مهدی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

*و اما واژه مهدی، اسم مصدر هدایت است و به معنی کسی است که به وسیله خدا هدایت شده باشد، و به همین معنی، برخی از پیامبران و بزرگان را بدون آن‌که مهدی موعود و منتظر پندارند، مهدی خوانده‌اند. حسان بن ثابت در قصیده خود، واژه مهدی را برای پیامبر {{صل}} به کار برده است. این واژه در حدیثی از [[پیامبر]] {{صل}} به همین معنی درباره حضرت امیر {{ع}} به کار رفته است<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۲۰۷.</ref>. سنی‌ها اغلب، آن را برای چهار خلیفه بعد از پیامبر {{صل}} که آنان را "خلفاء الراشدون المهدیون" می‌گویند، به کار می‌برند<ref>سنن ابن ماجه، ج ۱، ص ۱۶.</ref>. شیعیان کوفه، عنوان مهدی را در مفهوم راه‌یافته و هدایت‌شده آن، درباره امام سجاد {{ع}} به کار برده‌اند.

*به این معنی، همه [[امامان]] عنوان مهدی داشته‌اند، با این مفهوم که وظیفه‌شان هدایت مردم به سوی دین خداوند بوده است {{عربی|اندازه=155%|"و كلّنا نهدي الی دين الله"}} به همین جهت در کتب مربوط‍‌ به زیارات، تمام امامان {{عربی|اندازه=155%|"الْأَئِمَّةُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِيُّونَ"}} اطلاق شده است<ref>من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۳۷۱؛ التهذیب طوسی، ج ۶، ص ۱۱۴.</ref>. در روایتی از [[امام حسین]] {{ع}} نقل شده است که فرمود: "ما دوازده مهدی داریم، اول آن‌ها [[امیر المؤمنین]] {{ع}} و آخر آن‌ها نهمین فرزند من است..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۲.</ref>. ولی واژه مهدی در مفهوم نجات‌بخش آن، عنوان خاص امام دوازدهم [[شیعه]] است که در آخر الزمان ظهور می‌کند و در اصطلاح شرع، اطلاق مهدی به این مفهوم، به هیچ‌کس جز امام غائب صحیح نیست و حتی اطلاق آن به سایر [[امامان]] نیز درست نمی‌باشد<ref>آخرین امید، داود الهامی، ص ۲۱۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۱۳.</ref>.

== جستارهای وابسته ==

{{پرسش‌های وابسته}}