تکبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

*از آدابی که برای [[زیارت]] مرقدهای مطهر بیان شده، گفتن تکبیر و تهلیل هنگام تشرف است. یاد خدا و حمد و ستایش او و [[ذکر]] [[توحید]] و تسبیح و تنزیه، هم توجه دادن به عظمت خداوند است که چنین شخصیت‌های عظیمی آفریده که عظمتشان در عبودیت و تواضع در پیشگاه خداست، هم نوعی تعدیل نگاه و توجه انسان [[زائر]] است، تا درباره این پیشوایان الهی، دچار غلوّ نشود و نسبت های غلوّآمیز ندهد و محوریت [[توحید]] در همه مسائل حفظ شود. مثلًا در [[زیارت]] [[امام حسین]]{{ع}} روایت شده که قبل از [[زیارت]] و در بدو ورود، حتی وقتی به [[فرات]] می‌رسد تا غسل [[زیارت]] کند، صد مرتبه الله اکبر، صد مرتبه لا إِله إلّا الله و صد مرتبه صلوات بگوید. نیز در روایت است: هنگام [[زیارت]]، وقتی مقابل قبر [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} قرار گرفت، اگر بگوید: {{عربی|اندازه=155%|«لا إِلَه إّلا اللهُ وَحْدَهُ لاشَرِیکَ لَهُ»}} ثواب بسیاری برای او نوشته می شود<ref> مفاتیح الجنان، ادب پنجم از آداب زیارت.</ref>. [[ذکر]] گفتن وخدا را به یکتایی ستودن و او را بزرگ شمردن، در همه حال خوب است و در حرم‌های مطهر اولیایی که مظهر اخلاص و [[توحید]] و [[ذکر]] و تسبیح‌اند، خوب‌تر<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۳۴۴.</ref>.