اسرار: تفاوت میان نسخه‌ها

#کارهای ناروای خود را از [[مردم]] [[پنهان]] می‌دارند، و لی نمی‌توانند از [[خدا]] [[پنهان]] دارند، و چون شبانگاه به چاره‌اندیشی می‌پردازند و سخنانی می‌گویند که [[پیامبر]] بدان [[خشنود]] نیست، و خبرش را به [[پیامبر]] می‌دهد {{متن قرآن|يَسْتَخْفُونَ مِنَ النَّاسِ وَلَا يَسْتَخْفُونَ مِنَ اللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمْ إِذْ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرْضَى مِنَ الْقَوْلِ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطًا}}<ref>«(کارهای خود را) از مردم پوشیده می‌دارند و از خداوند پوشیده نمی‌توانند داشت در حالی که او هنگامی که آنان شب را با گفتاری ناخوشایند وی می‌گذرانند با آنان است و خداوند به آنچه انجام می‌دهند نیک داناست» سوره نساء، آیه ۱۰۸.</ref>. ۳ - نمونه دیگر از [[آگاه]] شدن به اسرار از [[طریق وحی]] جایی است که [[منافقان]] به ظاهر می‌گویند: ما فرمانبرداریم، {{متن قرآن|وَيَقُولُونَ طَاعَةٌ}}<ref>«و می‌گویند: فرمان می‌بریم اما چون از نزد تو بیرون می‌روند برخی از ایشان به هنگام شب جز آنچه تو می‌گویی می‌اندیشند؛ و خداوند آنچه شبانه اندیشه کنند نوشته می‌دارد؛ پس، از آنان دوری گزین و بر خداوند توکل کن و خداوند (تو را) کارساز، بس» سوره نساء، آیه ۸۱.</ref> ولی چون از نزد [[پیامبر]] بیرون می‌روند، جمعی از آنان شبانه، جز آنچه حضرتش می‌گوید [[تدبیر]] می‌کنند. {{متن قرآن|فَإِذَا بَرَزُوا مِنْ عِنْدِكَ بَيَّتَ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ غَيْرَ الَّذِي تَقُولُ}}<ref>«و می‌گویند: فرمان می‌بریم اما چون از نزد تو بیرون می‌روند برخی از ایشان به هنگام شب جز آنچه تو می‌گویی می‌اندیشند؛ و خداوند آنچه شبانه اندیشه کنند نوشته می‌دارد؛ پس، از آنان دوری گزین و بر خداوند توکل کن و خداوند (تو را) کارساز، بس» سوره نساء، آیه ۸۱.</ref> و [[خدا]] آنچه را که شبانه در سر می‌پرورند، خبر می‌دهد و جزو [[اعمال]] آنان می‌نگارد. و [[خدا]] به [[پیامبر]] تسلی می‌دهد که نگران این سخنان و توطئه‌ها نباشد و بر [[خدا]] [[توکل]] کند، که [[خدا]] بس کارساز است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۱۱۱-۱۱۶.</ref>.