پرش به محتوا

فرشته در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{خرد}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; fo...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۲: خط ۱۲:
*[[فرشتگان]] موجوداتی عظیم الشأن و دارای [[درک]] و شعوند. [[خداوند سبحان]] در [[قرآن کریم]] آن‌ها را [[بندگان]] [[صاحب]] [[کرامت]] توصیف کرده است.<ref>{{متن قرآن| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ }}؛ سوره انبیاء، آیه ۲۶</ref>. [[ایمان]] به [[فرشتگان]] از ارکان [[ایمان به غیب]] و جزو [[واجبات]] [[دینی]] و هم‌ردیف با [[ایمان]] به [[اصول دین]] است. [[فرشتگان]] همواره به [[تسبیح]] و [[عبادت]] [[خداوند]] مشغول‌اند.[[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: [[فرشتگان]] به [[سپاس]] پروردگارشان [[تسبیح]] می‌گویند و برای کسانی که در [[زمین]] هستند [[آمرزش]] می‌طلبند<ref>{{متن قرآن|تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَالْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الأَرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ }}؛ سوره شوری، آیه ۵</ref>.
*[[فرشتگان]] موجوداتی عظیم الشأن و دارای [[درک]] و شعوند. [[خداوند سبحان]] در [[قرآن کریم]] آن‌ها را [[بندگان]] [[صاحب]] [[کرامت]] توصیف کرده است.<ref>{{متن قرآن| وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ }}؛ سوره انبیاء، آیه ۲۶</ref>. [[ایمان]] به [[فرشتگان]] از ارکان [[ایمان به غیب]] و جزو [[واجبات]] [[دینی]] و هم‌ردیف با [[ایمان]] به [[اصول دین]] است. [[فرشتگان]] همواره به [[تسبیح]] و [[عبادت]] [[خداوند]] مشغول‌اند.[[خداوند]] در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: [[فرشتگان]] به [[سپاس]] پروردگارشان [[تسبیح]] می‌گویند و برای کسانی که در [[زمین]] هستند [[آمرزش]] می‌طلبند<ref>{{متن قرآن|تَكَادُ السَّمَاوَاتُ يَتَفَطَّرْنَ مِن فَوْقِهِنَّ وَالْمَلائِكَةُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِمَن فِي الأَرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ }}؛ سوره شوری، آیه ۵</ref>.
*[[امام]] {{ع}} نیز در فرازهایی به این موضوع اشاره کرده است: [[فرشتگان]] در میان دیگر آفریدگان بیشترین [[شناخت]] و [[معرفت]] را نسبت به [[خداوند]] دارند و بیش از همه از او بیمناک و از همه به او نزدیک‌ترند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸</ref>. [[امام]] در ذیل این فراز به نکته‌ای مهم در خصوص [[عظمت]] بارگاه [[خداوند]] اشاره می‌کند. [[فرشتگان]] با همه نزدیکی و مکانتی که در بارگاه [[الهی]] دارند و با آن‌که همه [[عشق]] و آرزوشان منحصر در خداست و طاعتشان به حدی است که  ذره‌ای از امر [[خدا]] [[غفلت]] نمی‌ورزند، اما اگر از نادانسته‌های خود نسبت به ذات [[الهی]] باخبر شوند، چنین خواهند کرد: اعمال خود را حقیر شمرند و به [[تقصیر]] [[عبادت]] معترف شوند و خود را بس ملامت کنند و بدانند که [[خدا]] را آن‌سان که [[شایسته]] [[پرستش]] است، نپرستیده‌اند و آن‌سان که سزاوار فرمان‌برداری است، [[فرمان]] نبرده‌اند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸</ref>. [[جایگاه]] [[فرشتگان]]، [[عرش]] برین است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱</ref>، [[خلقت]] آن‌ها به‌طور مستقیم به‌دست [[خداوند]] صورت گرفته و والدینی نداشته‌اند.
*[[امام]] {{ع}} نیز در فرازهایی به این موضوع اشاره کرده است: [[فرشتگان]] در میان دیگر آفریدگان بیشترین [[شناخت]] و [[معرفت]] را نسبت به [[خداوند]] دارند و بیش از همه از او بیمناک و از همه به او نزدیک‌ترند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸</ref>. [[امام]] در ذیل این فراز به نکته‌ای مهم در خصوص [[عظمت]] بارگاه [[خداوند]] اشاره می‌کند. [[فرشتگان]] با همه نزدیکی و مکانتی که در بارگاه [[الهی]] دارند و با آن‌که همه [[عشق]] و آرزوشان منحصر در خداست و طاعتشان به حدی است که  ذره‌ای از امر [[خدا]] [[غفلت]] نمی‌ورزند، اما اگر از نادانسته‌های خود نسبت به ذات [[الهی]] باخبر شوند، چنین خواهند کرد: اعمال خود را حقیر شمرند و به [[تقصیر]] [[عبادت]] معترف شوند و خود را بس ملامت کنند و بدانند که [[خدا]] را آن‌سان که [[شایسته]] [[پرستش]] است، نپرستیده‌اند و آن‌سان که سزاوار فرمان‌برداری است، [[فرمان]] نبرده‌اند<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸</ref>. [[جایگاه]] [[فرشتگان]]، [[عرش]] برین است<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱</ref>، [[خلقت]] آن‌ها به‌طور مستقیم به‌دست [[خداوند]] صورت گرفته و والدینی نداشته‌اند.
*نقش [[فرشتگان]] در پهنه [[آفرینش]] نقش واسطه میان [[پروردگار]] و [[جهان هستی]] است. آنان [[اجرا]] کننده [[فرمان خداوند]] در [[جهان]] هستند<ref>{{متن قرآن|لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ }}؛ سوره انبیاء، آیه ۲۷</ref>. تفاوت آن‌ها با [[آدمیان]] در این است که [[خلقت]] [[فرشتگان]] ثابت است و در منتهای کمال استعدادی خویش آفریده شده‌اند، اما [[انسان‌ها]] بنابر [[حکمت الهی]] [[توانایی]] [[انتخاب]] [[خیر و شر]] را دارند و می‌توانند به بالاترین درجات کمال دست یابند و در [[مقام]] و [[سلوک]] از [[فرشتگان]] نیز [[برتری]] جویند، در عین این‌که می‌توانند به حضیض [[ذلت]] نیز تنزل یابند. [[فرشتگان]] دارای مراتب‌اند و اراده‌ای مستقل از [[اراده خدا]] ندارند، از این‌رو نمی‌توانند در برابر [[فرمان الهی]] تمرد کنند. [[خداوند سبحان]] در [[قرآن کریم]] به این امر اشاره دارد: و هیچ یک از ما [[[فرشتگان]]] نیست، مگر [این‌که] برای او [[[مقام]] و] مرتبه‌ای معین است<ref>{{متن قرآن|وَمَا مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ }}؛ سوره صافات، آیه ۱۶۴</ref>.
*نقش [[فرشتگان]] در پهنه [[آفرینش]] نقش واسطه میان [[پروردگار]] و [[جهان هستی]] است. آنان [[اجرا]] کننده [[فرمان خداوند]] در [[جهان]] هستند<ref>{{متن قرآن|لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ }}؛ سوره انبیاء، آیه ۲۷</ref>. تفاوت آن‌ها با [[آدمیان]] در این است که [[خلقت]] [[فرشتگان]] ثابت است و در منتهای کمال استعدادی خویش آفریده شده‌اند، اما [[انسان‌ها]] بنابر [[حکمت الهی]] [[توانایی]] [[انتخاب]] [[خیر و شر]] را دارند و می‌توانند به بالاترین درجات کمال دست یابند و در [[مقام]] و [[سلوک]] از [[فرشتگان]] نیز [[برتری]] جویند، در عین این‌که می‌توانند به حضیض [[ذلت]] نیز تنزل یابند. [[فرشتگان]] دارای مراتب‌اند و اراده‌ای مستقل از [[اراده خدا]] ندارند، از این‌رو نمی‌توانند در برابر [[فرمان الهی]] تمرد کنند. [[خداوند سبحان]] در [[قرآن کریم]] به این امر اشاره دارد: و هیچ یک از ما [[[فرشتگان]]] نیست، مگر این‌که برای او [[[مقام]] و مرتبه‌ای معین است<ref>{{متن قرآن|وَمَا مِنَّا إِلاَّ لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ }}؛ سوره صافات، آیه ۱۶۴</ref>.
*[[برترین]] [[فرشتگان]] که در [[ادعیه]] [[امامان شیعه]] نیز از آن‌ها نام برده شده و گرامی داشته شده‌اند، عبارت‌اند از: [[جبرئیل]]، [[میکائیل]]، [[اسرافیل]] و عزرائیل<ref>نک: صحیفه سجادیه</ref>.
*[[برترین]] [[فرشتگان]] که در [[ادعیه]] [[امامان شیعه]] نیز از آن‌ها نام برده شده و گرامی داشته شده‌اند، عبارت‌اند از: [[جبرئیل]]، [[میکائیل]]، [[اسرافیل]] و عزرائیل<ref>نک: صحیفه سجادیه</ref>.
*[[فرشتگان]] در بارگاه [[الهی]] [[مسئولیت‌ها]] و [[وظایف]] متعدد دارند که از عهده آن‌ها به‌خوبی برمی‌آیند. از جمله [[وظایف]] آن‌ها عبارت است از: [[قبض روح]]<ref>{{متن قرآن| وَلَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ }}؛ سوره سجده، آیه۱۱</ref>، [[مراقبت]] از اعمال [[بندگان]]<ref>{{متن قرآن|إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ }}؛ سوره ق، آیه ۱۷، ۱۸</ref>، محافظت از [[انسان‌ها]] در حوادث و [[بلایا]]<ref>{{متن قرآن|لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ }}؛ سوره رعد، آیه ۱۱</ref> و حامل [[عرش الهی]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ }}؛ سوره غافر، آیه۷</ref>. افزون بر این، [[فرشتگان]] می‌توانند به‌صورت [[انسان‌ها]] درآیند و [[مؤمنان]] را در پیشامدهای سخت مانند [[جنگ‌ها]] [[یاری]] دهند<ref>{{متن قرآن|فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۱۷ و {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا }}؛ سوره احزاب، آیه ۹</ref>. گروهی از [[فرشتگان]] به [[تدبیر امور]] [[جهان]] مشغول‌اند<ref>{{متن قرآن|فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا }}؛ سوره نازعات، آیه ۵</ref> و گروهی نیز [[مأمور]] اجرای [[عذاب الهی]]<ref>{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ}}؛ سوره هود، آیه ۷۷</ref>.
*[[فرشتگان]] در بارگاه [[الهی]] [[مسئولیت‌ها]] و [[وظایف]] متعدد دارند که از عهده آن‌ها به‌خوبی برمی‌آیند. از جمله [[وظایف]] آن‌ها عبارت است از: [[قبض روح]]<ref>{{متن قرآن| وَلَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُؤُوسِهِمْ عِندَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ }}؛ سوره سجده، آیه۱۱</ref>، [[مراقبت]] از اعمال [[بندگان]]<ref>{{متن قرآن|إِذْ يَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّيَانِ عَنِ الْيَمِينِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِيدٌ مَا يَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ }}؛ سوره ق، آیه ۱۷، ۱۸</ref>، محافظت از [[انسان‌ها]] در حوادث و [[بلایا]]<ref>{{متن قرآن|لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلاَ مَرَدَّ لَهُ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ }}؛ سوره رعد، آیه ۱۱</ref> و حامل [[عرش الهی]]<ref>{{متن قرآن|الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْءٍ رَّحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ }}؛ سوره غافر، آیه۷</ref>. افزون بر این، [[فرشتگان]] می‌توانند به‌صورت [[انسان‌ها]] درآیند و [[مؤمنان]] را در پیشامدهای سخت مانند [[جنگ‌ها]] [[یاری]] دهند<ref>{{متن قرآن|فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًا فَأَرْسَلْنَا إِلَيْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِيًّا }}؛ سوره مریم، آیه ۱۷ و {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا }}؛ سوره احزاب، آیه ۹</ref>. گروهی از [[فرشتگان]] به [[تدبیر امور]] [[جهان]] مشغول‌اند<ref>{{متن قرآن|فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا }}؛ سوره نازعات، آیه ۵</ref> و گروهی نیز [[مأمور]] اجرای [[عذاب الهی]]<ref>{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ}}؛ سوره هود، آیه ۷۷</ref>.
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش