ویژگی‌های رجعت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| نمایه وابسته     =  

| مدخل اصلی         = [[مهدویت]]

| موضوعات وابسته    = ۲

| پاسخ‌دهندگان      = [[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]

:::::*«'''اختصاصی بودن''': از آیات و [[روایات]] استفاده می‌شود که رجعت تنها به مؤمنان حقیقی و کافران حقیقی شرور اختصاص دارد. چنان که در قرآن خبر از محشور شدن گروهی از مردم می‌دهد<ref>سوره نمل، آیه۸۳</ref> و در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} تصریح می‌کند رجعت عمومی نیست، و مختص افرادی است که در نهایت ایمان و کفر هستند<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۳۹</ref>.

:::::*'''اختیاری بودن برای مؤمنان''': [[رجعت]] برای مؤمنان اختیاری است. در حدیثی از [[امام صادق]] {{ع}} این گونه آمده است: هنگامی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} قیام می‌کند، مأموران الهی در قبر به مؤمنان می‌گویند: مولایت ظهور کرده است، اگر می‌خواهی به او بپیوندی، آزاد هستی، و اگر بخواهی در نعمت‌های الهی متنعم بمانی، آزاد هستی<ref>همان، ص۹۱</ref>. از روایت بالا به دست می‌آید که هنگام ظهور به مؤمنان خالص پیشنهاد رجعت می‌شود، ولی به نظر می‌رسد مؤمنی یافت نشود که در برابر این پیشنهاد، جواب منفی دهد. اما در مورد کافران، رجعت اختیاری نیست و آنان برای رسیدن به برخی از ناسپاسی‌ها و ظلم‌هایی که روا داشته اند، زنده می‌گردند.

:::::*'''حتمی بودن''': رجعت همانند ظهور [[امام مهدی]] {{ع}} و [[قیامت]] حتمی است؛ چراکه در قرآن از فرا رسیدن روزی خبر می‌دهد که گروهی از مردم [در دنیا] محشور می‌شوند<ref>سوره نمل، آیه۸۳</ref> در روایتی [[امام صادق]] {{ع}} هنگام خبر دادن از رجعت، از عبارت به خدا سوگند روزها و شب‌ها به پایان نمی‌رسد تا این که خدا مردگان را زنده می‌کند و ... استفاده می‌کند؛ این عبارت به و قوع حتمی رجعت اشاره دارد. تواتر روایات (حدود ۶۰۰ حدیث) درباره رجعت، ضروری بودن اندیشه رجعت نزد شیعه و قرار دادن رجعت در کنار معاد<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۱۲۱</ref> بر هر و قوع حتمی رجعت دلالت دارند.

:::::*'''عمومی بودن میان امت ها''': رجعت مختص امت اسلامی نیست؛ آیات و [[روایات]] متعددی از قرآن<ref>نک: بحث آیات دال بر رجعت</ref> بر رجعت گروهی از مردم در امت‌های پیشین دلالت دارند، حتی [[اهل سنت]] هم [[رجعت]] در امت‌های پیشین را پذیرفته‌اند. رجعت از این جهت نیز عمومیت دارد که فقط زنده شوندگان در [[آخر الزمان]] از مردگان امت [[پیامبر]] اکرم {{صل}} نیستند، بلکه از امت‌های دیگر مثل امت موسی، [[اصحاب کهف]]، برخی پیامبران نیز پس از [[امام مهدی]] {{ع}} رجعت می‌کنند.

:::::*'''شخص نبودن زمان رجعت''': زمان رجعت همانند زمان ظهور [[امام مهدی]] {{ع}} و قیامت دقیقاً معلوم نیست؛ در حدیثی وقتی مردم از زمان رجعت پرسیدند، خدا به [[پیامبر]] {{صل}} و حی کرد بگو من نمی‌دانم؛ آن چه وعده داده شده نزدیک است یا مدت دار<ref>بحار الانوار، ج۵۳، ص۵۳</ref> البته به طور اجمال می‌توان گفت رجعت هم زمان با ظهور و همچنین پس از آن (در دو مرحله) صورت می‌گیرد»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۴۸۶.</ref>.

::::::«از میان روایات  فراوان می‌توان این مطالب را درباره [[رجعت]] بیان کرد.

::::#[[رجعت]] از روزهای بزرگ و مهم عالم است که از آن در [[قرآن]] به {{عربی|" أَيَّامُ‏ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}} = (روزهای خدا) یاد شده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: ایام الله سه روز است: روز قیام [[امام مهدی|قائم]]{{ع}}، روز [[رجعت]] و روز قیامت.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ح ۵۳، ص ۶۳.</ref>

::::#اعتقاد به [[رجعت]] از نشانه‌های شیعیان [[اهل بیت]]{{عم}} است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "از ما نیست کسی که به [[رجعت]] ما [[ایمان]] نداشته باشد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ح ۱۰۱، ص ۹۲.</ref>

::::#[[رجعت]] برای همه مردم نیست؛ بلکه مخصوص مؤمنان خالص و کفار و منافقان خالص است.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ج ۱، ص ۳۹.</ref>

::::#از جمله مؤمنان [[رجعت]] کننده، پیامبران و [[امامان]]{{عم}} هستند. اولین امامی که در زمان [[رجعت]] و پس از [[امام مهدی]]{{ع}} [[حکومت]] عدل جهانی را بر عهده می‌گیرد، حضرت [[امام حسین]]{{ع}} است که سال‌های بسیار [[حکومت]] خوهد کرد.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ح ۱۹، ص ۴۶.</ref> [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[امام حسین]]{{ع}} همراه با یاران شهیدش [[رجعت]] می‌کند، هفتاد نفر از پیامبران نیز با او [[رجعت]] می‌نمایند.<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ج ۳، ص ۸۹.</ref>. [[امام سجاد|امام زین العابدین]]{{ع}} می‌فرماید: "[[پیامبر]]{{صل}} شما و [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} و [[امامان]]{{عم}} به سوی شما مجدداً باز می‌گردند"<ref>{{عربی|" يَرْجِعُ إِلَيْكُمْ نَبِيُّكُمْ{{صل}} وَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ{{ع}} وَ اَلْأَئِمَّةُ{{عم}}‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج ۷، ح ۱۷۱۶، ص ۴۵۸.</ref>

::::#در بخشی از روایات [[رجعت]] از نیکان امت‌های گذشته مانند اصحاب کهف و مؤمن آل فرعون، نام برده شده است. نیز از اصحاب [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}} و یاران [[ائمه]]{{عم}} افرادی مانند [[سلمان فارسی]]، [[مقداد]]، [[مالک اشتر]]، [[ابو دُجانه انصاری]]، [[مفضل بن عمر]]، [[اسماعیل بن جعفر]] از فرزندان [[امام صادق]]{{ع}} به عنوان [[رجعت]] کنندگان یاد شده‌اند.

::::#برای همه مؤمنان و منتظران واقعی ظهور [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} که پیش از ظهور آن عزیز از دنیا رفتند، امکان [[رجعت]] به دنیا و یاری آن [[امام]] وجود دارد. از [[امام صادق]]{{ع}} روایت شده که هر کس چهل بامداد، خدا را با [[دعای عهد]] بخواند، از یاوران قائم خواهد بود و اگر پیش از ظهور آن حضرت بمیرد، خداوند او را از قبرش بیرون آورد و قائم {{ع}} را یاری دهد<ref>ر.ک: مفاتیح الجنان، دعای عهد.</ref>

::::#کفار و منافقان هرگز به میل و ارادۀ خود به دنیا باز نمی‌گردند؛ بلکه از روی اجبار به [[رجعت]] تن می‌دهند؛ ولی [[رجعت]] مؤمنان، اختیاری است. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} قیام کند، مأموران الهی به سراغ مؤمنان خفته در قبرها می‌روند و به آن‌ها اعلام می‌کنند که: "ای بندۀ خدا! مولایت ظهور کرده است. اگر می‌خواهی به او بپیوندی، می‌توانی و اگر می‌خواهی در نعمت‌های الهی بمانی، بمان".<ref>غیبت طوسی، ح ۴۷۰، ص ۴۵۹.</ref>»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۱ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۱، ص ۲۵ - ۲۴۷.</ref>.