِيَ بِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}؛ | سپس فرمود: {{متن حدیث|كُلُّ أَمْرٍ لِلْمُؤْمِنِ بَاطِلٌ إِلَّا فِي ثَلَاثٍ: فِي تَأْدِيبِهِ الْفَرَسَ، وَ رَمْيِهِ عَنْ قَوْسِهِ، وَ مُلَاعَبَتِهِ امْرَأَتَهُ، فَإِنَّهُنَّ حَقٌّ. إِنَّ اللَّهَ لَيُدْخِلُ بِالسَّهْمِ الْوَاحِدِ الثَّلَاثَةَ الْجَنَّةَ: عَامِلَ الْخَشَبِ، وَ الْمُقَوِّيَ بِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، وَ الرَّامِيَ بِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}؛ | ||
هر کاری جز مسائل اصلی زندگی که از [[مؤمن]] سر زند [[بیهوده]] است، مگر سه کار: [[تربیت]] اسب، [[تیراندازی]] و [[شوخی]] و [[بازی]] با [[همسر]]،؛ چراکه اینها حقی است که بر مؤمن بایسته است. [[خداوند]] با یک تیر ی که در [[راه خدا]] از چله کمان رها شود سه کس را وارد [[بهشت]] می‌کند: آن‌که چوب تیر را فراهم آورده، آن‌که در راه خدا تیر را در [[اختیار]] [[جنگجو]] ی در راه خدا گذارده و آن‌که در راه خدا تیر را رها کند»<ref>التهذیب، ج۶، ص۱۷۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|سید منذر حکیم،سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۹ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۹، ص ۳۲۶.</ref> | هر کاری جز مسائل اصلی زندگی که از [[مؤمن]] سر زند [[بیهوده]] است، مگر سه کار: [[تربیت]] اسب، [[تیراندازی]] و [[شوخی]] و [[بازی]] با [[همسر]]،؛ چراکه اینها حقی است که بر مؤمن بایسته است. [[خداوند]] با یک تیر ی که در [[راه خدا]] از چله کمان رها شود سه کس را وارد [[بهشت]] می‌کند: آن‌که چوب تیر را فراهم آورده، آن‌که در راه خدا تیر را در [[اختیار]] [[جنگجو]] ی در راه خدا گذارده و آن‌که در راه خدا تیر را رها کند»<ref>التهذیب، ج۶، ص۱۷۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|سید منذر حکیم،سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۹ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۹، ص ۳۲۶.</ref> | ||
==[[امر به معروف و نهی از منکر]] در نگاه [[امام کاظم]]{{ع}}== | |||
۱. از «[[محمد بن عمر بن عرفه]]» می‌گوید: «از [[ابو الحسن]]{{ع}} شنیدم که می‌فرمود: {{متن حدیث|لَتَأْمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَتَنْهُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ أَوْ لَيُسْتَعْمَلَنَّ عَلَيْكُمْ شِرَارُكُمْ فَيَدْعُو خِيَارُكُمْ فَلَا يُسْتَجَابُ لَهُمْ}}<ref>اصول کافى، ج۵، ص۵۶؛ التهذیب، ج۶، ص۱۷۶.</ref>؛ | |||
«[[امر به معروف]] کنید و از منکر باز دارید یا که در غیر این صورت [[اشرار]] شما بر شما گمارده ([[حاکم]]) خواهند شد، آن‌گاه [[خوبان]] شما [[دعا]] می‌کنند و دعایشان [[مستجاب]] نمی‌گردد». | |||
۲. [[موسی بن جعفر]]{{ع}} از پدرانش از [[رسول خدا]]{{صل}} نقل می‌کند که فرمود: | |||
{{متن حدیث|لَا يَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ لَا يَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ إِلَّا مَنْ كَانَ فِيهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ: رَفِيقٌ بِمَا يَأْمُرُ بِهِ، رَفِيقٌ فِيمَا يَنْهَى عَنْهُ، عَدْلٌ فِيمَا يَأْمُرُ بِهِ، عَدْلٌ فِيمَا يَنْهَى عَنْهُ، عَالِمٌ بِمَا يَأْمُرُ بِهِ، عَالِمٌ بِمَا يَنْهَى عَنْهُ}}<ref>بحار الانوار، ج۱۰۰، ص۸۷.</ref>؛ | |||
«کسی باید امر به معروف و نهی از منکر کند که سه [[خصلت]] داشته باشد: در امر به معروف و نهی از منکر کردن، نرمخو و [[مهربان]] باشد، در امر به معروف و نهی از منکر [[درستکار]] و خوشنام باشد و به امر به معروف و نهی از منکر و شرایط و حدود آن عالم و [[آگاه]] باشد». | |||
۳. نیز موسی بن جعفر{{ع}} از پدرش از پدرانش از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} نقل می‌کند که فرمود: {{متن حدیث|مَنْ يَشْفَعْ شَفَاعَةً حَسَنَةً أَوْ أَمَرَ بِمَعْرُوفٍ أَوْ نَهَى عَنْ مُنْكَرٍ أَوْ دَلَّ عَلَى خَيْرٍ أَوْ أَشَارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيكٌ، وَ مَنْ أَمَرَ بِسُوءٍ أَوْ دَلَّ عَلَيْهِ أَوْ أَشَارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيكٌ}}<ref>بحار الانوار، ج۱۰۰، ص۸۷.</ref>؛ | |||
«هرکس شفاعتی (میانجگیری) [[نیکو]] کرده یا امر به معروف و نهی از منکر کند یا به کار خیری [[راهنمایی]] نموده و به انجام آن وادارد، در پاداش آن [[شریک]] است و هرکس به [[بدی]] [[فرمان]] دهد یا به آن راهنمایی کند و به انجام آن وادارد، در [[کیفر]] آن شریک است».<ref>[[سید منذر حکیم|سید منذر حکیم،سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۹ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۹، ص ۳۲۸.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||