حذیفة بن یمان: تفاوت میان نسخه‌ها

*از این‌رو بسیاری از [[روایات]] مربوط‍‌ به فتنه‌ها را در منابعی می‌بینیم که با ذکر سند و نسبت به حذیفه از [[پیامبر]] {{صل}} و یا از [[امام علی|امیر مؤمنان علی]] {{ع}} نقل شده، زیرا حذیفه از یاران خاص آن حضرت نیز بوده است.

*چنان‌که از او روایت کرده‌اند که می‌گفت: هیچ فتنه‌جویی نیست که تعدادشان به سیصد تن برسد، مگر این‌که اگر بخواهم نام او و پدر و محل سکونتش را تا روز قیامت یادآور شوم می‌توانم، زیرا تمام آن‌ها را رسول گرامی به من آموخته است و می‌فرمود: اگر تمام آن‌چه را که می‌دانم برای شما بازگو می‌کردم، مرا تا شب مهلت نداده و فوری می‌کشتید<ref>عصر ظهور، علی کورانی، ص ۳۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۲۷۴.</ref>.

[[ابو عبد الله]]، [[حذیفة بن یمان بن جابر عبسی]]، از [[یاران]] برجسته [[پیامبر]] خداست. رجالیان و شرح حال‌نگاران، او را با ویژگی‌هایی چون: نجیب‌زاده، [[صحابی]] بزرگ [[پیامبر خدا]]، رازدار [[پیامبر]]{{صل}} و داناترینِ [[مردم]] به [[منافقان]] ستوده‌اند. [[پیامبر خدا]]، نام‌های [[منافقان]] را چون [[رازی]] به حُذَیفه سپرد و بدو سفارش کرد که در هنگامه بروز [[فتنه‌ها]]، آنها را [[آشکار]] ننماید. آن [[راز]] باید بماند تا روزگاری که "پرده‌ها کنار می‌روند و رازها هویدا می‌شوند". او پس از [[جنگ بدر]]، هماره بِشْکوه و نستوه در نبردهای [[پیامبر]]{{صل}} حاضر بود. حُذَیفه از معدود کسانی است که باورهای خود را دیگرگون نکردند و پس از [[وفات پیامبر]] [[خدا]]، دگرگونی "[[حق]] [[خلافت]]" و "[[خلافت]] [[حق]]" را بر نتابیدند و با [[استوار]] گامی تمام در کنار [[علی]]{{ع}} ایستادند. حُذَیفه از معدود کسانی است که همراه با [[علی]]{{ع}} بر [[پیکر مطهر]] [[فاطمه]]{{س}} [[نماز]] خواند.

او در زمان [[عمر]] و [[عثمان]]، [[حکومت]] [[مدائن]] را به عهده داشت و در هنگام [[خلافت]] یافتن [[امیر مؤمنان]]، در بستر [[بیماری]] بود. با این همه، بیان نکردن والایی‌ها و [[فضایل علی]]{{ع}} را برنتابید و با تن رنجور، بر فراز [[منبر]] شد و [[علی]]{{ع}} را با بیانی شکوهمند و از جمله با تعبیرهایی چون "به [[خدا]] [[سوگند]]، او از آغاز تا انجام، بر [[حق]] است"<ref>مروج الذهب، ج ۲، ص ۳۹۴.</ref> و "او [[بهترین]] فرد در میان درگذشتگان و بازماندگان پس از پیامبرتان است"<ref>مروج الذهب، ج ۲، ص ۳۹۴.</ref> ستود و برای [[علی]]{{ع}} [[بیعت]] گرفت و با وی [[بیعت]] کرد و به فرزندانش [[وصیت]] کرد که همگامی با [[علی]]{{ع}} را فرو نگذارند. او در این [[وصیت]]، سفارش کرد که: "به [[خدا]] [[سوگند]]، او ([[علی]]{{ع}}) بر [[حق]] است و مخالفانش بر باطل‌اند"<ref>مروج الذهب، ج ۲، ص ۳۹۴.</ref>. او سپس هفت و یا [[چهل]] روز پس از این، زندگانی را بدرود گفت<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۸۳۵.</ref>.

== پرسش‌های وابسته ==

{{جستارهای وابسته}}