پرش به محتوا

شرایط ظهور به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۶: خط ۷۶:
::::#'''[[یاران]]:''' با نگاهی به [[تاریخ]]، به خوبی می‌توان نقش و [[جایگاه]] [[یاوران]] را در حرکت‌ها و خیزش‌ها دریافت. مگر داستان [[صلح]] [[امام حسن]] {{ع}} را می‌توان فراموش کرد که چگونه حضرت را رها کردند و در نهایت ایشان مجبور به قبول و امضای [[صلح]] [[نامه]] شد؟ همان طور که عدم همراهی با [[امام زمان]] {{ع}} غیبت‌ساز است، همراهی و یاوری ظهورآفرین است پس بیاییم با ولی [[نعمت]] خود [[پیمان]] [[وفاداری]] ببندیم و صفوفی به هم پیوسته از [[یاوران]] [[راستین]] فراهم آوریم تا ظهورش را [[درک]] کنیم!
::::#'''[[یاران]]:''' با نگاهی به [[تاریخ]]، به خوبی می‌توان نقش و [[جایگاه]] [[یاوران]] را در حرکت‌ها و خیزش‌ها دریافت. مگر داستان [[صلح]] [[امام حسن]] {{ع}} را می‌توان فراموش کرد که چگونه حضرت را رها کردند و در نهایت ایشان مجبور به قبول و امضای [[صلح]] [[نامه]] شد؟ همان طور که عدم همراهی با [[امام زمان]] {{ع}} غیبت‌ساز است، همراهی و یاوری ظهورآفرین است پس بیاییم با ولی [[نعمت]] خود [[پیمان]] [[وفاداری]] ببندیم و صفوفی به هم پیوسته از [[یاوران]] [[راستین]] فراهم آوریم تا ظهورش را [[درک]] کنیم!
::::#'''[[آمادگی عمومی]]:''' یکی از شرایط مهم هر [[انقلاب]] و قیامی، همراهی و پذیرش مردمی است؛ یعنی اگر [[بهترین]] طرح و برنامه در [[اختیار]]، [[بهترین]] [[رهبر]] با یارانی منتخب و از [[جان]] گذشته قرار گیرد ولی [[مردم]] آن را نپذیرند، قطعاً به انجام نخواهد رسید. اگر [[حکومت اسلامی]] در [[مدینه]] پایه‌گذاری شد بدان جهت بود که [[مردم]] یثرب خواستند و روزها مقدم مبارک [[پیامبر خاتم|پیامبر]] را [[انتظار]] کشیدند. :بشیر می‌گوید به [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم: [[مردم]] می‌گویند: "وقتی [[حضرت مهدی]] {{ع}}  [[قیام]] کند کارها خود به خود برای او درست می‌شود." حضرت فرمود: "هرگز چنین نیست قسم به کسی که جانم به دست اوست! اگر بنا بود کارها خود به خود درست شود برای [[رسول خدا]] چنین می‌شد."<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۵، ج ۲، ۳۹۹.</ref>»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۰۱-۱۰۹.</ref>.
::::#'''[[آمادگی عمومی]]:''' یکی از شرایط مهم هر [[انقلاب]] و قیامی، همراهی و پذیرش مردمی است؛ یعنی اگر [[بهترین]] طرح و برنامه در [[اختیار]]، [[بهترین]] [[رهبر]] با یارانی منتخب و از [[جان]] گذشته قرار گیرد ولی [[مردم]] آن را نپذیرند، قطعاً به انجام نخواهد رسید. اگر [[حکومت اسلامی]] در [[مدینه]] پایه‌گذاری شد بدان جهت بود که [[مردم]] یثرب خواستند و روزها مقدم مبارک [[پیامبر خاتم|پیامبر]] را [[انتظار]] کشیدند. :بشیر می‌گوید به [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم: [[مردم]] می‌گویند: "وقتی [[حضرت مهدی]] {{ع}}  [[قیام]] کند کارها خود به خود برای او درست می‌شود." حضرت فرمود: "هرگز چنین نیست قسم به کسی که جانم به دست اوست! اگر بنا بود کارها خود به خود درست شود برای [[رسول خدا]] چنین می‌شد."<ref>غیبت نعمانی، باب ۱۵، ج ۲، ۳۹۹.</ref>»<ref>[[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۰۱-۱۰۹.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}  
{{پایان جمع شدن}}
 
{{جمع شدن|۴. حجت الاسلام و المسلمین سید محمد رضی آصف آگاه؛}}
[[پرونده:1368302.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید محمد رضی آصف آگاه]]]]
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر'''[[سید محمد رضی آصف آگاه]]''' و همکاران، در مقاله ''«[[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«تعریف [[شرایط ظهور]] از دو منظر قابل بررسی است. یکی از حیث کارکرد یا به عبارت دیگر، کیفیت رابطه آن با واقعه که از قبیل "علیت" است؛ و دیگری از حیث تقدم و تأخر آن از واقعه. غالب تعریف‌ها، به ویژگی علیت که در واقع فارق اساسی شرط و علامت است، اشاره کرده‌اند؛ برخی از تعریف‌ها:
:::::#[[سید محمد صدر]] در بیان فرق بین شرط و علامت، شرط را این‌گونه تعریف می‌کند: وابستگی [[ظهور]] به شرایط، یک نحوه وابستگی واقعی است؛ لکن وابستگی به [[نشانه‌ها]]، وابستگی از جهت [[کشف]] و اعلام است، نه به عنوان یک امر واقعی و ارتباط حقیقی. تفاوت عمده بین این دو مفهوم، همین است؛ زیرا معنای شرط در [[فلسفه]]، آن است که رابطه آن با مشروط، رابطه علت و معلول باشد، به طوری که مشروط بدون وجود شرط، هیچ‌گاه موجود نشود<ref>صدر، سید محمد، تاریخ غیبت کبری، ۴۹۰.</ref>. بنابراین از منظر ایشان، [[شرایط ظهور]] آن چیزی است که موجب تحقق [[ظهور]] می‌شود، به گونه‌ای که با وجود آن، تحقق [[ظهور]]، لاجرم باشد. به عبارت دیگر، رابطه بین شرایط و [[ظهور]]، رابطه‌ای علّی معلولی است، نه رابطه کاشف و مکشوف که صرفاً پرده از آن بردارد.
:::::#شرایط به معنای سبب‌ها و زمینه‌ها، به اموری گفته می‌شود که تحقق مطلوب و مشروط، به وجود آنها بستگی دارد و بدون تحقق اینها، مشروط به وجود نمی‌آید؛ یعنی یک نوع رابطه علّی و معلولی میان آنها برقرار است... براین اساس، مراد از [[شرایط ظهور]]، آن دسته از اموری هستند که تحقق [[ظهور]] وابسته به وجود آنهاست و تا آنها محقق نشوند، [[ظهور]] نیز واقع نخواهد شد<ref>یوسفیان، مهدی، شرایط ظهور، ۱۲-۱۳.</ref>.
:::::#[[شرایط ظهور]] همان [[علائم حتمی]] ظهورند. [[صاحب]] این نظر می‌گوید: {{عربی|"فهناک مجموعة من الأحادیث وصفت بعضا من الأحداث بأنها حتمیة الوقوع... وهی لهذا تسمی بالشرایط لانها یجب ان تحصل قبل الظهور..."}}<ref>صغیر، جلال الدین علی، علامات الظهور، ج ۱، ۲۸.</ref>.
::::::تعریف [[برگزیده]]: [[شرایط ظهور]] اموری است که تحقق [[ظهور]] وابسته به آنهاست؛ کیفیت رابطه آنها با [[ظهور]]، علّی معلولی است و [[عقل]] بدون بیان [[شرع]] می‌تواند دخالت این امور در تحقق [[ظهور]] را [[کشف]] کند»<ref>[[سید محمد رضی آصف آگاه|آصف آگاه؛سید محمد رضی]]، [[مجتبی خانی|خانی؛مجتبی]]، [[سید محمد جواد سید نظری|سید نظری؛ سید محمد جواد]]، [[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]، ص 160-161.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}


==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
۱۱۲٬۳۴۹

ویرایش