حدیث سفینه نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''دلالت بر [[عصمت اهل بیت]]:''' [[پیامبر اکرم]]{{صل}} برای [[هدایت]] و [[راهنمایی]] [[امت]] برای بعد از خود راه [[نجات]] را در قالب مثال به آنان ارائه فرموده‌اند تا به صورت ملموس و روشن بدون هیچ ابهامی بتوانند راه را از [[بیراهه]] تشخیص دهند و در واقع بر آنان [[حجت]] تمام شود؛ زیرا یکی از روش‌های مفید و مؤثر در [[تعلیم و تربیت]]، استفاده از "مثال" است. برای تفهیم مطلبی که از ذهن مخاطب دور است، از مطالبی استفاده می‌شود که ذهن او انس بیشتری با آنها دارد. به تعبیر دیگر"مثل" به معنای توصیف مقصود است به چیزی که آن را مجسم ساخته و ذهن شنونده را به آن نزدیک گرداند. وضع [[مسلمانان]] بعد از [[پیامبر]]{{صل}} مانند [[قوم نوح]] می‌شود که [[طوفان]] بلاهای سهمگین آنان را هلاک خواهد کرد و تنها راه [[نجات]] [[تمسک]] به [[هدایت]] [[اهل بیت]] است. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[کشتی نوح]] که [[سوار شدن]] بر آن تنها راه [[نجات]] و تخلف از آن مایه [[هلاکت]] و نابودی است تعبیر دیگری از [[مرجعیت علمی]] و [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} است اگر [[اهل بیت]]{{عم}} [[معصوم]] نباشند امر [[هدایت]] دچار خلل شده و [[تشبیه]] آنان به [[کشتی نوح]] معنای خود را از دست می‌دهد. [[عصمت اهل بیت]]{{عم}} در برخی از [[روایات]] همین [[باب ]][[بیان]] شده است مانند این [[نقل]] که [[پیامبر]]{{صل}} بعد از سفارش نسبت به [[قرآن و عترت]] بعد از [[تشبیه]] [[اهل بیت]] خود به [[کشتی نوح]] و [[باب حطه]] در [[بنی اسرائیل]] و [[بیان]] اینکه آنان [[امان]] [[امت]] هستند فرمودند: {{متن حدیث|الا و ان الله عصمهم من الضلاله و طهرهم من الفواحش و اصطفاهم علی العالمین الا و ان الله اوجب محبتهم و امر بمودتهم الا و انهم الشهداء علی العباد فی الدنیا و یوم العباد الا و انهم اهل الولایه الدالّون علی طرق الهدایه}}<ref>نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الانوار، ج۴، ص۲۱۰.</ref>.

# '''[[تشبیه]] به [[باب حطه]]:''' در [[قرآن کریم]] در دو مورد سخن از [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به میان آمده است: {{متن قرآن|وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُوا حِطَّةٌ نَغْفِرْ لَكُمْ خَطَايَاكُمْ وَسَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و با فروتنی از دروازه وارد شوید و بگویید: از لغزش ما بگذر! تا از لغزش‌های شما درگذریم، و به زودی (پاداش) نکوکاران را می‌افزاییم» سوره بقره، آیه ۵۸.</ref>. {{متن قرآن|وَإِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَكُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَقُولُوا حِطَّةٌ وَادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به ایشان گفته شد: در این شهر (بیت المقدس) جای گیرید و از هر جای آن خواستید بخورید و بگویید: "از لغزش ما بگذر!" و از این دروازه، سجده‌کنان (به شهر) در آیید تا گناهانتان را بیامرزیم، به زودی بر (پاداش) نیکوکاران می‌افزاییم» سوره اعراف، آیه ۱۶۱.</ref><ref>حطه بر وزن فعله از حط الشیء یحط به معنای فرو ریختن است و در اینجا معنی آن این است که: خدایا از تو تقاضای ریزش گناهان خود را داریم. خداوند به آنها دستور داد که برای توبه از گناهانشان این جمله را از صمیم قلب بر زبان جاری سازند، و به آنها وعده داد که در صورت عمل به این دستور از خطاهای آنها صرف نظر خواهد شد و شاید به همین مناسبت یکی از درهای بیت المقدس را "باب الحطه" نام‌گذاری کرده‌اند. تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۲۶۸.</ref>. [[تشبیه]] [[اهل بیت]]{{عم}} به [[باب حطه]] [[بنی اسرائیل]] به این جهت است که آنان نیز مانند [[باب حطه]] راه و سبب [[بخشش]] و [[مغفرت الهی]] و وسیله [[نجات]] [[امت]] از [[گمراهی]] هستند. بنابر این [[اهل بیت]]{{عم}} که راه [[نجات]] و سبب [[پاکی]] و [[طهارت]] از آلودگی‌ها هستند، خود باید دارای [[طهارت]] و [[مصونیت]] از خطاها و لغزش‌ها باشند. [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: {{متن حدیث|مَنْ‏ دَانَ‏ بِدِينِي‏ وَ سَلَكَ‏ مِنْهَاجِي‏ وَ اتَّبَعَ‏ سُنَّتِي‏ فَلْيَدِنْ بِتَفْضِيلِ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي عَلَى جَمِيعِ أُمَّتِي فَإِنَّ مَثَلَهُمْ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيلَ}}<ref>الأمالی (للصدوق)، ص۷۴. هرکه دین را دارد و راه مرا می‌رود و پیرو قانون من است باید معتقد به تفضیل ائمه خاندان من باشد بر همه امتم زیرا مثل آنها در این امت مثل باب حطه است در بنی اسرائیل.</ref>. همان‌گونه که از [[امیر المؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] شده: {{متن حدیث|فَهَؤُلَاءِ بَنُو إِسْرَائِيلَ نُصِبَ لَهُمْ بَابُ حِطَّةٍ وَ أَنْتُمْ‏ يَا مَعْشَرَ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ نُصِبَ‏ لَكُمْ‏ بَابُ‏ حِطَّةِ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ{{صل}}، وَ أُمِرْتُمْ بِاتِّبَاعِ هُدَاهُمُ وَ لُزُومِ طَرِيقَتِهِمْ، لِيَغْفِرَ لَكُمْ‏ بِذَلِكَ خَطَايَاكُمْ وَ ذُنُوبَكُمْ، وَ لِيَزْدَادَ الْمُحْسِنُونَ مِنْكُمْ، وَ بَابُ حِطَّتِكُمْ أَفْضَلُ مِنْ بَابِ حِطَّتِهِمْ، لِأَنَّ ذَلِكَ كَانَ‏ بَابَ خَشَبٍ، وَ نَحْنُ النَّاطِقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُرْتَضَوْنَ‏ الْهَادُونَ الْفَاضِلُونَ، كَمَا قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: إِنَّ النُّجُومَ فِي السَّمَاءِ أَمَانٌ مِنَ الْغَرَقِ، وَ إِنَّ أَهْلَ بَيْتِي أَمَانٌ لِأُمَّتِي مِنَ الضَّلَالَةِ فِي أَدْيَانِهِمْ، لَا يَهْلِكُونَ فِيهَا مَا دَامَ فِيهِمْ مَنْ يَتَّبِعُونَ هَدْيَهُ‏ وَ سُنَّتَهُ}}<ref>التفسیر المنسوب إلی الإمام الحسن بن علی العسکری{{ع}}، ص۵۴۶ و البرهان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۱۰.</ref>.

# '''[[لزوم]] [[محبت]] نه [[تمسک]]:''' برخی از نویسندگان [[اهل سنت]] مانند فخررازی و دهلوی مدلول [[حدیث سفینه]] را [[محبت]] به [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} دانسته و گفته‌اند دلالتی بر [[لزوم]] [[تبعیت]] و [[پیروی]] از [[اهل بیت]] ندارد<ref>ر.ک: التفسیر الکبیر، ج ۲۷، ص ۱۶۷.</ref>. پاسخ: الفاظ [[حدیث]] به وضوح دلالت بر [[تمسک]] و [[پیروی]] دارد هر چند به [[التزام]] بر [[محبت]] نیز دلالت دارد زیرا رکوب سفینه [[بیان]] دیگری از [[اطاعت]] و [[تبعیت]] و [[همراهی]] کامل در تمام مراحل است. این نکته نیز قابل توجه است که [[محبت]] به معنای صحیح آن به ویژه در این [[حدیث]] - که [[نجات]] و [[رستگاری]] در گرو [[همراهی]] است- از [[اطاعت]] و [[پیروی]] و [[تبعیت]] کامل قابل تفکیک نیست<ref>ر.ک: نفحات الأزهار فی خلاصة عبقات الأنوار، ج ۴، ص ۲۱۷.</ref><ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]] ص.</ref>.