جابلسا و جابلقا: تفاوت میان نسخه‌ها

دو [[شهر]] در [[شرق]] و [[غرب]] عالم است که بسیار بزرگ و پر جمعیت است. در متون [[حدیثی]] از این دو [[شهر]] نام برده شده است و توصیفاتی عجیب برای این دو [[شهر]] گفته شده است. در این دو [[شهر]] لشکری میلیونی از [[یاران حضرت مهدی]]{{ع}} وجود دارد که در [[زمان ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}} به [[یاری]] ایشان خواهند شتافت. دقیقاً مشخص نیست که [[موقعیت]] مکانی این دو [[شهر]] کجاست، آیا در همین [[زمین]] است یا در زمین‌های هفتگانه‌ی<ref>در برخی روایات و ادعیه آمده است که زمین دارای طبقات متعدد است چنان‌که آسمان نیز هفت طبقه می‌باشد. در قرآن کریم از این طبقات زمین به «الارضین» تعبیر شده است، و واژه «ارضین» جمع «ارض» است که به معنای زمین‌هاست؛ کلمه «ارضین السبع» (زمین‌های هفتگانه) در روایات و دعاها فراوان به کار رفته است. در قرآن مجید نیز گرچه عبارت «ارضین سبع» به کار نرفته، ولی لفظی که معنای آن را می‌رساند، آمده است: {{متن قرآن|اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}«خداوند است که هفت آسمان را و از زمین همانند آنها را آفریده است. فرمان (وی) میان آنها فرود می‌آید تا بدانید که خداوند بر هر کاری تواناست» سوره طلاق، آیه ۱۲.، این [[آیه]] به خوبی دلالت دارد که [[زمین]] هم مانند [[آسمان‌ها]] هفت‌گانه است. گرچه معنای هفت [[زمین]] از نظر [[علمی]] روشن نیست، لیکن بسیاری از حقایق، با [[پیشرفت]] [[دانش]] و [[علم]] روشن شد و بسیاری دیگر هنوز روشن نشده و ممکن است در [[آینده]] هم روشن نگردد. در پاره‌ای از [[روایات]] آمده است که زمین‌های دیگر، هر یک در زیر آسمانی قرار دارند؛ پس با توجه به این که تعداد [[آسمان‌ها]] هفت تاست، هر زمینی در زیر آسمانی قرار گرفته است و بدین ترتیب، زمین‌های هفتگانه بین [[آسمان‌ها]] قرار گرفته‌اند. ذکر این نکته لازم است که چنان‌که از [[آیات قرآن]] [[مجید]] استفاده می‌شود تمام [[ستارگان]] در [[آسمان]] اول‌اند [[بشر]] هنوز نتوانسته است به مرز [[آسمان]] اول دست پیدا کند، چه رسد که بتواند بالاتر از آن را از نظر [[علمی]] توضیح دهد. در [[قنوت نماز وتر]] [[مستحب]] است دعایی خوانده شود که مطلع آن این جمله است: {{متن حدیث|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ، لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ، سُبْحَانَ اللَّهِ، وَ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ، وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ}}مفتاح الفلاح، ص ۳۷۹. (پروردگاری جز خداوند بردبار و بخشنده نیست، معبودی جز کردگار بزرگ و بلندمرتبه نیست، منزه است خدایی که پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه، زمین‌های هفت‌گانه، آفریدگانی که در آنها و میان آنها قرار دارند و پروردگار عرش عظیم است).</ref> دیگر است و یا در [[غیب]] این [[زمین]] قرار دارد. این [[حدیث]] از جمله روایاتی است که باید [[علم]] آن را به [[اهل بیت]]{{ع}} واگذار کرد<ref>ر.ک: یاران حضرت مهدی{{ع}}.</ref><ref>ر. ک. [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]] صفحه ۱۸۵.</ref>.