علم منصوب: تفاوت میان نسخه‌ها

*به‌معنای "پرچم افراشته" و "نشانه برپا داشته شده" است. تعبیری است که در [[زیارت آل یاسین]] نسبت به [[حضرت مهدی]] {{ع}} داده شده {{عربی|اندازه=155%|"السَّلَامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ"}}<ref>مفاتیح الجنان، زیارت آل یاسین.</ref>. خداوند در قرآن می‌فرماید: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ}}﴾}}<ref>سوره نحل، ۱۷.</ref>، و علامت‌هایی قرار داد و به وسیله ستاره، هدایت می‌شوند. [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر این آیه فرمودند: "مائیم آن علامت‌ها و منظور از ستاره، [[رسول خدا]] {{صل}} می‌باشد"<ref>مجمع البیان، ج ۶، ص ۳۵۴.</ref>. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمود: "خداوند ستارگان را مایه ایمنی اهل آسمان قرار داد و خاندان مرا مایه ایمان اهل زمین"<ref>همان.</ref>. مرحوم [[علامه مجلسی]] می‌فرماید: منافاتی ندارد که ظواهر آیات مقصود باشد، چون همان‌طوری که برای اهل زمین، کوه‌ها و نهرها و ستاره‌ها، علامت‌هایی است که به وسیله آن‌ها، مردم به راه‌های ظاهری خود رهنمون می‌گردند، همچنین وجود [[پیامبر]] {{صل}} و [[امامان]] {{عم}} و نیز علماء برای اهل زمین، مانند کوه‌های استوار و افراشته است که توسط‍‌ آنان، زمین پایدار می‌ماند و ایشان سرچشمه‌های علوم و معارف‌اند که زندگی معنوی مردم به وجود ایشان وابسته است<ref>مراة العقول، ج ۲، ص ۴۱۳.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۰۱.</ref>.