تحلیل دیدگاه علامه طباطبایی درباره غیب و شهود (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسنده در ابتدای چکیده مقاله می‌نویسد: « غیب و شهود در آموزه‌های دینی شامل معنای خاصی می‌باشد كه كانون توجه علامه طباطبایی بوده است. این مقاله تلاش دارد به روش تحلیلی ـ توصیفی با مراجعه به تفسیر المیزان، دیدگاه وی درباره مسائلی همچون غیب و شهود، مصادیق و نسبی بودن آن را استخراج كند».

* وی در ادامه می‌نویسد: «از یافته‌های این پژوهش آن است كه علامه، «غیب» را حقیقتی نامحسوس و فرامادی می‌داند كه وحی آسمانی به صراحت آن را تأیید كرده، درباره آن سخن گفته و آدمیان را به ایمان به آن فراخوانده است. انسان‌ها گرچه بر حسب فطرت الهی خود از وجود غیب آگاهی داشته و بدان مؤمن می‌باشند، اما شناخت تفصیلی غیب و موجودات و جهان‌های نامحسوسی كه متعلق به غیب می‌باشند، جز از راه وحی آسمانی امكان‌پذیر نمی‌باشد و اما شهادت، آن امری است كه مشهود و حاضر نزد مُدرِك است. همچنین شهادت دائرمدار احاطه به شیء، توسط حس یا خیال یا عقل یا احاطه وجودی است.».<ref name=p1>[http://www.magiran.com/magtoc.asp?mgid=1184&number=216&appendix=0 بانک اطلاعات نشریات کشور]</ref>