قرقیسیا: تفاوت میان نسخه‌ها

*منطقه قرقیسیا، که در برخی نسخه‌ها "قریه سبا" ضبط شده و "معرب" گرگ سیاه، است،<ref>ر.ک. [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰.</ref> [[شهر]] کوچکی است که در مورد [[موقعیت]] جغرافیایی آن دو دیدگاه وجود دارد:

#منطقه‌ایی است در شمال غربی [[عراق]] و در کنار رود [[فرات]]،<ref>ر.ک. [[نجم‌الدین طبسی|طبسی، نجم‌الدین]]، [[تا ظهور ج۱ (کتاب)|تا ظهور ج۱]]، ص ۱۱۳ ـ ۱۱۵.</ref> البته برخی دیگر آن را منطقه‌ایی در شمال [[سوریه]] می‌‌دانند<ref>ر.ک. [[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۴۵۴؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰.</ref> در میان نهر [[فرات]]<ref>مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، مهدی موعود، ج ۱۳، ص ۹۸۳؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰.</ref> و سرچشمه نهری به نام خابور<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶؛ [[سید نذیر حسنی|حسنی، سید نذیر]]، [[مصلح کل (کتاب)|مصلح کل]]، ص ۱۹۸.</ref> که به رود [[فرات]] می‌ریزد.<ref>ر.ک. [[سید نذیر حسنی|حسنی، سید نذیر]]، [[مصلح کل (کتاب)|مصلح کل]]، ص ۱۹۸.</ref> طبق این احتمال قرقیسیا حدود ۱۰۰ کیلومتر با مرزهای [[عراق]] و ۲۰۰ کیلومتر با مرزهای [[ترکیه]] فاصله دارد و در نزدیکی‌های [[شهر]] "دیرالزور" است<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶.</ref>.

*این شهر در سال ۱۹ هجری به دست [[مسلمانان]] [[فتح]] و "قرقیسیا" نامیده شد. این [[شهر]] مرکز تجارتی بوده و آوازه جهانی داشت<ref>قاموس الاعلام ترکی، ج ۵، ص ۳۶۱۵؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۹۳۴</ref><ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱</ref> نام "قرقیسیا" تنها اسم محلی است که برخی از [[علائم ظهور]] در آن اتفاق می‌افتد.<ref>ر.ک. [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰</ref>

*چنانکه از [[روایات]] استفاده می‌شود [[قبل از ظهور]] و در آخرین ماه [[شوال]] [[قبل از ظهور]]<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۳۸.</ref> نبردی در قرقیسیا به وقوع می‌پیوندد،<ref>ر.ک. [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref> بر سر گنجی از طلا، نقره یا مانند آنها (مانند نفت) که در [[ناحیه]] [[فرات]] و یا نزدیک مجرای رود [[فرات]] [[کشف]] شده است.<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶؛ [[سید نذیر حسنی|حسنی، سید نذیر]]، [[مصلح کل (کتاب)|مصلح کل]]، ص ۱۹۸</ref> [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند:<ref>السفیانی، ص ۳۱؛ نسخه خطی ابن حماد، ص ۹۲</ref> «[[فرات]]، از کوهی از طلا و نقره پرده بر می‌دارد. پس بر سر آن [[جنگ]] می‌شود، به ‌طوری که از هر نه نفر، هفت نفر کشته می‌شود. پس هرگاه آنرا [[درک]] کردید، به آن نزدیک نشوید.»<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref> به دنبال این [[جنگ]]، [[خونریزی]] و [[کشتار]] شدیدی پیش می‌آید که قبل از به پایان رسیدن آن در مدت کوتاهی صد هزار نفر (و بنا بر روایتی چهار صد هزار نفر)<ref>یوم الخلاص، ص ۶۹۸</ref> کشته می‌شوند. ممکن است این مطلب اشاره‌ای به استفاده از سلاح‌های [[کشتار]] جمعی (اتمی، هسته‌ای، بمب‌های شیمیایی و میکروبی و الکترونی کشنده) که بر حیوانات و گیاهان خوراکی هم اثر می‌گذارند، باشد. این جریان یکی از میدان‌های [[جنگ]] جهانی بی‌ مانند [[آخر الزمان]] است که قبل و بعد از آن مانند نداشته و نخواهد داشت و طی آن [[هم‌پیمانان]] [[سفیانی]] پیروز می‌گردند.<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹</ref> [[اقوام]] مختلفی در [[جنگ]] قرقیسیا، شرکت دارند، مانند: [[ترک‌ها]]؛<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱</ref> [[رومیان]]؛<ref>ر.ک. [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶؛ [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref> [[لشکر سفیانی]]<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱</ref> و ... .<ref>ر.ک. [[سید مجتبی السادة|السادة، سید مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷ـ ۱۲۹</ref>

*[[جنگ]] قرقیسیا، حادثه‌ای خارج از روال طبیعی<ref>ر.ک. [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref> و میان دو واقعۀ مهم صورت می‌گیرد، [[خروج سفیانی]] و [[ظهور]] [[امام مهدی]] {{ع}}.<ref>نشریه موعود، ش ۳۱، ص ۵۱ ـ ۵۲</ref> [[سفیانی]] بعد از این [[جنگ]]، وارد [[عراق]] می‌شود در حالی که بخشی از نیروهای خود را از دست داده است، نیروهای اصلی و [[دشمنان]] [[سفیانی]] و هواداران و [[یاوران]] [[حضرت مهدی]] ، یمنی‌ها و [[ایرانیان]] هستند که در [[نبرد]] قرقیسیا دخالت نمی‌کنند چرا که آن [[جنگ]] میان [[دشمنان]] آنها برقرار است.<ref>ر.ک. [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref>

*برخی از [[روایات]] به این واقعه اشاره کرده‌اند، مانند: [[امام باقر]] {{ع}}:<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۷؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص ۲۸۰: «... فَيَلْتَقِي السُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ وَ يَقْتُلُهُ السُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ مَعَهُ وَ يَقْتُلُ الْأَصْهَبَ ثُمَّ لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاقِ وَ يَمُرُّ جَيْشُهُ بِقِرْقِيسَا فَيَقْتَتِلُونَ بِهَا فَيَقْتُلُ مِنَ الْجَبَّارِينَ مِائَةَ أَلْفٍ وَ يَبْعَثُ‏ السُّفْيَانِيُّ جَيْشاً إِلَى الْكُوفَةِ وَ عِدَّتُهُمْ سَبْعُونَ أَلْفاً ...»</ref> «[[سفیانی]] با [[ابقع]] روبرو می‌شود و با یک دیگر [[کارزار]] می‌کنند، [[سفیانی]] او و همراهانش و أصهب را به [[قتل]] می‌رساند. آنگاه هیچ تصمیمی جز حمله به [[عراق]] ندارد [[سپاه]] خود را به قرقیسیا رسانده و در آنجا وارد [[نبرد]] می‌شود، در این درگیری صد هزار [[ستمگر]] کشته می‌شود ... و [[سفیانی]] لشکری به تعداد هفتاد هزار نفر را به سوی [[کوفه]] گسیل می‌دارد.»<ref>ر.ک. [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶؛ [[سید نذیر حسنی|حسنی، سید نذیر]]، [[مصلح کل (کتاب)|مصلح کل]]، ص ۱۹۸</ref> و ... .<ref>ر.ک. [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۵۶۱؛ [[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰؛ [[علی کورانی|کورانی، علی]]، [[عصر ظهور (کتاب)|عصر ظهور]]، ص ۱۲۶</ref>