کشتار: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[امام جواد]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمودند: (زمانی که [[اصحاب خاص]] و [[یاران عام]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} تکمیل شود) او پیاپی به [[جنگ]] خواهد پرداخت و به قدری کشتار خواهد نمود که [[خداوند]] [[راضی]] شود...<ref>تفسیر کنز الدقائق: ج ۱، ص ۳۷۰. ر.ک: یاران حضرت مهدی{{ع}}. </ref>.

*[[رسول خدا]]{{صل}} در [[حدیثی]] فرمود: پس از [[رحلت]] من دچار چهار [[فتنه]] خواهید شد که در آنها ریختن [[خون‌ها]] [[حلال]] شمرده می‌‌شود و کشتار زیادی واقع خواهد شد...<ref>موعودنامه: ص ۲۵۲.</ref>. [[محمد بن مسلم]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] می‌‌کند که فرمود: اگر [[مردم]] می‌‌دانستند که [[حضرت قائم]]{{ع}} پس از [[قیام]] چه خواهد کرد، بیشتر آنها [[دوست]] داشتند که او را نبیند، زیرا او [[مردم]] بسیاری را خواهد کشت و اولین کسانی را که به [[قتل]] می‌‌رساند از [[قبیله قریش]] هستند، سر و کار او با [[قریش]] فقط با [[شمشیر]] خواهد بود، تا جایی که [[مردم]] می‌‌گویند: اگر این شخص از [[خاندان رسول خدا]] بود رحم می‌نمود!<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۳۳ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۹.</ref> [[امام باقر]]{{ع}} در [[حدیثی]] فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید به روش [[رسول خدا]] با [[مردم]] (به مماشات و منت و [[مهربانی]] و گذشت) [[رفتار]] نخواهد کرد... بلکه با [[شمشیر]] [[رفتار]] می‌‌نماید زیرا او از جانب [[خدا]] [[مأمور]] بدین *کار است و توبه‌ای را نخواهد پذیرفت...<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۳۵۳.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: [[پیش از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} [[هرج]] فراوان شود و [[هرج]] یعنی [[قتل]] و کشتار<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۷۴.</ref>. در روایتی [[امام باقر]]{{ع}} از وقوع [[جنگی]] در چین خبر می‌‌دهد: این [[جنگ]] میان گروهی از [[شرق]] از شهری به نام شیلا و میان چینی‌ها خواهد بود که در آن بسیاری از چینی‌ها کشته می‌‌شوند<ref>الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۶۰.</ref>. در [[حدیثی]] [[امام باقر]]{{ع}} به [[جابر]] خبر از کشتاری بزرگ در بین [[حیره]] و [[کوفه]] می‌‌دهد، که این کشتار پیش از [[قیام]] [[حضرت]] واقع خواهد شد<ref>ارشاد مفید: ص ۳۶۰ و یأتی، ص ۵۲۰.</ref>. در چندین [[حدیث]] یکی از نشانه‌های [[پیش از ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} را رواج کشتار و بی‌اهمیت شدن [[خون‌ریزی]] دانسته‌اند<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۲۱۱ و ۲۱۲.</ref>.  

==پرسش مستقیم==