|
|
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| ==پاسخ اجمالی==
| |
| ==[[عقیده]] [[مسلمانان]] درباره [[انتظار]]==
| |
| *[[مسلمانان]] [[عقیده]] دارند [[اسلام]]، جهان‌گیر و پیروز میشود و عالم از این نابسامانی‌ها [[نجات]] پیدا میکند چرا که بازگشت به عقب و [[ارتداد]] و عقب گرد، خلاف اصل و خلاف [[نهضت]] [[انبیا]] و [[تعالیم]] [[اسلام]] است<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
| *اگر چه دنیای مادی امروز به طرف [[جهالت]] پیش میرود و اهداف [[عالی]] انسانی و [[حقیقت]] و [[فضیلت]] در بسیاری از [[جوامع]] فراموش شده، و [[طغیان]] و [[ظلم]] و [[بیدادگری]] و [[تجاوز]] و [[زور]] و [[استبداد]] و قلدری و [[استثمار]] و شهوت‌رانی و نابکاری و [[خیانت]] و [[ناامنی]] به صورت‌ها و جلوه‌های نو در [[جهان]] رایج شده و روز به روز رایج‌تر میشود و اگرچه الفاظ و کلمات [[صلح]]، [[عدالت]]، [[آزادی]]، [[مساوات]]، [[برادری]]، [[همکاری]]، [[تعاون]] و [[بشر]] [[دوستی]] را در معانی دیگر یا برای مقاصد دیگر به کار می‌برند؛ ولی این توحش تا هر کجا برود، تا [[دو هزار و پانصد سال]]، تا سه هزار سال و یا پنج هزار سال بیشتر هم به عقب برگردد چون خلاف خواست‌های واقعی [[بشر]] و سیر کمالی او و خلاف [[عقیده]] و [[آرمان]] او است، پیروز نمی‌شود و سرانجام به شدیدترین وضعی [[سرکوب]] و ریشه‌کن خواهد شد<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
| ==نتیجه [[انتظار]] برای [[شیعیان]]==
| |
| *باید توجه داشت، ریشه کن شدن قطعی [[طاغیان]] و [[ظالمان]] حاصل نمی‌شود الا در سایۀ [[امید به ظهور]] و [[انتظار]]. این [[انتظار]] به [[ظهور]] است که [[انسان‌ها]] مخصوصاً [[شیعیان]] را در برابر صدمات و لطمات عظیمی که بر آنها وارد شده پرورش داده و [[فکر]] [[شیعه]] و جامعۀ [[شیعه]] را از زوال و انقراض نگه داشته و تا به امروز این [[فکر]] و [[عقیده]] و [[ایمان]]، توانسته عامل بقای [[شیعه]] و [[پایداری]] و [[استقامت]] [[شیعیان]] بشود<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>. شیعیانی که با آن وضع دلخراشی با [[حکومت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌عباس روبرو شده بودند، آن چنانکه تمام حیثیات و [[شؤون]] ظاهری و [[اجتماعی]] آنها از بین رفت و از همۀ [[مشاغل]]، [[محروم]] و در همه جا مورد تعقیب جاسوسان [[حکومت]] قرار گرفته و از کمترین مجازات، یعنی زندان تا مجازات‌های شدید، یعنی بریدن دست و پا و زبان و بینی و شکنجه‌های غیر قابل [[تحمل]] دیگر را [[تحمل]] کردند، چنانچه اگر [[منتظران]] دستشان از این عامل یعنی [[انتظار]] و [[امید به ظهور]] خالی بود و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] و [[شکست]] [[باطل]] و [[ستم]] در مقابل ظالمین را نداشتند، برایشان [[توان]] [[مقاومت]] [[باقی]] نمی‌ماند و به کلی از پیروزیشان در مقابل ظالمین نا [[امید]] می‌‌شدند<ref>ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۶.</ref>.
| |
| ==راهکار ایجاد [[امید]] به [[آینده]] و عامل بازدرانده در مقابل [[ظلم]]==
| |
| *شاید بتوان گفت اولین راهکاری که میتواند سایۀ [[امید]] به [[آینده]] را برای [[مسلمانان]] گسترش دهد [[مقاومت]] در برابر بازگشت به [[جاهلیت]] است<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>. مسلمانانی که با چنین [[فکر]] و [[عقیده]] [[زندگی]] می‌کنند، هرگز با گروه‌های [[فاسد]] و [[مشرک]] و خدانشناس همراه نمی‌شوند و تا میتوانند تقدم و نوگرایی و [[آینده]] بینی و [[امید]] خود را حفظ کرده، ثابت و [[استوار]] به سوی [[هدف]] پیش می‌روند و [[اطمینان]] دارند و به [[یقین]] می‌دانند بساط [[ظلم]] و [[فساد]] برچیده شدنی است، چون این [[ظلم]] بر [[جامعه]] و بر [[فطرت]] [[بشر]] تحمیل شده است و [[آینده]] برای [[پرهیزکاران]] و [[زمین]] از آن شایستگان است: {{متن قرآن|إِنَّ الأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَن يَشَاء مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بی‌گمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث می‌دهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref> بنابراین [[مسلمان]] [[تسلیم]] [[ظلم]] و [[فساد]] نمی‌شود و با [[ستمگران]] و [[مفسدان]] همکار و همراه و هم صدا نخواهد شد، چرا که اصل [[انتظار]]، عامل [[امید]]، بقا و [[پایداری]] برای آنان است و طرفداران [[حق]] و [[عدالت]] و اسلام‌خواهان [[حقیقی]] را در برابر تمام دستگاه‌های فشار، [[استبداد]]، [[جهل]] و [[شرک]]، [[بشر]] پرستی و [[فساد]] انگیزی پایدار نگه می‌دارد و همواره بر روشنی چراغ [[منتظران]] و [[ثبات]] قدم و [[مقاومت]] آنها می‌افزاید و آنان را در انجام [[وظایف]]، شور و [[شوق]] و [[نشاط]] می‌دهد<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰. </ref>.
| |
| *چنانکه پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[سیدالشهدا]]{{ع}} تا به امروز، ریشۀ تمام حرکات و نهضت‌های [[شیعه]] و [[مسلمین]] علیه [[باطل]] و استثمارگران، همین عامل یعنی فلسفۀ [[انتظار]] و [[عقیده]] به ادامۀ مبارزۀ [[حق]] علیه [[باطل]] تا [[پیروزی]] مطلق بوده است<ref>ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۶.</ref>.
| |
| *در [[تاریخ]] نمونه‌های بسیاری وجود دارد که [[شیعیان]] متحمل شکست‌ها و ناکامی‌های ظاهری می‌‌شدند و هر چه [[دشمنان]]، آنان را مورد [[آزار]] و اذیتشان قرا می‌‌دادند و آنها را به زندان می‌‌انداختند، [[شکنجه]] و عذاب‌ها بر آنها تحمیل می‌‌کردند تا آنها را از اجرای [[قوانین]] [[اسلام]] و برقرار کردن شعائر [[دینی]] منصرف کنند، اما به وسیلۀ همین عامل یعنی مفهوم [[انتظار]] [[شیعیان]] قد [[علم]] می‌‌کردند و باشکوهتر از گذشته به راه پرعزتشان ادامه می‌‌دادند<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>.
| |
| *این است فسلفۀ [[انتظار ظهور]]؛ به همین [[دلیل]] [[ثواب]] [[منتظرین]]، مانند [[ثواب]] مجاهدین و بلکه [[شهیدان]] [[بدر]] و [[احد]] است. این همان فلسفه‌ای است که در [[ادیان]] گذشته نیز مایۀ [[امیدواری]] [[پیروان]] آنها و مشوق آنان به [[استقامت]] و [[پایداری]] و [[مقاومت]] و [[جهاد]] بوده است. در [[حقیقت]]، [[انتظار]]، فلسفۀ محکم و [[استواری]] است که مورد توجه تمام [[ادیان]] بوده و همه به این عامل باز دارنده [[اعتقاد]] داشته اند، [[اسلام]] نیز که [[دین]] جامع و خاتم است به تمام [[مردم]] از [[ادیان]] مختلف نوید داده که [[خورشید]] [[جهان]] تاب [[اسلام]] طلوع خواهد کرد و عالم و تمام [[پیروان ادیان]] را از [[انتظار]] بیرون خواهد آورد<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==نکته‌ای مهم در [[باب ]][[انتظار]]==
| |
| *البته نباید از این نکته غافل بود که [[امید]] به [[انتظار]] میتواند گاهی از منحط‌ترین خصایص برای [[منتظران]] باشد و آن زمانی است که برداشت‌های غلطی از این عامل بشود به این صورت که [[منتظر]] تغییر و تحول در زمینه فردی و [[اجتماعی]] را فقط در سایه [[امداد غیبی]] ببیند. به بیان دیگر [[اعتقاد]] [[منتظر]] به خاطر بد فهمی از این عامل ([[انتظار]]) موجب این میشود که [[منتظر]]، تغییر و تحول را فقط در سایه امداهای غیبی ببیند، به این صورت که [[رهبری]] آسمانی برای [[نجات]] [[مردم]] به پا خیزد بدون اینکه خود [[منتظر]] در برابر این تحولات وظیفه‌ای را بر دوشش احساس کند. این چنین [[انتظار]] که متاسفانه گریبان‌گیر عده‌ای از [[مردم]] است در [[دین]] وجود ندارد، امری است ساختگی و حتی بهتر است بگوئیم پدید آمده از سوی کسانی که می‌خواهند [[جامعه]] را به سوی فنا و نابودی بکشانند و [[مردم]] را تحت [[استعمار]] و [[استثمار]] [[فکری]] خود قرار دهند<ref>ر.ک. قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۳۹-۴۰.</ref>.
| |
| ==پاسخ تفصیلی==
| |
| ==[[عقیده]] [[مسلمانان]] درباره [[انتظار]]==
| |
| *[[مسلمانان]] [[عقیده]] دارند [[اسلام]]، جهان‌گیر و پیروز میشود و عالم از این نابسامانی‌ها [[نجات]] پیدا میکند چرا که بازگشت به عقب و [[ارتداد]] و عقب گرد، خلاف اصل و خلاف [[نهضت]] [[انبیا]] و [[تعالیم]] [[اسلام]] است.<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>
| |
| *اگر چه دنیای مادی امروز به طرف [[جهالت]] پیش میرود و اهداف [[عالی]] انسانی و [[حقیقت]] و [[فضیلت]] در بسیاری از [[جوامع]] فراموش شده و [[طغیان]] و [[ظلم]] و [[بیدادگری]] و [[تجاوز]] و [[زور]] و [[استبداد]] و قلدری و [[استثمار]] و شهوت‌رانی و نابکاری و [[خیانت]] و [[ناامنی]] به صورت‌ها و جلوه‌های نو در [[جهان]] رایج شده و روز به روز رایج‌تر میشود و اگر چه الفاظ و کلمات [[صلح]]، [[عدالت]]، [[آزادی]]، [[مساوات]]، [[برادری]]، [[همکاری]]، [[تعاون]] و [[بشر]] [[دوستی]] را در معانی دیگر یا برای مقاصد دیگر به کار می‌برند؛ ولی این توحش تا هر کجا برود، تا [[دو هزار و پانصد سال]]، تا سه هزار سال، و یا پنج هزار سال بیشتر هم به عقب برگردد، چون خلاف خواست‌های واقعی [[بشر]] و سیر کمالی او و خلاف [[عقیده]] و [[آرمان]] او است، پیروز نمی‌شود و سرانجام به شدیدترین وضعی [[سرکوب]] و ریشه‌کن خواهد شد<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
| *این توحش درونی اما با ظاهری زیبا هر چه نیرو بگیرد و از هر حلقومی برایش [[تبلیغ]] شود، [[عاقبت]] در برابر [[منطق]] آسمانی، [[قرآن]] که می‌فرماید: {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاء بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَلاَ نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلاَ يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللَّهِ}}<ref>«بگو:ای اهل کتاب! بیایید بر کلمه‌ای که میان ما و شما برابر است هم‌داستان شویم که:» سوره آل عمران، آیه ۶۴.</ref> و در برابر آیۀ {{متن قرآن|إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ}}<ref>«ای مردم! ما شما را از مردی و زنی آفریدیم و شما را گروه‌ها و قبیله‌ها کردیم تا یکدیگر را باز‌شناسید، بی‌گمان گرامی‌ترین شما نزد خداوند پرهیزگارترین شماست، به راستی خداوند دانایی آگاه است» سوره حجرات، آیه ۱۳.</ref> و در مقابل: {{متن قرآن|وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللَّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ}}<ref>«و به راستی ما، در میان هر امّتی پیامبری برانگیختیم (تا بگوید) که خداوند را بپرستید و از طاغوت دوری گزینید آنگاه برخی از آنان را خداوند راهنمایی کرد و بر برخی دیگر گمراهی سزاوار گشت پس، در زمین گردش کنید تا بنگرید سرانجام دروغ‌انگاران چگونه بوده است» سوره نحل، آیه ۳۶.</ref> و [[آیات]] بسیار دیگر [[شکست]] می‌خورد و زبان و بلندگوهایش خاموش و قلم نویسندگانش می‌شکند و هر چه نیروهای مادی، این [[فسادها]] را تقویت کند و آن را برای [[منافع]] پلید استثماری یا استعماری گسترش دهد، جنبش انقلابی به [[کمک]] این [[آیات]] کاخ [[فساد]] آنها را کوبنده تر و محکمتر منهدم میکند<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
|
| |
| ==نتیجه [[انتظار]] برای [[شیعیان]]==
| |
| *باید توجه داشت، ریشه کن شدن قطعی [[طاغیان]] و [[ظالمان]] حاصل نمی‌شود الا در سایۀ [[امید به ظهور]] و [[انتظار]]. این [[انتظار]] به [[ظهور]] است که [[انسان‌ها]] مخصوصاً [[شیعیان]] را در برابر صدمات و لطمات عظیمی که بر آنها وارد شده پرورش داده و [[فکر]] [[شیعه]] و جامعۀ [[شیعه]] را از زوال و انقراض نگه داشته و تا به امروز این [[فکر]] و [[عقیده]] و [[ایمان]]، توانسته عامل بقای [[شیعه]] و [[پایداری]] و [[استقامت]] [[شیعیان]] بشود<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>. شیعیانی که با آن وضع دلخراشی با [[حکومت]] [[بنی‌امیه]] و بنی‌عباس روبرو شده بودند، آن چنانکه تمام حیثیات و [[شؤون]] ظاهری و [[اجتماعی]] آنها از بین رفت و از همۀ [[مشاغل]]، [[محروم]] و در همه جا مورد تعقیب جاسوسان [[حکومت]] قرار گرفته و از کمترین مجازات، یعنی زندان تا مجازات‌های شدید، یعنی بریدن دست و پا و زبان و بینی و شکنجه‌های غیر قابل [[تحمل]] دیگر را [[تحمل]] کردند، چنانچه اگر [[منتظران]] دستشان از این عامل یعنی [[انتظار]] و [[امید به ظهور]] خالی بود و [[اعتقاد]] به [[پیروزی]] [[حق]] و [[عدالت]] و [[شکست]] [[باطل]] و [[ستم]] در مقابل ظالمین را نداشتند، برایشان [[توان]] [[مقاومت]] [[باقی]] نمی‌ماند و به کلی از پیروزیشان در مقابل ظالمین نا [[امید]] می‌‌شدند<ref>ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۶.</ref>.
| |
| ==راهکار ایجاد [[امید]] به [[آینده]] و عامل بازدرانده در مقابل [[ظلم]]==
| |
| *شاید بتوان گفت اولین راهکاری که میتواند سایۀ [[امید]] به [[آینده]] را برای [[مسلمانان]] گسترش دهد، [[مقاومت]] در برابر بازگشت به [[جاهلیت]] است<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>. مسلمانی که با چنین [[فکر]] و [[عقیده]] [[زندگی]] می‌کنند، هرگز با گروه‌های [[فاسد]] و [[مشرک]] و خدانشناس همراه نمی‌شود و تا میتواند تقدم و نوگرایی و آینده‌بینی و [[امید]] خود را حفظ کرده، ثابت و [[استوار]] به سوی [[هدف]] پیش میرود و [[اطمینان]] دارد و به [[یقین]] می‌داند بساط [[ظلم]] و [[فساد]] برچیده شدنی است، چون این [[ظلم]] بر [[جامعه]] و بر [[فطرت]] [[بشر]] تحمیل شده است و [[آینده]] برای [[پرهیزکاران]] و [[زمین]] از آن شایستگان است: {{متن قرآن|إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ}}<ref>«موسی به قوم خود گفت: از خداوند یاری بخواهید و شکیبا باشید، بی‌گمان زمین از آن خداوند است، به هر کس از بندگان خویش که بخواهد به میراث می‌دهد و سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره اعراف، آیه ۱۲۸.</ref> بنابراین [[مسلمان]] [[تسلیم]] [[ظلم]] و [[فساد]] نمی‌شود و با [[ستمگران]] و [[مفسدان]] همکار و همراه و هم صدا نخواهد شد، چرا که اصل [[انتظار]] عامل [[امید]]، بقا و [[پایداری]] برای آنان است و طرفداران [[حق]] و [[عدالت]] و اسلام‌خواهان [[حقیقی]] را در برابر تمام دستگاه‌های فشار، [[استبداد]]، [[جهل]] و [[شرک]]، [[بشر]] پرستی و [[فساد]] انگیزی، پایدار نگه می‌دارد و همواره بر روشنی چراغ [[منتظران]] و [[ثبات]] قدم و [[مقاومت]] آنها می‌افزاید و آنان را در انجام [[وظایف]]، شور و [[شوق]] و [[نشاط]] می‌دهد<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
| این اصل [[انتظار]] است که در مبارزۀ [[حق]] و [[باطل]] صفوف طرفداران [[حق]] را فشرده‌تر و مقاوم‌تر میکند و آنها را به [[نصرت]] [[خدا]] و [[فتح]] نوید می‌دهد و گوش آنها را همواره با صداهای نوید بخش [[قرآن]] آشنا میکند: {{متن قرآن|قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ}}<ref>«آیا چشمداشتی جز این دارند که فرشتگان نزد آنان بیایند یا پروردگارت آید یا برخی از نشانه‌های عذاب پروردگارت آید؟ روزی که برخی نشانه‌های پروردگارت آید کسی که از پیش ایمان نیاورده یا در ایمان خویش کار نیکویی انجام نداده باشد ایمانش او را سودی نخواهد داد؛» سوره انعام، آیه ۱۵۸.</ref>، {{متن قرآن|فَتَرَبَّصُوا إِنَّا مَعَکُمْ مُتَرَبِّصُونَ}}<ref>«بگو آیا برای ما جز یکی از دو نکویی را انتظار دارید؟ و ما برای شما انتظار داریم که خداوند شما را از سوی خویش یا به دست ما به عذابی دچار فرماید پس چشم به راه باشید که ما نیز با شما چشم به راهیم» سوره توبه، آیه ۵۲.</ref>، {{متن قرآن|فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ}}<ref>«گفت: بی‌گمان عذاب و خشمی از (سوی) پروردگارتان برای شما رقم خورده است آیا در نام‌هایی که شما و پدرانتان آنها را نامگذاری کرده‌اید- (و) خداوند هیچ برهانی بر (تأیید) آنها نفرستاده است- با من چالش می‌ورزید؟ پس چشم به راه (عذاب خداوند) بدارید که من نیز با شم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>. خاص و عام، [[شیعه]] و [[سنی]] از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] کرده‌اند که فرمود<ref>کنزالفوائد، ج ۱، ص ۲۴۶: «اگر از دنیا یک روز باقی بماند، خداوند متعال آن روز را طولانی میکند تا مردی از فرزندان من که نامش نام من و کنیه‌اش کنیه من باشد، زمین را پر از عدل و قسط کند، همچنان‌که از جور و ظلم پر شده باشد»</ref>: {{متن حدیث|"لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ اَلدُّنْیَا إِلاَّ یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اَللَّهُ تَعَالَی ذَلِکَ اَلْیَوْمَ حَتَّی یَظْهَرَ فِیهِ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِی یُوَاطِئُ اِسْمُهُ اِسْمِی یَمْلَؤُهَا عَدْلاً وَ قِسْطاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}} این [[انتظار]]، [[ضعف]] و [[سستی]] و [[مسامحه]] در انجام [[تکالیف]] و [[وظایف]] نیست و نمی‌توان به واسطۀ این امر یعنی [[انتظار]] دست از [[امر به معروف و نهی از منکر]] برداشت و [[سکوت]] و بی‌حرکتی و [[بی‌تفاوتی]] و [[تسلیم]] به وضع موجود را هرگز با آن نمی‌توان توجیه کرد<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>.
| |
| *چرا که این [[انتظار]]، حرکت به سمت [[انسانیت]] و [[فداکاری]] و طرد [[انحراف]] (یعنی بازگشت به عقب) و [[ارتداد]] و مکتبی زنده و سازنده برای [[ائمه]] و [[اصحاب]] و [[یاران خاص]] و پیروانشان است. اگر نادانان یا مغرضان آن را به طور دیگر [[تفسیر]] کنند و این [[مکتب]] [[مقدس]] را [[مکتب]] کنار رفته‌ها و مأیوسان و دین‌فروشان، معرفی کنند، خودشان را در ردیف [[یهود]] که مصداق {{متن قرآن|یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ}}<ref>«برخی از یهودیان کلمات را از جایگاه (راستین) آن جابه‌جا می‌کنند و با پیچاندن زبانشان و از سر طعنه بر دین می‌گویند: «شنفتیم و نپذیرفتیم» و (یا): «بشنو و باور مکن» و (یا) «راعنا» و اگر می‌گفتند: «شنیدیم و فرمان بردیم» و «بشنو و ما را بنگر» برای آنان بهتر» سوره نساء، آیه ۴۶.</ref> هستند، قرار داده‌اند چنانکه [[خداوند]] از رسولش به خاطر این عمل یعنی [[تفسیر]] به رایشان این چنین دلجویی میکند: {{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ لَا یَحْزُنْکَ الَّذِینَ یُسَارِعُونَ فِی الْکُفْرِ مِنَ الَّذِینَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِینَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْکَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِینَ لَمْ یَأْتُوکَ یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref> <ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>
| |
| *چنانکه پس از [[رحلت]] [[رسول خدا]]{{صل}} و [[شهادت]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} و [[سیدالشهدا]]{{ع}} تا به امروز، ریشۀ تمام حرکات و نهضت‌های [[شیعه]] و [[مسلمین]] علیه [[باطل]] و استثمارگران، همین عامل یعنی فلسفۀ [[انتظار]] و [[عقیده]] به ادامۀ مبارزۀ [[حق]] علیه [[باطل]] تا [[پیروزی]] مطلق بوده است<ref>ر.ک. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۴۶.</ref>.
| |
| *در [[تاریخ]] نمونه‌های بسیاری وجود دارد که [[شیعیان]] متحمل شکست‌ها و ناکامی‌های ظاهری می‌‌شدند و هر چه [[دشمنان]]، آنان را مورد [[آزار]] و اذیتشان قرا می‌‌دادند و آنها را به زندان می‌‌انداختند، [[شکنجه]] و عذاب‌ها بر آنها تحمیل می‌‌کردند تا آنها را از اجرای [[قوانین]] [[اسلام]] و برقرار کردن شعائر [[دینی]] منصرف کنند، اما به وسیلۀ همین عامل یعنی مفهوم [[انتظار]] [[شیعیان]] قد [[علم]] می‌‌کردند و باشکوهتر از گذشته به راه پرعزتشان ادامه می‌‌دادند<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>.
| |
| *این است فسلفۀ [[انتظار ظهور]]؛ به همین [[دلیل]] [[ثواب]] [[منتظرین]]، مانند [[ثواب]] مجاهدین و بلکه [[شهیدان]] [[بدر]] و [[احد]] است. این همان فلسفه‌ای است که در [[ادیان]] گذشته نیز مایۀ [[امیدواری]] [[پیروان]] آنها و مشوق آنان به [[استقامت]] و [[پایداری]] و [[مقاومت]] و [[جهاد]] بوده است. در [[حقیقت]]، [[انتظار]]، فلسفۀ محکم و [[استواری]] است که مورد توجه تمام [[ادیان]] بوده و همه به این عامل باز دارنده [[اعتقاد]] داشته اند، [[اسلام]] نیز که [[دین]] جامع و خاتم است به تمام [[مردم]] از [[ادیان]] مختلف نوید داده که [[خورشید]] [[جهان]] تاب [[اسلام]] طلوع خواهد کرد و عالم و تمام [[پیروان ادیان]] را از [[انتظار]] بیرون خواهد آورد<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>.
| |
| ==نکته‌ای مهم در [[باب ]][[انتظار]]==
| |
| *فلسفۀ [[انتظار]] همانطورکه میتواند موجب [[امید]] و انگیزش برای [[مسلمین]] و حتی بالاتر از [[مسلمین]] برای همۀ [[مردم]] [[جهان]] باشد، همچنین میتواند عامل [[انحراف]] وانحطاط برای [[منتظرین]] باشد.
| |
| *اینکه [[انتظار]] میتواند عامل [[امید]] و ترقی باشد برای این است که [[انسان‌ها]] با توجه به این عامل میتوانند تلاشی و کوشش پیگیر برای پاکسازی محیط، ساختن و آباد کردن ویرانی‌ها، ترمیم خرابی‌ها داشته باشند. [[منتظر واقعی]] می‌داند که [[نظام]] حیات بر اساس قواعد [[علل]] و معلولی است، مبتنی بر اصل، عمل و عکس‌العمل است. این خطاست که همه قواعد اصیل [[حاکم]] بر [[طبیعت]] محو و فانی شوند تا او به خواسته [[دل]] برسد چرا که [[سنت]] [[خدا]] بر این امر [[استوار]] شده که این [[نظام]] با اسباب عادی به ثمر بنشیند، اما از آن طرف این عامل([[انتظار]]) میتواند موجب [[انحطاط]] شود؛ به این صورت که [[منتظر]] [[گمراه]] برای ایجاد تغییر و تحول دست به دامان [[امدادهای غیبی]] شده و از هرگونه عملی برای رسیدن به خواسته هایش اجتناب کند. این چنین مفهومی از [[انتظار]] متاسفانه گریبان‌گیر عده‌ای از [[مردم]] شده در حالی که در [[دین]] چنین مفهومی برای [[انتظار]] وجود ندارد و این امر امری است ساختگی و حتی می‌‌توان گفت پدید آمده از سوی کسانی است که می‌خواهند به وسیلۀ [[استثمار]] و [[استعمار]] [[فکری]] این نگرش را در [[جامعه]] نهادینه کنند تا [[جامعه]] به سمت فنا و نابودی کشیده شود<ref>قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۳۹-۴۰.</ref>.
| |
| *بر این اساس [[انتظار]] نوع اول عامل حرکت و ترقی و سببی برای [[پیشرفت]]، [[مسلمین]] است، اما [[انتظار]] به معنی دوم یعنی رکود و درجا زدن و این در حالی است که [[دشمن]] از این نوع [[انتظار]] استقبال و [[حمایت]] میکند و حتی می‌کوشد آن را پر و بال دهد و فلسفه‌اش را در اذهان بگستراند<ref>قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار، ص۳۹-۴۰.</ref>.
| |
| *بنابراین اگر چه دنیای مادی امروز به طرف [[جهالت]] پیش میرود و اهداف [[عالی]] انسانی و [[حقیقت]] و [[فضیلت]] در بسیاری از [[جوامع]] فراموش شده<ref>ر.ک. صافی گلپایگانی، لطف‌الله، انتظار عامل مقاومت، سلسله مباحث امامت و مهدویت،ج۲، ص۳۴-۴۰.</ref>، اما در سایۀ [[امید به ظهور]] می‌‌توان در برابر همۀ این جهالت‌ها و [[ظلم‌ها]] [[ایستادگی]] کرد. چرا که این [[انتظار]] به [[ظهور]] است که [[انسان‌ها]] را مخصوصاً [[شیعیان]] را در برابر صدمات و لطماتی عظیمی که بر آنها وارد شده پرورش داد و [[فکر]] شیعه و [[جامعه]] [[شیعه]] را از زوال و انقراض نگه داشت و تا به امروز این [[فکر]] و [[عقیده]] و [[ایمان]]، توانسته عامل بقای [[شیعه]] و [[پایداری]] و [[استقامت]] [[شیعیان]] بشود<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>. در [[حقیقت]]، می‌‌توان گفت [[انتظار]]، فلسفۀ محکم و [[استواری]] است که مورد توجه تمام [[ادیان]] بوده و همه به این عامل باز دارنده [[اعتقاد]] داشته اند، [[اسلام]] نیز که [[دین]] جامع و خاتم است به تمام [[مردم]] از [[ادیان]] مختلف نوید داده که [[خورشید]] [[جهان]] تاب [[اسلام]] طلوع خواهد کرد و عالم و تمام [[پیروان ادیان]] را از [[انتظار]] بیرون خواهد آورد<ref>ر.ک. طاهری، حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۱.</ref>.
| |
| ==پانویس==
| |
| {{یادآوری پانویس}}
| |
| {{پانویس2}}
| |
