|
|
| خط ۳۶: |
خط ۳۶: |
| *بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی - همچون افسردگی و [[ضعف]] اعصاب -، در شمار نتائج همین [[رذیلت]] است. از این‌روست که اساتید [[اخلاق]]، همواره درپی برحذر داشتن سالکان از آن و نیز معالجه آن در [[نفوس]] مبتلایان به آن بوده‌اند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۶.</ref>. | | *بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی - همچون افسردگی و [[ضعف]] اعصاب -، در شمار نتائج همین [[رذیلت]] است. از این‌روست که اساتید [[اخلاق]]، همواره درپی برحذر داشتن سالکان از آن و نیز معالجه آن در [[نفوس]] مبتلایان به آن بوده‌اند<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۶.</ref>. |
| ===[[وسوسه|وسوسه و تردیدهای ذهنی]]=== | | ===[[وسوسه|وسوسه و تردیدهای ذهنی]]=== |
| *[[وسوسه]] نیز، در شمار صفاتی است که با [[یقین]] ناسازگار است. این کلمه از نظر لغوی، بمعنی همهمه و صداهای آرام پی‌درپی، آمده است؛ و مراد از آن در [[علم]] [[اخلاق]]، اندیشه‌هائی است که با تردید افکنی‌های [[شیاطین]] جنی و انسی، در [[قلب]] [[انسان]] حاصل می‌شود. این صفت ناشایست، بسیاری از [[مردمان]] را از تحصیل کمال بازداشته [[خسران]] ابدی را برای آنان به همراه خواهد آورد. از این‌روست که در مقابل آن:
| |
| #نخست می‌باید به [[حضرت]] [[حق]] [[پناه]] برد: {{متن قرآن|وَقُل رَّبِّ أَعُوذُ بِكَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّيَاطِينِ وَأَعُوذُ بِكَ رَبِّ أَن يَحْضُرُونِ}}<ref> و بگو: پروردگارا! از وسوسه‌های شیطان‌ها به تو پناه می‌آورم و به تو پناه می‌آورم، ای پروردگار من، اگر نزد من حاضر آیند؛ سوره مؤمنون، آیه: ۹۷-۹۸.</ref>.
| |
| #و زان پس با دوری گزینی از محرّمات و انجام مستحبّات، راه [[قلب]] را بر آن مسدود نمود: [[قرآن کریم]] در [[آیات]] بسیاری به این مهم اشاره نموده است، در آن شمار است: {{متن قرآن|إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ * إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ}}<ref>«که او را بر آنان که ایمان دارند و بر پروردگارشان توکّل می‌کنند چیرگی نیست * چیرگی او تنها بر کسانی است که دوستش می‌دارند و بر کسانی که به او شرک می‌ورزند» سوره نحل، آیه ۹۹-۱۰۰.</ref>. این [[آیات]]، به خوبی نشان از آن دارد که [[حضرت]] [[حق]]، [[تقواپیشگان]] را از دسترس [[شیطان]] بدور داشته او را در [[حریم]] آنان راه نمی‌دهد<ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۶-۲۹۷.</ref>.
| |
| *آری! روی‌گردانی از [[حضرت]] [[حق]] و ذکر او، [[انسان]] را به همنشیان ناپسندی همچون ناپسندی همچون [[شیاطین]] جنّی و انسی، [[مبتلا]] می‌‌سازد. [[وحی الهی]] در این زمینه سخت روشن است: {{متن قرآن|وَمَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمَنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ * وَإِنَّهُمْ لَيَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَيَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ}}<ref>«و برای آنانکه از یاد (خداوند) بخشنده دل بگردانند شیطانی می‌گماریم که همنشین آنها خواهد بود * و آن (شیطان) ها آنها را از راه (راست) باز می‌دارند و آنها خواهند پنداشت که رهیاب شده‌اند» سوره زخرف، آیه ۳۶-۳۷.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۱ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۱، ص ۲۹۷.</ref>.
| |
|
| |
|
| ==منابع== | | ==منابع== |
