۳۳٬۷۴۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن' به '{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن') |
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=150%|' به '{{عربی|') |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;"> | ||
از جمله [[مقامات]] [[امامان معصوم]]{{عم}} مقام تأیید الهی که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{عربی | از جمله [[مقامات]] [[امامان معصوم]]{{عم}} مقام تأیید الهی که در [[زیارت جامعه کبیره]] با عبارت {{عربی|" وَ أَيَّدَكُمْ بِرُوحِهِ "}} آمده است؛ یعنی: «و با روح خود شما را قوّت بخشید». | ||
==واژه شناسی لغوی== | ==واژه شناسی لغوی== | ||
*"تأیید" به معنای "قدرتدادن، قوّت بخشیدن و نیرومند کردن" است. "امداد ویژه الهی" از موهبتهای خداوند به "معصوم" است؛ امداد الهی، سراسر جهان هستی را فراگرفته و بدون هیچ مرزی، همه را شامل است:{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|كُلاًّ نُّمِدُّ هَؤُلاء وَهَؤُلاء مِنْ عَطَاء رَبِّكَ وَمَا كَانَ عَطَاء رَبِّكَ مَحْظُورًا }}﴾}}<ref> هر یک از این دو گروه (دنیا پرستان و خداپرستان) را از عطای پروردگارت بهره و کمک میدهیم، عطای پروردگارت هرگز از کسی منع نشده است؛ سوره اسراء، آیه: ۲۰.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۳.</ref>. | *"تأیید" به معنای "قدرتدادن، قوّت بخشیدن و نیرومند کردن" است. "امداد ویژه الهی" از موهبتهای خداوند به "معصوم" است؛ امداد الهی، سراسر جهان هستی را فراگرفته و بدون هیچ مرزی، همه را شامل است:{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|كُلاًّ نُّمِدُّ هَؤُلاء وَهَؤُلاء مِنْ عَطَاء رَبِّكَ وَمَا كَانَ عَطَاء رَبِّكَ مَحْظُورًا }}﴾}}<ref> هر یک از این دو گروه (دنیا پرستان و خداپرستان) را از عطای پروردگارت بهره و کمک میدهیم، عطای پروردگارت هرگز از کسی منع نشده است؛ سوره اسراء، آیه: ۲۰.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۳.</ref>. | ||
*اما این امداد؛ یعنی امداد و عنایت مربوط به معصومان{{عم}} ویژه است. از این امداد، تعبیر به "{{عربی | *اما این امداد؛ یعنی امداد و عنایت مربوط به معصومان{{عم}} ویژه است. از این امداد، تعبیر به "{{عربی|" رُوحٌ مِنْه"}}" شده است که برگرفته از قرآن است:{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|لا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُوْلَئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الإِيمَانَ وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُوْلَئِكَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ }}﴾}}<ref> هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمییابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند هرچند پدران، یا فرزندان، یا برادران، یا خویشاوندانشان باشند، آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنان را تقویت فرموده و آنان را در باغهایی از بهشت وارد میکند که نهرها از زیر درختانش جاری است، جاودانه در آن میمانند، خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از خدا خشنودند، آنان حزب اللهاند، بدانید حزب الله پیروز و رستگارند؛ سوره مجادله، آیه:۲۲.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۳.</ref>. | ||
*آیا این "روح الهی" که خداوند، مؤمنان را با آن تأیید میکند، تقویت پایههای ایمان است، یا دلایل عقلی، یا قرآن، یا فرشته بزرگ خدا که "روح" نام دارد؟<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۴.</ref>. | *آیا این "روح الهی" که خداوند، مؤمنان را با آن تأیید میکند، تقویت پایههای ایمان است، یا دلایل عقلی، یا قرآن، یا فرشته بزرگ خدا که "روح" نام دارد؟<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۴.</ref>. | ||
*آنچه از مجموع روایات استفاده میشود این است که: این روح، یک نوع حیات معنوی جدید است که خداوند بر مؤمنان افاضه میکند. حیات معنوی که همراه با نورانیّت باطن، رسیدن به مقام اطمینان و استقامت در انجام دادن تکالیف میگردد و فصل مقوّم انسانیّت انسان است، این همان روح ویژهای است که پاداش ایمان به خدا و قیامت، عمل به تکلیف و دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان او میگردد. این همان روح است که مایه استقامت است<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۴.</ref>. | *آنچه از مجموع روایات استفاده میشود این است که: این روح، یک نوع حیات معنوی جدید است که خداوند بر مؤمنان افاضه میکند. حیات معنوی که همراه با نورانیّت باطن، رسیدن به مقام اطمینان و استقامت در انجام دادن تکالیف میگردد و فصل مقوّم انسانیّت انسان است، این همان روح ویژهای است که پاداش ایمان به خدا و قیامت، عمل به تکلیف و دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان او میگردد. این همان روح است که مایه استقامت است<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۴.</ref>. | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*انبیا و اوصیا از آن جهت که بشرند، سه روح اوّل را دارند، این سه روح را دیگر انسانها حتّی کفّار و بهائم نیز دارند، در "روح ایمان"، کافران سهمی ندارند و آن ویژه "مؤمنان" است، اما "[[روح القدس]]" روح پنجم است که به گفته [[شیخ صدوق]]، به اعتقاد امامیّه، ویژه انبیا و [[ائمه]]{{عم}} است<ref>بحارالأنوار؛ ج۶، ص:۲۵۰.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۵.</ref>. | *انبیا و اوصیا از آن جهت که بشرند، سه روح اوّل را دارند، این سه روح را دیگر انسانها حتّی کفّار و بهائم نیز دارند، در "روح ایمان"، کافران سهمی ندارند و آن ویژه "مؤمنان" است، اما "[[روح القدس]]" روح پنجم است که به گفته [[شیخ صدوق]]، به اعتقاد امامیّه، ویژه انبیا و [[ائمه]]{{عم}} است<ref>بحارالأنوار؛ ج۶، ص:۲۵۰.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۵.</ref>. | ||
*صاحبان روح ایمان، ممکن است دچار لغزش شوند<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۵.</ref>. | *صاحبان روح ایمان، ممکن است دچار لغزش شوند<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۵.</ref>. | ||
*[[ابن بکیر]] گوید:"به [[امام باقر]]{{ع}} عرض کردم که معنای این فرمایش [[پیغمبر]]{{صل}} که فرمود:وقتی مردی زنا میکند، روح ایمان از او مفارقت میکند<ref>{{عربی | *[[ابن بکیر]] گوید:"به [[امام باقر]]{{ع}} عرض کردم که معنای این فرمایش [[پیغمبر]]{{صل}} که فرمود:وقتی مردی زنا میکند، روح ایمان از او مفارقت میکند<ref>{{عربی|"إِذَا زَنَى الرَّجُلُ فَارَقَهُ رُوحُ الْإِيمَانِ"}}.</ref>، چیست؟ فرمود: این همان است که قرآن میگوید: این همان است که از او مفارقت میکند<ref>{{عربی|اندازه=120%|" هُوَ قَوْلُهُ ﴿{{متن قرآن|وَأَيَّدَهُم بِرُوحٍ مِّنْهُ}}﴾ ذَاكَ الَّذِي يُفَارِقُهُ "}}؛ اصول کافی؛ ج۲، ص:۲۸۰، ح۱۱.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۶.</ref>. | ||
*اما کسی که "[[روح القدس]]" دارد، هرگز گرفتار لغزش نمیشود<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۶.</ref>. | *اما کسی که "[[روح القدس]]" دارد، هرگز گرفتار لغزش نمیشود<ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۶.</ref>. | ||
*به گفته آیة الله [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]: "به کمک [[روح القدس]] است که عرش تا فرش در قبضه معصومان{{عم}} است و نه تنها بر زمین و انسانها بلکه بر کیهان و کهکشانها و فرشتگان حکم میرانند... این روح که به کمک آن، بار رسالت و نبوّت، حمل و دشواریهای به دوش کشیدن آن آسان میشود، بر خلاف چهار روح دیگر، میراث رسالت است، پس از [[پیامبر]]{{صل}} به جانشینان معصوم منتقل میشود... با انتقال این روح است که [[امام]] هر عصری، در طلیعه [[امامت]] خود، ذلّت بیسابقهای در برابر خدا احساس میکند... و میفهمد به مقام [[امامت]] رسیده است؛ یعنی تا این روح منتقل نشود، به این مقام نمیرسد... برخورداری از روح چهارم "روح ایمان" و روح پنجم "[[روح القدس]]" انسان را چنان قوی میکند که توان تحمّل بار امانتی را پیدا خواهد کرد که آسمان و زمین از به دوش کشیدن آن اظهار عجز کردند... وصف انبیا به {{عربی | *به گفته آیة الله [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]]: "به کمک [[روح القدس]] است که عرش تا فرش در قبضه معصومان{{عم}} است و نه تنها بر زمین و انسانها بلکه بر کیهان و کهکشانها و فرشتگان حکم میرانند... این روح که به کمک آن، بار رسالت و نبوّت، حمل و دشواریهای به دوش کشیدن آن آسان میشود، بر خلاف چهار روح دیگر، میراث رسالت است، پس از [[پیامبر]]{{صل}} به جانشینان معصوم منتقل میشود... با انتقال این روح است که [[امام]] هر عصری، در طلیعه [[امامت]] خود، ذلّت بیسابقهای در برابر خدا احساس میکند... و میفهمد به مقام [[امامت]] رسیده است؛ یعنی تا این روح منتقل نشود، به این مقام نمیرسد... برخورداری از روح چهارم "روح ایمان" و روح پنجم "[[روح القدس]]" انسان را چنان قوی میکند که توان تحمّل بار امانتی را پیدا خواهد کرد که آسمان و زمین از به دوش کشیدن آن اظهار عجز کردند... وصف انبیا به {{عربی|" أُولِي الْأَيْدِي وَ الْأَبْصارِ "}} نیز از برکت همین روح تأییدی است، این روح هم منشأ دیدن ملکوت میشود... و هم مایه قدرت و بتشکنی... و هم سبب سخن گفتن اعجازآمیز در گهواره، خلق کردن موجود زنده، شفا بخشیدن به بیماران صعبالعلاج و زنده کردن مردگان به اذن خدا..."<ref>ادب فنای مقرّبان؛ ج۴، ص:۸۹ - ۸۶.</ref><ref>[[سید احمد خاتمی|خاتمی، سید احمد]]، [[در آستان امامان معصوم ج۲ (کتاب)|در آستان امامان معصوم]]؛ ج۲، ص:۱۹۶.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{ستون-شروع|1}} | {{ستون-شروع|1}} |