پرش به محتوا

روحیه پرسشگری: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۲۰
جز
جایگزینی متن - 'ارایه' به 'ارائه'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ارایه' به 'ارائه')
خط ۲۶: خط ۲۶:
#[[حضرت فاطمه]] به پرسش [[زنان]] به تفصیل پاسخ می‌دادند. در یکی از این جلسات وقتی پرسش‌گر می‌بیند آن بزرگوار به خاطر طولانی شدن سؤال و پاسخ خسته شدند، آن [[حضرت]] با خوش‌رویی او را ترغیب به ادامه پرسش می‌کنند و می‌فرمایند: «ثوابی که به پاسخ‌گو داده می‌شود، آن اندازه زیاد است که مروارید و گوهرهای آن میان [[زمین]] و [[آسمان]] را پر می‌کند»<ref>آدرس؟؟؟</ref>.<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی؛ مقاله، اصل پرسشگری، پرسش گری در اسلام چه جایگاهی دارد؟</ref>
#[[حضرت فاطمه]] به پرسش [[زنان]] به تفصیل پاسخ می‌دادند. در یکی از این جلسات وقتی پرسش‌گر می‌بیند آن بزرگوار به خاطر طولانی شدن سؤال و پاسخ خسته شدند، آن [[حضرت]] با خوش‌رویی او را ترغیب به ادامه پرسش می‌کنند و می‌فرمایند: «ثوابی که به پاسخ‌گو داده می‌شود، آن اندازه زیاد است که مروارید و گوهرهای آن میان [[زمین]] و [[آسمان]] را پر می‌کند»<ref>آدرس؟؟؟</ref>.<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی؛ مقاله، اصل پرسشگری، پرسش گری در اسلام چه جایگاهی دارد؟</ref>
*ج) پرسش و سوال عنصری غیر از [[شبهه]] است؛ پرسش در [[حقیقت]] جستجوی [[بشر]] برای [[شناخت]] است و پرسشگر می‌‌کوشد تا موضوع و مطلبی را بشناسد و آن را [[درک]] کند. در حالی که [[هدف]] از ایجاد [[شبهه]]، ایجاد تردید و [[شک]] در [[دل]] مخاطب است. از سوی دیگر در [[شبهه]]، [[باطل]] به طور عمدی و خواسته حضور دارد و شبهه‌گر با آمیختن [[حق]] و [[باطل]] می‌‌کوشد [[کلام]] [[باطل]] خود را با رنگ و لعابی از [[حق]] به دیگران منتقل کند، چنانکه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «از آن رو [[شبهه]] را [[شبهه]] نامیده‌اند که به [[حق]] شبیه و همانند است».<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی.</ref>
*ج) پرسش و سوال عنصری غیر از [[شبهه]] است؛ پرسش در [[حقیقت]] جستجوی [[بشر]] برای [[شناخت]] است و پرسشگر می‌‌کوشد تا موضوع و مطلبی را بشناسد و آن را [[درک]] کند. در حالی که [[هدف]] از ایجاد [[شبهه]]، ایجاد تردید و [[شک]] در [[دل]] مخاطب است. از سوی دیگر در [[شبهه]]، [[باطل]] به طور عمدی و خواسته حضور دارد و شبهه‌گر با آمیختن [[حق]] و [[باطل]] می‌‌کوشد [[کلام]] [[باطل]] خود را با رنگ و لعابی از [[حق]] به دیگران منتقل کند، چنانکه [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمودند: «از آن رو [[شبهه]] را [[شبهه]] نامیده‌اند که به [[حق]] شبیه و همانند است».<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی.</ref>
*د) پرسش به معرفتی و غیر معرفتی شناخته می‌‌شود پرسش و شبهۀ معرفتی، برخاسته از [[نیاز]] مخاطب به [[فهم]] است و باید باتوجه به این انگیزه پاسخ‌های تبیینی و تحلیلی همراه با [[برهان]] و [[استدلال]]، ارایه شود؛ در حالی که پرسش‌های غیرمعرفتی آن دسته از پرسش‌هایی هستند که خاستگاه آن امر دیگری است که به طور صریح در پرسش خود را نشان نمی‌دهد. مثل پرسیدن هنگام یک رخداد غمناک مانند پرسش‌هایی که پس از [[زلزله‌ها]] بیان می‌‌شود و بیشتر به مسئلۀ [[عدالت]] [[خداوند]] و مانند آن باز می‌‌گردد. در حالی که این پرسش بر اثر این اتفاق هولناک حادث شده و جنبه معرفتی ندارد<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی.</ref>.
*د) پرسش به معرفتی و غیر معرفتی شناخته می‌‌شود پرسش و شبهۀ معرفتی، برخاسته از [[نیاز]] مخاطب به [[فهم]] است و باید باتوجه به این انگیزه پاسخ‌های تبیینی و تحلیلی همراه با [[برهان]] و [[استدلال]]، ارائه شود؛ در حالی که پرسش‌های غیرمعرفتی آن دسته از پرسش‌هایی هستند که خاستگاه آن امر دیگری است که به طور صریح در پرسش خود را نشان نمی‌دهد. مثل پرسیدن هنگام یک رخداد غمناک مانند پرسش‌هایی که پس از [[زلزله‌ها]] بیان می‌‌شود و بیشتر به مسئلۀ [[عدالت]] [[خداوند]] و مانند آن باز می‌‌گردد. در حالی که این پرسش بر اثر این اتفاق هولناک حادث شده و جنبه معرفتی ندارد<ref>ر.ک. پوریا، علی، منطق قرآن و اهل بیت{{ع}} در پاسخ گویی.</ref>.
*مطلب آخر اینکه یک پرسشگر باید بداند سوالات بی جواب وی نباید روحیۀ پرسشگری او را دچار آسیب کند؛ چراکه سئوالات بی‏جواب و نگرانی‏‌های ایجاد شده، جزیی از [[سرشت]] [[آدمی]] است و بی‏شک یکی از [[خواص]] حیات [[آدمی]] این است که احتیاج به دانستن، بر احتیاج به اخباری بدون سوال جواب [[غلبه]] دارد. [[انسان]] فطرتاً [[صاحب]] ذهنی جست و جوگر و ناآرام است که دائما با سوال‌های تازه روبروست و چون سؤال در ذهنش آمد، تا جواب را نگیرد آرام نخواهد گرفت، اما همین که پاسخ سؤالی را یافت، همین پاسخ دریچه‌ای می‏‌شود به جهانی تازه که سرشار از سؤال‏‌های تازه است و این جریان، پایانی ندارد<ref>مقاله، اصل پرسشگری.</ref>.
*مطلب آخر اینکه یک پرسشگر باید بداند سوالات بی جواب وی نباید روحیۀ پرسشگری او را دچار آسیب کند؛ چراکه سئوالات بی‏جواب و نگرانی‏‌های ایجاد شده، جزیی از [[سرشت]] [[آدمی]] است و بی‏شک یکی از [[خواص]] حیات [[آدمی]] این است که احتیاج به دانستن، بر احتیاج به اخباری بدون سوال جواب [[غلبه]] دارد. [[انسان]] فطرتاً [[صاحب]] ذهنی جست و جوگر و ناآرام است که دائما با سوال‌های تازه روبروست و چون سؤال در ذهنش آمد، تا جواب را نگیرد آرام نخواهد گرفت، اما همین که پاسخ سؤالی را یافت، همین پاسخ دریچه‌ای می‏‌شود به جهانی تازه که سرشار از سؤال‏‌های تازه است و این جریان، پایانی ندارد<ref>مقاله، اصل پرسشگری.</ref>.


۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش