جهاد با اهل بغی: تفاوت میان نسخه‌ها

<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">

==مقدمه==

*آنچه در [[فرهنگ دینی]] و در بعد اجتماعی و سیاسی مطرح است، بغی عبارت است از [[شورش]] و [[نافرمانی]] کسی یا گروهی نسبت به [[حکومت قانونی]] و [[حکومت شرعی|شرعی]] به قصد ایجاد آشوب و به‌هم زدن اوضاع و امنیّت. این فتنه در زمان حکومت [[امام علی|علی]]{{ع}} پیش‌آمد و پیمان شکنان بصره (ناکثین) و تجاوزکاران شام (قاسطین) و خوارج نهروان (مارقین) بر ضدّ حکومت مشروع [[امام علی|امیر مؤمنان]]{{ع}} شوریدند و با این بغی، تکلیف مبارزه با آنان و سرکوب شورشیان فتنه‌گر پیش‌آمد و حضرت امیر در سه جنگ، با فتنه‌انگیزان داخلی جنگید. مستمسک [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} در جنگیدن با آنان، آیۀ [[قرآن]] بود که فرمان می‌دهد بر ضدّ گروهی که بر گروه دیگر ستم کند و اهل بغی باشد بجنگید تا به حکم خدا گردن بنهند و تابع حق گردد: {{متن قرآن|وَإِن طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَيْنَهُمَا فَإِن بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الأُخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِي تَبْغِي حَتَّى تَفِيءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ...}}<ref>حجرات، آیۀ ۹</ref> این نوع جهاد با کسانی که به ظاهر مسلمانند، امّا با حکومت حق و [[امام]] [[معصوم]] درمی‌افتند، جهادی است دشوار و [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} به آن حضرت فرموده بود که من بر اساس تنزیل جنگیدم و تو بر اساس تأویل می‌جنگی. آنکه با [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} بجنگد، کافر، یاغی، خارج از دین و مخالف پیامبر است و خونش هدر و جنگ با او واجب است. این مضمون احادیث فراوانی است که از [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} نقل شده است<ref>ر. ک: بحار الأنوار، ج ۳۲ ص ۳۱۹(باب حکم من حارب علیا امیر المؤمنین)، نیز بحث مبسوط فقهی آن از سوی علامه مجلسی، همان، ص ۳۲۷ تا ۳۴۲</ref>، از جمله این حدیث: {{عربی|قوم یقاتلون علیّا و هو علی الحقّ و هم علی الباطل، یکون فی حقّ اللّه جهادهم...}}<ref>بحار الأنوار، ج ۳۲ ص ۳۰۵</ref> به فرمودۀ [[امام باقر]]{{ع}}: {{عربی|القتال قتالان: قتال الفئة الکافرة حتّی یسلموا، و قتال الفئة الباغیة حتّی یفیؤوا}}<ref>«دو گونه جنگ است، یکی جنگ با گروه کافر تا مسلمان شوند، دیگری جنگ با گروه بغی و تجاوزکار، تا از طغیان خویش برگردند و تسلیم شوند.» بحار الأنوار، ج ۳۲ ص ۳۰۵</ref>، از نظر فقهی نیز با گروه اهل بغی، اگر تشکیلات و سازماندهی داشته باشد باید جنگید و فراریانشان را باید تعقیب کرد و بر مجروحانشان هم تاخت و اسیرانشان را هم باید گشت، مگر آنکه عقبه و سازماندهی و تشکیلاتی نداشته باشند که دوباره جمع شوند و دست به شورش بزنند.<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۱ باب ۲۴ تا باب ۲۷</ref> کاری که [[امام علی|امیر المؤمنین]] در آن سه جنگ انجام داد، [[حجت]] برای دیگران است و تکلیف جهاد با اهل بغی را روشن می‌سازد.<ref>در این زمینه ر. ک: "انقلاب تکاملی اسلام" جلال الدین فارسی، بحث مبسوط "جهاد داخلی بر ضدّ تجاوزکاران" ص ۶۸۹ به بعد</ref> نبرد آن حضرت با متجاوزان داخلی و شیوۀ عمل آن حضرت، هدف‌های زیر را تعقیب می‌کرد:

#تفهیم اینکه [[امام]] درپی زدودن آثار ارتجاع منافقین و نبرد با اهل بغی است

#جهاد بر ضدّ تجاوزکاران داخلی وظیفۀ هرمسلمان است و او پرچمدار و رهبر آن است و این رهبری از مختصّات [[امامت]] و رهبری مذهبی است.<ref>انقلاب تکاملی اسلام، چاپ اول، ص ۷۰۴</ref>  

== جستارهای وابسته ==