طالقان: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص'
جز (جایگزینی متن - '{{خرد}} {{مهدویت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پی...) |
جز (جایگزینی متن - '، ص:' به '، ص') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
*در [[روایات]]، آنجا که سخن از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] است، نام منطقه جغرافیایی "[[طالقان]]" به چشم میخورد. منظور از [[طالقان]]، چه منطقهای بین [[مرو]] و بلخ باشد و یا شهری میان [[قزوین]] و ابهر<ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>، خاستگاه برخی [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "خوش به حال [[طالقان]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که [[خدا]] را آن گونه شناختهاند که [[شایسته]] [[معرفت]] است، و آنان، [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] میباشند"<ref> سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>. | *در [[روایات]]، آنجا که سخن از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} [[هنگام ظهور]] است، نام منطقه جغرافیایی "[[طالقان]]" به چشم میخورد. منظور از [[طالقان]]، چه منطقهای بین [[مرو]] و بلخ باشد و یا شهری میان [[قزوین]] و ابهر<ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>، خاستگاه برخی [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "خوش به حال [[طالقان]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که [[خدا]] را آن گونه شناختهاند که [[شایسته]] [[معرفت]] است، و آنان، [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] میباشند"<ref> سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>. | ||
*همین [[روایت]] به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در [[طالقان]] هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به [[خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای [[کنده]] و از میان بر میدارند. [[لشکر]] آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای [[تبرک]] [[بدن]] خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با [[جان]] خود از وی [[دفاع]] میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال [[عبادت]] همچون زمزمه [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغولاند، و روزها سواره به [[دشمن]] حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از [[خوف]] [[خدا]] [[خشنود]] میباشند. آنها ادعای [[شهادت]] دارند و تمنا میکنند که در راه [[خداوند]] کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان [[حسین]]" از هرجا میگذرند، [[رعب]] آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، [[خداوند]] هم پیشرو به سوی [[حق]] و [[حقیقت]] را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | *همین [[روایت]] به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در [[طالقان]] هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به [[خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای [[کنده]] و از میان بر میدارند. [[لشکر]] آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای [[تبرک]] [[بدن]] خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با [[جان]] خود از وی [[دفاع]] میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال [[عبادت]] همچون زمزمه [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغولاند، و روزها سواره به [[دشمن]] حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از [[خوف]] [[خدا]] [[خشنود]] میباشند. آنها ادعای [[شهادت]] دارند و تمنا میکنند که در راه [[خداوند]] کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان [[حسین]]" از هرجا میگذرند، [[رعب]] آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، [[خداوند]] هم پیشرو به سوی [[حق]] و [[حقیقت]] را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | ||
*برخی، [[طالقان]] را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند [[ایران]] معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از [[روایت]] ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان [[اصحاب]] و [[یاران]] ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در [[روایت]]، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در [[روایت]] [[بحار الانوار]] علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و [[لشکر]] و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، | *برخی، [[طالقان]] را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند [[ایران]] معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از [[روایت]] ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان [[اصحاب]] و [[یاران]] ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در [[روایت]]، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در [[روایت]] [[بحار الانوار]] علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و [[لشکر]] و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>. | ||
==طالقان در موعودنامه== | ==طالقان در موعودنامه== | ||
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل [[طالقان]] بهعنوان [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال [[طالقان]]، زیرا [[خداوند]] در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که [[خدا]] را به [[حق]] شناختهاند و آنان [[یاوران مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. | *در تعدادی از [[روایات]] از اهل [[طالقان]] بهعنوان [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال [[طالقان]]، زیرا [[خداوند]] در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که [[خدا]] را به [[حق]] شناختهاند و آنان [[یاوران مهدی]] [[آل محمد]] {{ع}} در [[آخر الزمان]] خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. | ||
*[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل [[طالقان]] آورده است: "آنان به عقابانی میمانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح میکنند و به آن [[تبرک]] میجویند. اطرافش را میگیرند و در جنگها از او حراست میکنند و هرآنچه در توانشان باشد در راه امامشان نثار میکنند. مردانی هستند که شبها نمیخوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] میکنند. شب خود را با زمزمهای بهسان زمزمه زنبورعسل به سر میبرند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] میگردند. آنان چراغهایی نورافشان و قندیلهایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادتاند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، | *[[امام صادق]] {{ع}} نیز در اوصاف اهل [[طالقان]] آورده است: "آنان به عقابانی میمانند که بر [[زمین]] جای گرفته باشند، زین اسب [[امام]] خود ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) را مسح میکنند و به آن [[تبرک]] میجویند. اطرافش را میگیرند و در جنگها از او حراست میکنند و هرآنچه در توانشان باشد در راه امامشان نثار میکنند. مردانی هستند که شبها نمیخوابند و تا صبح به [[عبادت]] پروردگارشان [[قیام]] میکنند. شب خود را با زمزمهای بهسان زمزمه زنبورعسل به سر میبرند و چون صبح شود، آماده [[نبرد]] میگردند. آنان چراغهایی نورافشان و قندیلهایی درخشان بوده و همواره در آرزوی شهادتاند و شعارشان "[[یا لثارات الحسین]]" است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷.</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶۸.</ref>. | ||
== پرسشهای وابسته == | == پرسشهای وابسته == | ||
* [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]] | * [[مردم چه شهرهای از یاوران امام مهدی هستند؟ (پرسش)]] |