پرش به محتوا

احساس اعتماد به نفس: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده:اتمام لینک داخلی' به '')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{مهدویت}}
{{مهدویت}}
==مقدمه==
==مقدمه==
*[[اعتماد به نفس]] و [[خودشکوفایی]] تا حد زیادی‌ متوقف بر [[شناخت]] جنبه‌های مثبت شخصیتی و [[آگاهی]] از استعدادها و توانایی‌ها و قابلیت‌هاست. عدم [[اعتماد به نفس]] غالب افراد، بر اثر فقدان امکانات نیست، بلکه به [[دلیل]] عدم شناسایی خویشتن است. مکاتب [[روان‌شناسی]] با دیدگاهی کاملاً محدود به بررسی و مطالعه [[حقیقت انسان]] می‌‌پردازند و از آن اعتلایی که [[آدمی]] می‌‌تواند بدان دست یابد، غافل هستند و استعداد انسانی را نادیده می‌‌انگارند و با مطالعه جزئی‌نگر محدود بر [[انسان]]، به یافته‌ای ناچیز، کم‌بها و سطحی درباره او دست می‌‌یابند و چه بسا در [[شناخت]] وی دچار [[انحراف]] می‌‌شوند؛ چرا که نهایت [[همت]] آنها این است که به دید یک ماشین یا [[بیمار]]، [[ناتوان]] و درمانده به [[انسان]] بنگرند و از این دریچه درصدد [[شناخت]] او باشند<ref>دوان شولتس، روان‌شناسی کمال، ص۶-۸.</ref>»<ref>[[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۸۰-۸۱.</ref>.
==[[سلامت روان]]، [[خودباوری]] و [[اعتماد به نفس]]==
*[[سلامت روان]] و بهزیستی به دنبال خصیصه‌هایی مانند: [[هدفمندی]]، [[تعاون]] و [[همکاری]] و خود را تعالی دادن حاصل می‌‌شود. از سوی دیگر ممکن است موانع و مشکلاتی [[انسان]] را از رسیدن به این [[سلامت]] باز دارد و راه را برای رسیدن به موفقیت ببندد. یکی از راه‌های مهم فائق آمدن بر این مشکلات خود باوری است<ref>ر.ک. [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.
*[[خودباوری]]، اصطلاحی است که امروزه در جامعه‌شناسی، [[روان‌شناسی]] و [[علوم]] [[تربیتی]] به کار می‏رود و منظور از آن، حالتی روانی است که از احساس ارزش‌مندی در [[نفس]] [[انسان]] پدید می‏‌آید و او را آماده می‏سازد تا از راه بهره‏گیری از لیاقت‏ها و توان‌مندی‏هایش، به وظایفش عمل کند و در این راه، از مشکلات و موانع هراسی به [[دل]] راه ندهد. از این حالت روحی در [[فرهنگ اسلامی]] با تعبیرهایی چون: [[علو همت]]، مناعت طبع، [[اعتماد به نفس]]، [[عزت نفس]] و... یاد می‏‌شود<ref>ر.ک. [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، [[آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت (مقاله)|آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت]]، ص ۶.</ref>. همچنین  [[اعتماد به نفس]] و [[خودشکوفایی]] تا حد زیادی‌ متوقف بر [[شناخت]] جنبه‌های مثبت شخصیتی و [[آگاهی]] از استعدادها و توانایی‌ها و قابلیت‌هاست. عدم [[اعتماد به نفس]] غالب افراد، بر اثر فقدان امکانات نیست، بلکه به [[دلیل]] عدم شناسایی خویشتن است<ref>ر.ک. [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۸۰-۸۱.</ref>.
==تقویت [[خودباوری]]، ثمره اتکا به [[غنی]] ترین [[مکتب]] و [[اندیشه]]==
*اگر معتقدان به [[مکتب اسلام]] به خصوص کسانی که [[منتظر]] طلوع [[خورشید]] دوازدهم [[مهدی موعود]]{{ع}} هستند خود را [[باور]] کنند و بدانند [[صاحب]] [[غنی]] ترین [[مکتب]] و اندیشه‌اند، پله‌های [[پیروزی]] و رسیدن به کمال را یکی پس از دیگری طی خواهند نمود. چراکه [[انسان]] مؤمنِ [[منتظر]] در پرتو [[پیروی]] از [[رهبران]] [[صالح]] است که به [[خودباوری]] و [[اعتماد به نفس]] و [[عزت]] مندی نائل می‌‌آید. به همین [[دلیل]] است که [[امام سجاد]]{{ع}} [[اطاعت]] از [[رهبران]] [[عادل]] را موجب [[عزت]] می‌‌داند و می‌‌فرماید: «[[اطاعت]] از [[ولایت]] امر، [[عزت]] کامل می‌‌آورد»<ref>{{متن حدیث|طاعَةُ وُلاةِ الأَمْرِ تَمامُ الْعِزَّ}}؛ حرانی ابن شعبه حسن بن علی، تحف العقول، ص ۲۸۳.</ref> و از سوی دیگر [[خداوند]] در [[قرآن مجید]] [[مخالفت]] با [[رهبران]] [[دینی]] را سبب [[ذلت]] عنوان می‌‌کند و می‌‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ يُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ فِي الْأَذَلِّينَ}}<ref>«به یقین کسانی که با خداوند و پیامبرش مخالفت می‌کنند در شمار فرومایگانند» سوره مجادله، آیه ۲۰.</ref>.
==پشتوانه [[معنوی]] و توجهات [[امام عصر]] به [[منتظران]]، منشا [[آرامش]] روان [[بشر]]==
*بنابراین اگر [[انسان]] [[مؤمن]] بداند [[امامی]] دارد که او را فراموش نکرده و همواره به یاد اوست قطعا به خود باوری و یقینی می‌‌رسد که می‌‌تواند در سایۀ آن به سرمنزل [[سلامت روان]] دست یابد. [[امام زمان]]{{ع}} در [[توقیع شریف]] می‌‌فرماید: {{متن حدیث|إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاءُ}}<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۹۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>
*در نتیجه، باتوجه به اینکه مرحلۀ [[عالی]] [[خودباوری]]، [[شکوفایی]] همۀ استعدادهای نهفتۀ فرد است، [[اعتقاد به مهدویت]]، به عنوان تنها راه ارتباطی با [[حجت]] و نشانۀ [[خدا]] بر روی [[زمین]] و نقطه اتکای [[آدمی]] به منبعی لایزال و نامتناهی، می‌‌تواند دقیقاً به معنای ایجاد مرحلۀ [[عالی]] آن و رفع از خودبیگانگی باشد<ref>ر.ک. [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، [[آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت (مقاله)|آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت]]، ص ۶.</ref>.
 


==پرسش مستقیم==
==پرسش مستقیم==
خط ۱۰: خط ۱۸:


==منابع==
==منابع==
{{فهرست اثر}}
{{ستون-شروع|3}}
# [[پرونده:137963.jpg|22px]][[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|'''مهدویت و آرامش روان''']]
# [[پرونده:137963.jpg|22px]][[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|'''مهدویت و آرامش روان''']]
 
# [[پرونده:137947.jpg|22px]] [[محسن موحدی|موحدی، محسن]]، [[آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت (مقاله)|'''آثار روان‌شناختی آموزه‌های مهدویت''']]
# [[رضا انصاری|انصاری، رضا]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]]
{{پایان}}
{{پایان}}
==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{یادآوری پانویس}}
۱۹٬۴۱۸

ویرایش