پرش به محتوا

محمد تقی جعفری (پدیدآورنده): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پدیدآورنده | تصویر = 11748.jpg | اندازه تصویر = 200...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۶: خط ۳۶:


*محمد تقی جعفری، [[فقیه]]، جامع [[علوم]] معقول و منقول، [[اسلام‌شناس]]، انسان‌شناس و [[فیلسوف]] برجسته معاصر، در شهر تبریز دیده به [[جهان]] گشود. پدرس مردی [[متدین]] بود که به شغل نانوایی اشتغال داشت. وی مقدمات تحصیل را نزد مادر خویش آغاز کرد و پس از آن در مدرسه اعتماد، پایه چهارم و پنجم ابتدایی را گذراند. سپس در مدرسه طالبیه تبریز تحصیل در [[علوم دینی]] را پی گرفت. سال ۱۳۱۹ به [[تهران]] [[مهاجرت]] کرد و در مدرسه مروی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۲۲ به [[قم]] [[مهاجرت]] و تحصیل در دروس خارج را آغاز کرد. وی در [[تهران]] و [[قم]] از محضر اساتیدی چون میرزا [[مهدی]] آشتیانی، محمدرضا تنکابنی و میرزا محمدتقی زرگر تبریزی بهره برد و در ۲۳ سالگی به درجه [[اجتهاد]] نایل آمد. چندی بعد برای بهره‌گیری از [[حوزه علمیه]] [[نجف اشرف]] راهی آن دیار شد و از محضر اساتید برجسته آن دیار همچون [[سید حسن موسوی بجنوردی]]، [[سید کاظم شیرازی]]، [[سید عبدالهادی شیرازی]]، [[ابوالقاسم خویی]]، [[سید مرتضی طالقانی]]، [[سید محمود شاهرودی]]، [[محمد هادی میلانی]] و... بهره جست. وی پس از ۱۱ سال اقامت در نجف‌اشرف به [[ایران]] بازگشت. استاد جعفری برای "[[اندیشه]]"، اصالت محض قائل بود و به مقوله "سؤال" و "پرسش" اهمیتی بسیار جدی می‌داد. به اذعان و [[گواه]] کسانی که سال‌ها با او در ارتباط و از نزدیک [[شاهد]] کوشش‌ها و جست‌وجوهایش بودند، هیچ چیز برای وی، [[ارزش]] و اهمیت سؤال را نداشت. اگر بتوان برای شخصیتش از تار و پودی سخن به میان آورد، بی‌گمان این تار و پود، جست‌وجو و سؤال خواهد بود.
*محمد تقی جعفری، [[فقیه]]، جامع [[علوم]] معقول و منقول، [[اسلام‌شناس]]، انسان‌شناس و [[فیلسوف]] برجسته معاصر، در شهر تبریز دیده به [[جهان]] گشود. پدرس مردی [[متدین]] بود که به شغل نانوایی اشتغال داشت. وی مقدمات تحصیل را نزد مادر خویش آغاز کرد و پس از آن در مدرسه اعتماد، پایه چهارم و پنجم ابتدایی را گذراند. سپس در مدرسه طالبیه تبریز تحصیل در [[علوم دینی]] را پی گرفت. سال ۱۳۱۹ به [[تهران]] [[مهاجرت]] کرد و در مدرسه مروی به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۲۲ به [[قم]] [[مهاجرت]] و تحصیل در دروس خارج را آغاز کرد. وی در [[تهران]] و [[قم]] از محضر اساتیدی چون میرزا [[مهدی]] آشتیانی، محمدرضا تنکابنی و میرزا محمدتقی زرگر تبریزی بهره برد و در ۲۳ سالگی به درجه [[اجتهاد]] نایل آمد. چندی بعد برای بهره‌گیری از [[حوزه علمیه]] [[نجف اشرف]] راهی آن دیار شد و از محضر اساتید برجسته آن دیار همچون [[سید حسن موسوی بجنوردی]]، [[سید کاظم شیرازی]]، [[سید عبدالهادی شیرازی]]، [[ابوالقاسم خویی]]، [[سید مرتضی طالقانی]]، [[سید محمود شاهرودی]]، [[محمد هادی میلانی]] و... بهره جست. وی پس از ۱۱ سال اقامت در نجف‌اشرف به [[ایران]] بازگشت. استاد جعفری برای "[[اندیشه]]"، اصالت محض قائل بود و به مقوله "سؤال" و "پرسش" اهمیتی بسیار جدی می‌داد. به اذعان و [[گواه]] کسانی که سال‌ها با او در ارتباط و از نزدیک [[شاهد]] کوشش‌ها و جست‌وجوهایش بودند، هیچ چیز برای وی، [[ارزش]] و اهمیت سؤال را نداشت. اگر بتوان برای شخصیتش از تار و پودی سخن به میان آورد، بی‌گمان این تار و پود، جست‌وجو و سؤال خواهد بود.
*استاد [[جعفری]] در [[عمر]] علمی خود در مباحث گوناگون به تولید اثر پرداخت؛ مباحثی چون: کلیات [[علم]]، انسان‌شناسی، جهان‌شناسی، [[روان‌شناسی]]، جامعه‌شناسی، زیبایی‌شناسی، [[اخلاق]]، [[حکمت]]، [[فقه]]، [[فلسفه]]، [[کلام]] و عرفان، مولوی‌شناسی و نقد.  
*استاد جعفری در [[عمر]] علمی خود در مباحث گوناگون به تولید اثر پرداخت؛ مباحثی چون: کلیات [[علم]]، انسان‌شناسی، جهان‌شناسی، [[روان‌شناسی]]، جامعه‌شناسی، زیبایی‌شناسی، [[اخلاق]]، [[حکمت]]، [[فقه]]، [[فلسفه]]، [[کلام]] و عرفان، مولوی‌شناسی و نقد.  
*از برجسته‌ترین آثار او می‌توان به مجموعه ۱۵ جلدی [[تفسیر]] و نقد و تحلیل مثنوی و مجموعه ۲۷ جلدی ترجمه و [[تفسیر]] [[نهج البلاغه]] اشاره کرد. ترجمه [[نهج البلاغه]] استاد جعفری، برگرفته از شرح ایشان نیز به زیور طبع آراسته شد.
*از برجسته‌ترین آثار او می‌توان به مجموعه ۱۵ جلدی [[تفسیر]] و نقد و تحلیل مثنوی و مجموعه ۲۷ جلدی ترجمه و [[تفسیر]] [[نهج البلاغه]] اشاره کرد. ترجمه [[نهج البلاغه]] استاد جعفری، برگرفته از شرح ایشان نیز به زیور طبع آراسته شد.
*ایشان در مقدمه‌ای که در بستر بیماری و در اواخر [[عمر]] بر ترجمه خویش نگاشتند، مطالبی ارزشمند را درباره [[نهج البلاغه]] عرضه داشتند. از جمله در این متن می‌نویسد: پس از [[قرآن مجید]]، سیر و سیاحت تا حدودی دقیق و همه‌جانبه در مجموعه [[نهج البلاغه]] اثبات می‌کند که [[صاحب]] این سخنان با همه حقایق زندگی [[انسان]] در ارتباط با خویشتن، ارتباط با [[خدا]]، ارتباط با [[جهان هستی]] و ارتباط با هم‌نوعان خود، [[آگاهی]] کامل داشته است<ref>نهج البلاغه، ص ۲۶</ref>.
*ایشان در مقدمه‌ای که در بستر بیماری و در اواخر [[عمر]] بر ترجمه خویش نگاشتند، مطالبی ارزشمند را درباره [[نهج البلاغه]] عرضه داشتند. از جمله در این متن می‌نویسد: پس از [[قرآن مجید]]، سیر و سیاحت تا حدودی دقیق و همه‌جانبه در مجموعه [[نهج البلاغه]] اثبات می‌کند که [[صاحب]] این سخنان با همه حقایق زندگی [[انسان]] در ارتباط با خویشتن، ارتباط با [[خدا]]، ارتباط با [[جهان هستی]] و ارتباط با هم‌نوعان خود، [[آگاهی]] کامل داشته است<ref>نهج البلاغه، ص ۲۶</ref>.
*[[علامه]] [[جعفری]] در حیات علمی خویش مورد توجه محافل علمی و فلسفی [[جهان]] قرار گرفت و در مجموع ۵۴ شخصیت علمی [[دنیا]] و مشاهیر [[دانشمندان]] با وی به مصاحبه، [[گفت‌وگو]] و [[مناظره]] پرداختند. از جمله: پروفسور روزنتال از آلمان، برتراند راسل از انگستان، پروفسور مونتنی از فرانسه، چارلز آدامز از کانادا، دکتر کورودا از ژاپن، گالیندوپل از السالوادور و... .
*[[علامه]] جعفری در حیات علمی خویش مورد توجه محافل علمی و فلسفی [[جهان]] قرار گرفت و در مجموع ۵۴ شخصیت علمی [[دنیا]] و مشاهیر [[دانشمندان]] با وی به مصاحبه، [[گفت‌وگو]] و [[مناظره]] پرداختند. از جمله: پروفسور روزنتال از آلمان، برتراند راسل از انگستان، پروفسور مونتنی از فرانسه، چارلز آدامز از کانادا، دکتر کورودا از ژاپن، گالیندوپل از السالوادور و... .
*[[علامه]] محمد تقی جعفری در سال ۱۳۷۷ به‌علت بیماری، در حالی‌که برای معالجه به [[انگلستان]] رفته بود، [[جان]] به جان‌آفرین [[تسلیم]] کرد. آرامگاه او در [[مشهد]]، رواق دارالزهد در [[حرم]] [[مطهر]] [[رضوی]] واقع است.
*[[علامه]] محمد تقی جعفری در سال ۱۳۷۷ به‌علت بیماری، در حالی‌که برای معالجه به [[انگلستان]] رفته بود، [[جان]] به جان‌آفرین [[تسلیم]] کرد. آرامگاه او در [[مشهد]]، رواق دارالزهد در [[حرم]] [[مطهر]] [[رضوی]] واقع است.


۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش