مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor
۲۴٬۴۶۴
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '''']].' به '''']]') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
*نیز روایاتی که درباره سنگینی [[مسئولیت]] [[مسلمانان]] [[راستین]] و [[ارزش]] آنان در [[دوران غیبت]] وارد شده است که [[روایات]] پیشین را که در [[نهی]] از [[قیام]] مسلحانه وارد شده بود رد میکند. | *نیز روایاتی که درباره سنگینی [[مسئولیت]] [[مسلمانان]] [[راستین]] و [[ارزش]] آنان در [[دوران غیبت]] وارد شده است که [[روایات]] پیشین را که در [[نهی]] از [[قیام]] مسلحانه وارد شده بود رد میکند. | ||
*افزون بر آنچه گفته شد، تأیید برخی از قیامها- از جمله [[قیام]] [[زید]]، [[قیام]] [[حسین بن علی شهید فخ]] و [[قیام]] توابین- خود دلیلی بر [[تأویل]] روایات ناهی از [[قیام]] است<ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی{{ع}}، مقاله « حکومت اسلامی در عصر انتظار»، محمد صادق مزینانی، ص ۱۱۹- ۱۳۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۳۴۹ - ۳۵۴.</ref>. | *افزون بر آنچه گفته شد، تأیید برخی از قیامها- از جمله [[قیام]] [[زید]]، [[قیام]] [[حسین بن علی شهید فخ]] و [[قیام]] توابین- خود دلیلی بر [[تأویل]] روایات ناهی از [[قیام]] است<ref>ر. ک: جمعی از نویسندگان، چشم به راه مهدی{{ع}}، مقاله « حکومت اسلامی در عصر انتظار»، محمد صادق مزینانی، ص ۱۱۹- ۱۳۸</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص ۳۴۹ - ۳۵۴.</ref>. | ||
==قیامهای پیش از ظهور در فرهنگنامه آخرالزمان== | |||
*ما میدانیم [[قبل از ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}}، قیامهایی در [[سرزمینهای اسلامی]] به وقوع خواهد پیوست. برخی از این [[قیامها]] در [[روایات]] [[پیشگوئی]] شده است، و برخی نیز به طور مجمل به آنها اشاره شده است. از جمله قیامهایی که حتی قبل از به [[دنیا]] آمدن آن [[حضرت]] برپا شده است، میتوان [[قیام]] توابین و [[قیام]] [[زید بن علی]]{{ع}} و [[قیام]] [[شهید فخ]] را که به [[خونخواهی]] [[حضرت]] [[سیدالشهدا]] و مطالبه [[حقوق اهل بیت]]{{عم}} بوده نام برد. در دوران [[امامت]] [[سایر]] [[اهل بیت]]{{عم}} نیز مکرر قیامهای متعددی صورت میگرفته که تعدادی از آنها توسط [[بنیهاشم]] و تعدادی توسط غیر [[بنیهاشم]] بوده است. زمانی که از [[ائمه]]{{عم}} درباره این [[قیامها]] سؤال میشد، ایشان با تعابیر مختلفی آن را توصیف میفرمودند. مثلاً درباره [[قیام]] ابومسلم [[خراسانی]] که بر [[علیه ]][[بنیامیه]] [[قیام]] کرد و سلسله آنان را برانداخت، [[ائمه]] نظر مثبتی نداشتند و زمانی که [[نامه]] ابومسلم نزد [[امام صادق]]{{ع}} آمد و از [[امام]]{{ع}} تقاضای [[همراهی]] کرده بود، [[حضرت]] [[نامه]] او را جواب نداد و نامهرسان را نیز از محضر خود بیرون راند<ref>روضة کافی: ح ۴۱۲.</ref>. این واضح است، زیرا [[حکومت]] را کسی نمیتواند به [[ائمه هدی]]{{عم}} بدهد بلکه [[حکومت]]، حقی است که [[خدا]] برای آنان مقرر ساخته است و افرادی نظیر ابومسلم گویا به واسطه این [[قیام]] و دادن [[حکومت]] به [[ائمه]]{{عم}}، خود را در آن [[حکومت]] سهیم میدانستهاند، بنابراین [[حضرت]] با رد کردن [[دعوت]] او، فهماند که او [[نیت]] درستی ندارد. بعد از آن که [[حضرت]] ابومسلم را رد کرد، او هم به نزد [[بنی العباس]] رفت و [[حکومت]] را [[تسلیم]] ایشان کرد و با این کار درستی [[کلام]] [[امام صادق]]{{ع}} مشخص شد که او به دنبال [[قدرتطلبی]] است نه دنبال [[حقیقت]] و درستی. علاوه بر اینکه اینگونه افراد بدون اجازه [[امام]] [[حی]] و حاضر به اینگونه [[اعمال]] دست میزند و گویا خود را در مقابل [[امام]] [[صاحب نظر]] میدانستند! | |||
*نمونه دیگر [[زید بن علی بن الحسین]]{{ع}} است که [[امام صادق]]{{ع}} درباره ایشان به [[یاران]] خویش فرمود: [[قیام]] خود را با [[قیام]] [[زید بن علی]]{{ع}} مقایسه نکنید، زیرا [[زید]] مردی عالم و راستگو و درست [[کردار]] بود و [[مردم]] را به [[اطاعت]] از خود [[دعوت]] نمیکرد (و از [[قیام]] کردن، [[خیال]] [[حکومت]] برای خود در سر میپروراند) بلکه او [[یاران]] خود را [[دعوت]] به [[اطاعت]] از شخصی میکرد که از [[آل محمد]]{{عم}} باشد و مورد [[رضایت]] [[خدا]] باشد (یعنی [[امام]] [[معصوم]]{{ع}}) و اگر در [[قیام]] خویش پیروز میشد قطعاً به [[وعده]] خود وفا مینمود (و [[حکومت]] را [[تسلیم]] [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} میکرد) سپس فرمودند: ما شما را [[شاهد]] میگیریم که به [[قیام]] کسانی که برای [[دعوت]] [[مردم]] به سوی ما [[قیام]] میکند [[راضی]] نیستیم... <ref>روضة کافی: ح ۳۸۱.</ref>. | |||
*بنابراین در [[روایات]] ما [[شاهد]] احادیثی هستیم که ما را به شدت از [[قیام]] کردن بازداشتهاند و همواره ما را به خودداری توصیه نمودهاند. البته این [[احادیث]] در میان [[فقها]] محل بحثهای بسیار مفصلی بوده و هست. برخی از [[علما]] به این [[روایات]] عمل مینمایند و دستهای آن را حمل بر [[تقیه]] نموده یا به واسطه [[مخالفت]] مضمون این [[احادیث]] با دیگر مضامین [[دینی]] آن را مسکوت عنه گذاشته و به آن عمل نمیکنند<ref>ر.ک: تقیه.</ref>. مثلاً در مقدمه صحیفة [[مبارکه]] سجادیه [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[پیش از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} هیچ شخصی از ما [[اهل بیت]] برای دفع [[ظلم]] یا گرفتن [[حق]]، [[قیام]] نکرده و [[قیام]] نخواهد کرد مگر اینکه [[بلاها]] بنیان او را برکند و باعث بیشتر شدن [[ناراحتی]] ما و [[شیعیان]] ما شود. | |||
*[[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: به [[خدا]] [[سوگند]]! هیچ یک از ما [[اهل بیت]] پیش از [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}}، به پا نمیخیزد مگر اینکه همانند جوجهای میباشد که پیش از [[قوت]] گرفتن بالهایش از آشیانه پرواز کند، و بنابراین به دست بچهها افتاده که با او بازی خواهند کرد<ref>وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۳۶.</ref>. | |||
*امیرالمؤمنین علی{{ع}} خطبهای خواند و فرمود: ای [[مردم]]! پس از من آرام گیرید و از گروهی اندک و خاص که از میان [[خاندان رسول خدا]] هستند [[پیروی]] نکنید<ref>در روایت عبارت "شذاذ من آل محمد" آمده که به معنی گروهی اندک از میان جمعی است که خلاف عرف عمل میکنند و در عقیده و رفتار تکروی دارند و از نسبتی که به اهل بیت دارند سوء استفاده نموده و دنبال به دست آوردن اهدافی دست نایافتنی هستند و در این میان گروهی را نیز با خود گمراه میکنند.</ref>، زیرا آنان در کار خود به مقصودشان نخواهند رسید، چون به توصیه من عمل نکردند و [[پیمان]] مرا شکستند. فردی از [[فرزندان]] [[حسین]]{{ع}} بر سرکردگی أمیه در [[کوفه]] به پا میخیزد و [[بلا]] تمامی [[مردم]] را فرا خواهد گرفت. [[خداوند]] [[بهترین]] شخص از مخلوقات خود را [[مبتلا]] میسازد تا اینکه [[پاک]] و [[ناپاک]] از یکدیگر جدا شوند. در آن روز [[مردم]] از یکدیگر بیزاری میجویند و این [[بلا]] تا جایی بر آنها طولانی خواهد شد که مردی از [[خاندان رسول خدا]]{{صل}} آمده و آن [[بلا]] را برطرف میسازد. هر کس که از [[فرزندان]] من [[خروج]] کند و چون من [[رفتار]] نکند و به روش من عمل ننماید، من از او بیزار خواهم بود و [[قبل از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} هر کسی از [[خاندان]] من [[خروج]] نماید کشته خواهد شد... <ref>ملاحم، ص ۱۲۲.</ref>. | |||
*[[امام باقر]]{{ع}} در روایتی به [[ابوجارود]] فرمود: تو را توصیه میکنم که [[پرهیزکاری]] پیشه کنی و آرام در خانهات بنشینی و در فتنههای [[مردم]] شرکت نکنی و از کسانی که از میان [[خاندان]] [[رسول الله]] (بدون [[دوراندیشی]] و [[بینش]] [[سیاسی]] و [[دینی]] بر ضد [[بنی امیه]]) [[قیام]] میکنند دوری بجوی زیرا این گونه افراد نه درست عمل میکنند و نه به سوی [[حق]] [[هدایت]] میکنند. همانا [[بنی امیه]] چند سالی را [[حکومت]] نخواهند نمود و تا وقتی [[اجل]] آنان سر نیاید، کسی نمیتواند [[حکومت]] آنان را زایل کند. برای [[اهل حق]] (یعنی [[اهل بیت]] [[رسول خدا]]{{صل}}) هم سلطنتی خواهد بود و هرگاه زمان آن فرا رسد، [[خداوند]] آن را به شخصی از ما [[اهل بیت]] (یعنی [[حضرت مهدی]]{{ع}}) خواهد داد. هر کس در زمان برپایی آن [[سلطنت]] زنده باشد پس با [[دولت ما]] همراه خواهد بود و اگر زنده نباشد و آن [[حکومت حق]] را [[درک]] نماید، به خیر و [[مصلحت]] [[خداوند]] [[وفات]] یافته است. بدان هر گروهی که برای [[عزت]] [[دین]] و برطرف کردن ستمی [[قیام]] کند گرفتار [[بلا]] و [[مرگ]] شده، مگر آن دسته از ملائک که با [[رسول خدا]]{{صل}} در [[جنگ بدر]] شرکت نمودند، که نه مجروح شده، نه کشته میشوند و نه مدفون میگردند<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۹۴.</ref>. | |||
*در زمان [[اهل بیت]]{{عم}} برخی از [[فرزندان امام حسن]] مجتبی{{ع}} بر ضد [[حکومت]] [[بنی امیه]] و [[بنی العباس]] [[قیام]] میکردند. مقداری از این افراد علاوه بر [[مخالفت]] با غاصبین [[حقوق اهل بیت]]{{عم}} اعتراضهایی نیز به [[ائمه]]{{عم}} داشتند و گویا خود را از ایشان آگاهتر بر زمانه و شرایط دوران میدانستند. | |||
*به [[امام صادق]]{{ع}} خبر [[قیام]] "[[محمد بن عبدالله بن حسن]]" را دادند، [[حضرت]] در ضمن بیان [[حدیثی]] [[قیام]] او را تأیید ننمودند و فرمودند تا [[آسمان]] و [[زمین]] در [[آرامش]] هستند قیامی به وقوع نمیپیوندد. در ادامه این [[حدیث]] که از زبان [[مبارک]] [[امام رضا]]{{ع}} صادر شده است، [[حضرت]] به [[تفسیر]] بیان [[امام صادق]]{{ع}} میپردازند. از محتوای [[حدیث]] میتوان فهمید که [[محمد بن عبدالله بن حسن]] گویا با این [[قیام]] قصد برپایی [[قیام]] کلی جهانی را داشته است. [[حضرت]] در بیان فرمایش [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "تا [[آسمان]] و [[زمین]] ساکن هستند خروجی در کار نخواهد بود" بدین معنا نیست که هیچ قیامی رخ نخواهد داد، بلکه بدین معناست که تا وقتی [[ندای آسمانی]] و فرو رفتن [[لشکر سفیانی]] (که دو علامت از نشانهای حتمی [[ظهور]] است) اتفاق نیفتد [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نخواهد کرد. بنابراین (اگر دنبال شرکت در [[قیام جهانی]] [[منجی آخرالزمان]] هستی) در خانهات بنشین و ساکت باش تا زمانی که خبر [[خروج سفیانی]] و [[ندای آسمانی]] را بشنوی، آنگاه اگر چه پیاده هم بودی، به سوی ما بشتاب<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۸ و روضه کافی: ۴۵۳ و یأتی، ص ۳۳۷.</ref>. | |||
*در [[حدیثی]] [[امام سجاد]]{{ع}} فرمود: به زودی [[زمین]] از [[خون]] جوجهگانی از [[آل محمد]]{{صل}} رنگین خواهد شد زیرا پیش از وقت پرواز میکنند و چیزی را میطلبند که هنوز وقت آن فرا نرسیده است (یعنی [[قیام جهانی]])<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۹۹.</ref>.میبینید که در این [[روایات]] سخن [[حضرت]] در منع از [[قیام]]، صریح و [[قاطع]] است. اما آن دسته از علمایی که به اینگونه [[روایات]] عمل نمیکنند بر آنند که اگر [[حدیثی]] با [[قرآن]] و [[سایر]] [[احکام]] [[مسلم]] [[اسلامی]] موافق نبود باید کنار گذاشته شود و [[علم]] آن را به [[اهل بیت]]{{عم}} واگذار کنیم و آن [[حدیث]] جزو [[احادیث متشابه]] خواهد بود. البته این بحث بسیار دقیق و مفصل میباشد که این مجال جای پرداختن به آن نیست و برای اطلاع بیشتر میتوان به کتابهایی که در این باره خصوصاً نوشته شده [[رجوع]] نمود<ref>ر.ک: پرچم.</ref>. | |||
*[[امام باقر]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: میبینم روزی را که گروهی از شرقِ دور از شهری به نام شیلا [[قیام]] میکنند و [[حق]] خویش را از چینیها طلب میکنند، ولی چینیها از آن امتناع میکنند. دوباره آن گروه [[حق]] خود را میطلبند اما چینیها باز هم امتناع میورزند. سپس آن گروه [[شمشیر]] از نیام میکشند و زمانی که چینیها این را میبینند قبول میکنند که آنچه را مطالبه نمودهاند، بدهند اما آن گروه قبول نکرده و بسیاری از چینیها را خواهند کشت و پس از آن به سوی سرزمین ترک (شاید منظور ترکمنها باشد) و [[هند]] میروند و آنجا را به [[تصرف]] درآورده و سپس به سوی [[خراسان]] روان میشوند. [[مردم]] [[خراسان]] در مقابل ایشان [[ایستادگی]] میکنند و آنان با [[زور]] بر آنها [[غلبه]] خواهند کرد و [[خراسان]] را به [[تصرف]] خود درمیآورند و در پایان میخواهند که [[سلطنت]] خود را به [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[تسلیم]] کنند<ref>یأتی، ص ۱۸۴ و الزام الناصب، ج ۲، ص ۱۶۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۵۰۹.</ref>. | |||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
خط ۳۶: | خط ۴۷: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']] | * [[پرونده:134491.jpg|22px]] [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|'''فرهنگنامه مهدویت''']] | ||
* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']] | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
خط ۴۲: | خط ۵۴: | ||
{{امام مهدی}} | {{امام مهدی}} | ||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده:قیامهای پیش از ظهور]] | [[رده:قیامهای پیش از ظهور]] | ||
[[رده:اتمام لینک داخلی]] | [[رده:اتمام لینک داخلی]] |